Tals­verður hiti var í óund­ir­búnum fyr­ir­spurna­tíma á Alþingi í morgun og var aðal­um­ræðu­efnið útboð Banka­sýslu rík­is­ins á hlut í Íslands­banka. Þing­maður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, Kristrún Frosta­dótt­ir, kall­aði eftir því að fjár­mála­ráð­herra sýndi póli­tíska for­ystu í mál­inu þar sem þjóðin væri búin að missa trúna á sölu­ferl­inu, þar sem aðilar hafi fengið frítt spil til að selja almenn­ings­eign á afslætti, sölu­að­ilum hafi verið borg­aðar him­in­háar þókn­anir til þess að hjálpa spá­kaup­mönnum að skot­græða á rík­is­eign.

­Sagði Kristrún óljóst hvernig kaup­endur hefðu verið vald­ir; þeirra á meðal hefðu verið aðilar með skelfi­lega sögu af banka­rekstri. Sak­aði hún fjár­mála­ráð­herra, Bjarna Bene­dikts­son, sem fyr­ir­spurnin beind­ist að, um skort á auð­mýkt, vald­hroka og for­ystu­leysi og sagði að væri hann svo áhuga­laus um mál­ið, sem hún kall­aði stjórn­laust úboð á rík­is­eign, ætti hann að huga að því hleypa öðrum að. Ekki væri hægt að sinna einu æðsta emb­ætti þjóð­ar­innar með hálfri hendi, algjör skortur væri á auð­mýkt og vald­hroki hafi ein­kennt ferl­ið.

Nauðsynlegt væri að draga þá til ábyrgðar sem stóðu að þeirri spill­ingu sem hún sagði hafa átt sér stað við útboð­ið. „Ef hæst­virður ráð­herra getur ekki sýnt for­ystu í þessu máli, þá hefur hann ekki erindi lengur í póli­tík.“

Vilji ekk­ert frekar en að öllum spurn­ingum sé svarað

Í svari sínu sagð­ist Bjarni, líkt og allir þeir sem komið hafi um ákvörð­un­inni um sölu­ferlið, vilja ekk­ert frekar en að öllum spurn­ingum yrði svar­að. Sagði hann að gagn­rýni þing­manna kæmi honum spánskt fyrir sjónir miðað við hversu opið sölu­ferlið hafi verið og spurði hvers vegna þessi sjón­ar­mið hefðu ekki komið fram í aðdrag­anda söl­unn­ar.

Þá sagð­ist Bjarni ætla að hafa frum­kvæði að því að Rík­is­end­ur­skoðun yrði falið að fara yfir fram­kvæmd útboðs­ins. Hann hefði fulla trú að því að það myndi stand­ast skoð­un. Þá mætti ekki gleyma heild­ar­nið­ur­stöðu útboðs­ins.

Sagði Kristrún afleitt að hlusta á eft­irá­skýr­ingar ráð­herra sem hefði sagt sölu­ferlið opið; vilj­andi hefði verið ráð­ist í lokað útboð þar sem almenn­ingi var ekki hleypt að. Þjóðin hefði haldið að verið væri að veita ákveðnum aðilum með sterkt bak­land, sterka fjár­hags­lega getu og trú­verð­ug­leika aðgang að kaupum bank­ans.

Þá gæti hún ekki séð að ráð­herra væri að taka for­ystu í mál­inu, hann færi undan í sínum skýr­ing­um. „Það er ekk­ert að marka það sem hér er sag­t,“ end­aði Kristrún ræðu sína og hlaut við það und­ir­tektir ann­arra þing­manna.