Þor­gerður Katrín Gunn­ars­dótt­ir, þing­maður og for­maður Við­reisn­ar, segir aðför Lilju Alfreðs­dótt­ur, þáver­andi mennta- og menn­ing­ar­mála­ráð­herra, að Haf­dísi Helgu Ólafs­dótt­ur, sem sótt­ist eftir starfi ráðu­neyt­is­stjóra í mennta­mála­ráðu­neyt­inu þegar það var aug­lýst árið 2019, eitt versta dæmi um vald­níðslu í íslensku stjórn­kerfi í langan tíma. Lilja hafi verið „rass­skellt“ fyrir Hér­aðs­dómi. Þá segir Þor­gerður umræður um van­hæfi hafa farið fram við minna til­efni.

Kæru­nefnd jafn­rétt­is­mála komst að þeirri nið­ur­stöðu 2020 að Lilja hefði brotið jafn­rétt­islög þegar hún skip­aði Pál Magn­ús­son í emb­ætti ráðu­neyt­is­stjóra. Lilja ákvað að stefna kær­and­an­um, Haf­dísi Helgu, per­sónu­lega í nafni íslenska rík­is­ins til að fá úrskurð­inum hnekkt, tap­aði fyrir hér­aðs­dómi og ákvað að áfrýja til Lands­rétt­ar. Þar átti að taka málið fyrir í lok febr­úar en af því verður ekki. Ásmundur Einar Daða­son, sem tók við mála­rekstr­in­um, tók þá ákvörðun að semja um mála­lok og greiða Haf­dísi Helgu miska­bæt­ur.

Þor­gerður segir að þrátt fyrir allt gott að mál­inu sé lok­ið, enda hafi það verið „glóru­laust með öllu". Farm­sókn­ar­flokk­ur­inn ætti að biðja þjóð­ina, skatt­greið­endur og Haf­dísi Helgu afsök­unar á mál­inu og sjá sóma sinn í að taka almanna­hags­muni umfram sér­hags­muni og frænd­hygli.

Ragnar Önund­ar­son skilur eftir athuga­semd við færslu Þor­gerðar þar sem hann spyr hvort slík stór­yrði séu við hæfi. Eng­inn sé „rass­skellt­ur“ fyrir dómi þó úrskurður dóms sé honum ekki í hag. Biður hann Þor­gerði að halda fúk­yrðum utan stjórn­valda, þau fái nóg pláss á sam­fé­lags­miðl­um.

Hér að neðan má nálg­ast færslu Þor­gerðar í heild sinni.