Margir fatl­aðir og veikir eru í þeirri ömur­legu stöðu sem þau eru í vegna áhuga­leysis stjórn­valda til að bæta úr því ástandi sem veldur stöð­u okk­ar. Það er vegna mis­skipt­ingar á milli þjóð­fé­lags­hópa að við erum í kröpp­um d­ansi.

Það eru núver­andi og stjórn­völd áður sem virð­ast nær­ast á því að gera sem flesta að þurfaling­um, með aðgerð­ar­leysi, með ákvörð­un­ar­fælni, með­ sinnu­leysi um að standa við alþjóð­lega samn­inga og að svíkja lof­orð sem gef­in eru fyrir kosn­ingar hverju sinni.

Nú vola menn um að flótta­menn fái mann­sæm­andi aðstoð þeg­ar þau flýja hing­að. „Þetta er betra en Íslend­ingar búa við“ segja sum­ir. Þau kjör eru miðuð við að flótta­menn­irnir geti lifað mann­sæm­andi lífi á Ísland­inu góða. Eru þá kjör flótta­manna vand­inn? Nei ekki að mínu mati. Miklu frekar er vand­inn ­kjör almenn­ings í þessum sam­an­burði. Lausnin er ekki að setja flótta­menn í stöðu almenn­ings heldur hitt að almenn­ingur nái stöðu flótta­manna í okkar ágæta landi.

En það er krafa okkar Íslend­inga að geta lifað í þessu frá­bæra landi. Að lifa er að mínu mati það að geta val­ið. Það að börnin mín get­i ­stundað íþróttir og aðrar tóm­stund­ir. Að eiga fyrir fjöl­breyttum nær­ing­ar­rík­um ­mat alla daga. Að eiga fyrir lyfj­um. Að geta leitað mér lækn­is­að­stoð­ar. Að eiga ­fyrir  skóla­bókum og öðru sem börn þurfa í skól­ann. Auk ann­ars sem nán­ast telst eðli­legt fyrir flesta. Það eru ­mann­rétt­indi.

Eitt er að fá það sem yfir­völd telja til lág­marks­fram­færslu og hitt er svo gleði yfir­valda við að hækka hlut not­enda við allt og ekk­ert. Það hækkar hlutur flestra sjúk­linga við lyf, að leita sér lækn­inga og síð­ast en ekki síst okkar hlutur við útvegun hjálp­ar­tækja alltaf lífs­nauð­syn­legra fyr­ir­ okkur sem viljum lifa. Auð­vita gætum við lagst í bælið og lifað af, en þar skilur á milli míns og vilja yfir­valda. Ég vel líf­ið. Þau velja að ég tóri.

Minn draumur er og ósk um sam­vinnu við stjórn­völd að fækk­a þeim sem þurfa bætur svo betur megi gera við þá sem geta ekki annað en verið á bót­um. Þar er fyrst og fremst að gera raun­veru­legt átak í vinnu fyrir alla, hluta­störfum verður að fjölga, end­ur­menntun verður að vera fjöl­breitt og að veita okkur tæki­færi til þátt­töku í líf­inu.

Inn­leið­u­m/lög­leiðum samn­ing Sam­ein­uðu Þjóð­anna um rétt­ind­i fatl­aðs fólks. Það er grunn­ur­inn að svo mörgu. Meðal ann­ars að við fáum tæki­færi til sjálf­stæðs lífs.

Ekki benda á okk­ur, bendið á stjórn­völd.

Lifið heil.



Höf­undur er for­maður MND félags Íslands.