Í minni tíð hefur ungt fólk jafnan haft góðar ástæður fyrir því að nenna ekki á kjör­stað. Eng­inn séns að hrifsa völdin af Óla, lítið vit í að ómaka sig. Nú er hann far­inn. Það er gomma af fram­bjóð­endum í þetta skipt­ið, þó að þeir kunni að virð­ast mis­hyggi­leg­ir. Við erum með allan skal­ann. Mið­aldra pabb­ar, gamlir gróða­pung­ar, crazy cat ladies og líka bara eðli­legt fólk. Okkur hefur bara vantað ein­hvern alvöru hvata til að koma okkur í þennan kjör­klefa og hann er kom­inn. 



Við höfum öll heyrt hund­rað sinnum að kosn­inga­réttur sé ekki sjálf­gef­inn en við vitum það alveg. Þó að auð­vitað sé mik­il­vægt að heiðra bar­áttu for­mæðra okkar með því að kjósa, er það ekki næg ástæða. Við þurfum bara ein­hvern almenni­legan til að kjósa. Núna er þetta samt frekar ein­falt reikn­ings­dæmi. Maður þarf ekk­ert að brenna fyrir þessu. Bara velja þann skásta, þess vegna. Ef þú vilt breyt­ing­ar, kjóstu það. Ef þú vilt nýjan Ólaf, kjóstu hann. 



Á laug­ar­dag­inn eru í alvör­unni fyrstu for­seta­kosn­ingar í tvo ára­tugi þar sem okkar kyn­slóð getur haft áhrif.  Ef þér er sama um kosn­inga­rétt­inn sem þú fékkst í vöggu­gjöf, fínt, slepptu því þá að mæta. En þá afsalarðu þér líka umkvört­un­ar­rétti á Twitter og Face­book næstu fjögur árin. Bannað að kvarta þegar for­seta­bréfin verða í comic sans. Bannað að kvarta þegar for­set­inn mætir í ára­móta­ávarpið með fynd­inn hatt. Bannað að kvarta þegar Bessa­staða­kirkja opnar og strang­lega bannað að kvarta yfir viku­legu tri­bute tón­leik­unum á Bessta­staða­túni. Bannað að kvarta.

 

Ólafur hefur setið alla mína ævi og hann hefur aldrei skipt mig eða önnur ung­menni neinu máli. Hann var bara þarna. Nú er öldin önn­ur, bók­staf­lega, og mér finnst að allir verði að láta til sín taka. Það er gömul tugga að kjör­sókn ung­menna sé ábóta­vant en sú er raun­in. Sér­stak­lega núna. Við verðum að fatta að það er ekki nóg að væla á Twitt­er, þó að það sé geggj­að. Hér skipta atkvæði okkar raun­veru­legu máli. Ég sjálfur ætla að kjósa Andra Snæ af því að ég vil sjá eitt­hvað ger­ast. Ég skipa þér hins vegar að fara og kjósa það sem þér finnst gáfu­leg­ast. Bara að þú fylgir hjart­anu og kjósir þann eða þá sem gerir landið okkar að betri stað, því það er í alvör­unni ekki langt þangað til við erfum það.