Fyrir kosningar bentum við í Vinstri grænum ítrekað á að það yrði að efla innviði samfélagsins. Innviðirnir hafa verið vanræktir, og það verður að kosta til verulegum fjármunum ef við viljum halda við því samfélagi sem við eigum, hvað þá að byggja upp eins og allir sjá að nauðsyn krefur. Þau sem kusu Vinstri græn veittu okkur umboð fyrst og fremst til þessa. Búið er að skera velferðina inn að beini og ef ekki á illa að fara verður að verja verulegum fjármunum í nýja sókn.
Við viljum:
Fjármuni í heilbrigðisþjónustuna í samræmi við undirskriftir 86.000 Íslendinga, svo nemur tugum milljarða króna, - ekki dugir að mæta launahækkunum, það þarf meira til!
Fjármuni í menntamál, ekki síst háskólastigið.
Fjármuni í vegakerfið, bæði nýframkvæmdir og viðhald. Sú uppbygging er forsenda fyrir áframhaldandi sókn í ferðaþjónustu um allt land. Ferðaþjónustan á stærstan þátt í efnahagsbata síðustu ára.
Verulega aukningu fjármuna til aldraðra og öryrkja þannig að þeirra laun hækki afturvirkt. Það er risastórt réttlætismál.
Við bentum ítrekað á fyrir kosningar að þessir liðir kostuðu nokkurra tuga milljarða aukningu alls á kjörtímabilinu og að þá peninga gætum við sótt á rétta staði. Og auðvitað er fleira sem þarf að sinna og fjármagna, til dæmis við verndun og uppbyggingu ferðamannastaða, löggæslu eða svigrúm sveitarfélaga til góðra verka, svo fátt eitt sé nefnt.
Aðrir stjórnarandstöðuflokkar á síðasta kjörtímabili töluðu i sömu átt. Allir lögðu áherslu á þessi mál en unnu þó ekki kosningarnar. Kalla varð Viðreisn að borðinu ef mynda átti starfhæfa meirihlutastjórn. Ekki mátti kalla Framsókn að borðinu af því að Píratar neituðu að tala við flokkinn þann og reyndar einnig vegna þess að Björt framtíð og Viðreisn, öllum að óvörum, höfðu límt sig saman.
Þannig var staðan læst. Þá fór Viðreisn að tala um uppboð á aflaheimildum. Við vorum tilbúin til að ræða það, enda höfðum við lýst því margsinnis yfir í aðdraganda kosninga að við værum opin fyrir öllum leiðum sem tryggðu þjóðinni eðlilega hlutdeild í arðinum af fiskveiðiauðlindinni, án þess þó að setja byggðir landsins í uppnám eða afhenda kvóta til langs tíma, hvað þá þrjátíu og þriggja ára eins og Viðreisn leggur upp með í sínum hugmyndum. Það var líka talað um landbúnaðarmál á ágætum nótum en þeirri umræðu var heldur ekki lokið.
Í ljós kom að það var ekki unnt að ná fimm flokka meirihluta um að styrkja innviðina. Þar strandaði á því að samstaða náðist ekki um að láta þá sem mest hafa í samfélaginu borga fyrir þá fjárfestingu og viðhald sem þjóðin getur ekki verið án. Það vildum við Vinstri græn gera og þar með standa við kosningaloforðin. Um þetta náðist ekki samstaða og lengst var á milli Viðreisnar og Vinstri grænna.
Hvað er þá til ráða?
Framundan er afgreiðsla á fjárlögum. Þá er þingið frjálst – enginn meirihluti og enginn minnihluti. Þá reynir á Alþingi. Þá kemur í ljós þegar þingmenn ýta á atkvæðagreiðsluhnappana úr hverju þeir eru gerðir og hvaða hagsmuna þeir ætla að gæta. Eru þeir á Alþingi til að gæta sérhagsmuna peningaaflanna eða til að gæta almannahagsmuna og standa með samfélaginu , eins og Vinstri græn hafa viljað gera og ætla að gera?
Næsta leik á Alþingi.
Þá koma raunverulegar fyrirætlanir flokkanna í ljós.
Höfundur er þingmaður Vinstri grænna.
