Í þessari kosningabaráttu hefur hugtakið samkeppnishæfni skotið oftar en einu sinni upp kollinum í samhenginu að Reykjavík eigi að vera samkeppnishæf, stundum við önnur sveitarfélög, stundum við aðrar borgir heimsins. Þetta er orðtak úr viðskiptalífinu og skapar því þannig hugrenningatengsl, ekki síst frá góðærinu mikla þegar ofurlaun voru einatt réttlæt með því að laun þyrftu að vera samkeppnishæf því það væri svo mikil eftirspurn eftir bankastjórunum okkar og öðrum viðskiptamógúlum.
Þessa áherslu á samkeppnishæfni borgarinnar má sjá t.d. í lækkun fasteignaskatts, en þar eru sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu búin að vera í keppni um það hver gæti lækkað mest. Þannig lækkaði Reykjavík fasteignaskattshlutfallið úr 0,2 % í 0,18% af fasteignamati nú um áramót og Seltjarnarnes úr 0,235% í 0,175%. Fasteignaskatturinn og útsvarið eru helstu tekjulindir sveitarfélaganna en í lögum um tekjuöflun sveitarfélaganna er kveðið á um það á hvaða bili þessar álögur mega vera. Reykjavíkurborg hefur um áraskeið verið með hámarksútsvar en tiltölulega lágan fasteignaskatt á landsvísu og líka sé miðað við nágrannasveitarfélögin.
Við Í Kvennahreyfingunni erum hlynntar því að þjónusta sveitarfélagsins sé greidd af heildinni fremur en af þjónustuþegum, og að þjónustugjöld séu þar að auki tekjutengd hvar sem því er við komið svo að breiðu bökin taki stærri hluta. Þar sem fasteignaskattur er tengdur fasteignamati, auk þess sem leyfilegt er að veita tekjulágum lífeyrisþegum afslátt (eins og er nú þegar gert í Reykjavík), er þessi tegund skattheimtu fremur sanngjörn að fyrirkomulagi.
Hvað er fasteignaskattur?
Fasteignaskattur er skattur sem allir fasteignaeigendur í sveitarfélaginu greiða og er eins og fyrr segir núna 0,18% af fasteignamati. Hafi fasteignamat eignar í Reykjavík verið 40 milljónir í fyrra greiddi eigandinn þar með 80.000 í fasteignaskatt það árið en að því gefnu að fasteignamatið haldist eins, greiðir sami eigandi 72.000 nú.
Fyrir venjulegt heimili breytir lækkun eða hækkun fasteignaskattsins um 10% því afar litlu, auk þess sem taka verður tillit til að þjónustugjöld hafa hækkað á móti, t.d. skólamáltiðirnar og strætófargjaldið. Þegar litið er til heildarinnar, innkomu sveitarfélagsins í gegnum fasteignaskatt, þýðir 10% lækkun hins vegar tekjufall um hundruð milljóna en fyrir þær mætti t.d. hækka laun leikskólastarfsfólks.
Fólk vill búa í Reykjavík
Reykjavíkurborg þarf ekki að keppa við önnur sveitarfélög um íbúa. Fólk vill búa í Reykjavík og við Reykvíkingar getum verið stolt af því að vera með bestu félagsþjónustuna á höfuðborgarsvæðinu, þó vissulega þurfi að gefa enn betur í. Við vinnum samkeppnina alltaf.
Þess vegna þurfum við ekki að taka þátt í popúlískri keppni við hin um lægri skatta ef þátttaka í þeirri keppni leiðir svo til þess að þurfa enn á ný að útskýra fyrir foreldrum hvers vegna ekki er hægt að veita börnum þeirra dagvistun. Við í Kvennahreyfingunni viljum frekar forgangsraða því að veita íbúunum þá bestu þjónustu sem völ er á, og verði það best gert með því að hækka fasteignaskatt meðalheimilis um tíu prósent þá er það að okkar mati ásættanlegt.
Höfundur situr í sjöunda sæti Kvennahreyfingarinnar í Reykjavík.
