Ég hef haft sam­kennd með frum­byggjum heims frá því að ég man eftir mér sem samt var ekki fyrr en eftir tíu ára ald­ur. Ég las bækur frá bóka­safn­inu um hina banda­rísku Indi­ána og alla hina sem ég gat fundið bækur yfir. Ég man ekki nein smá­at­riði en í mér hefur alltaf verið sam­hygð með öllum þessum hópum sem voru og eru enn á hinum ýmsu hlutum jarð­ar. Eski­móar á kald­ari svæð­um, aðrir eins og þeir í Suð­ur­-Am­er­íku eru á hlýrri svæðum og hver hópur með sína eigin upp­lifun af sköpun og nátt­úr­unni. Frum­byggjar Ástr­alíu er svo sá hópur sem ég heyri mest um núna við að búa á landi þeirra. Landi sem eins og hjá hinum var rænt af þeim með grimmd. Þessir hópar höfðu og hafa allir sína eigin teng­ingu við heims­aflið, sköp­un, og finna sína leið til að fá þá hátíð­legu stemn­ingu sem þau þurfa fyrir hin ýmsu atvik í lífi sínu.

Og það að sjá þver­skurð á lit­róf húð­lita þegar ég fer út, er að upp­lifa sig meðal sam­ein­uðu þjóð­anna, og er góð til­finn­ing.

Það að heyra hvernig sumir hvítir lög­reglu­þjónar í Banda­ríkj­unum sjá sig eiga rétt á að skjóta ungt fólk sem fæðst hefur með lit­aða húð, segir okkur hversu mikið úr tengslum sumir þeirra sem hafa fæðst með lit­laus­ari húð eru við mann­kyn og þjóð sína sem heild og eiga erfitt með að melta nátt­úru mis­mun­andi húð­lita. Þeir sem hafa slík við­horf hafa ekki hug­leitt raun­veru­leika skap­ar­ans-­sköp­unar hvernig svo sem sú sköpun kom til. Því vís­inda­menn sjá lífs­ferli þess á allt annan hátt en trú­ar­brögðin hafa matað okkur á.

Frá sjón­ar­miði vís­inda er sagan allt önnur og flók­in, en ég er ekki hér til að segja hana heldur að tala um að lifa við það sem er í lit­rófi húða. Til þess að skilja vís­indin og ástæður fyrir þessum mis­mun í húð­litum þarf fólk að læra frá þeim bók­um, svo að van­virð­ingin við það ferli minnki og við lærum sann­leika um það sem við höfum vitnað mikið af og þurfum að vera betri í að með­taka sem lög­mál nátt­úr­unn­ar. Svo af hverju hafa sumir þetta mikið lit­aða húð, en aðrir minna lit­aða, og sumir eru albínóar eru atriði til að með­taka en ekki mis­muna út frá.

Hrok­inn og sjálfs­rétt­læt­ingin sem maður heyrir á svo mörgum sviðum um þessi atriði eru með ólík­indum því að litur út af fyrir sig segir ekk­ert um mann­ver­una. Það að vera með hvíta húð er ekk­ert meiri trygg­ing fyrir að mann­veran sé góð, en hvaða annar litur sem er. Það er um að skoða hver mann­veran sé hið innra er í raun það sem segir þá sögu sem sú mann­vera hef­ur.

Sumir flokkar húð­lita frá hvítu og upp í dökkt hafa svo auð­vitað haft mis­góð tæki­færi í löndum sínum til að mennta sig af því að menntun hefur verið tak­mörkuð og svo hafa alls­konar trú­ar­brögð komið inn í það. Hvítir menn frá Bret­landi komu til Ástr­alíu fyrir öllum þessum árum og hroki þeirra var að sjá frum­byggja sem voru með öðru­vísi lit­aða húð en þeir og það hugs­an­lega frá lofts­lagi og hita og þörf á meiri lit til að lifa af, sem þeir sáu sem rétt­dræp dýr en varla sem mann­verur og það er enn eftir vinna við að með­taka þá inn í stjórn­ar­skrána þó að þeir hafi öðl­ast kosn­inga­rétt sem gerð­ist ekki fyrr en um 1967.

Hinar ótal víddir til­ver­unnar aðrar en þær þykku eða „den­se“

Ef við skoðum þetta með end­ur­nýt­ingu á vörum á tímum sem við erum að sjá að mikið fer til spillis, er það þess virði að skoða að sköpun sér um end­ur­nýt­ingu á ótal vegu í nátt­úr­unni, og þar á meðal ann­ars atriðið með sál­ir, og að sam­kvæmt þeim veru­leika hafa flest okkar verið í frum­byggja­hópum í öðrum lík­ömum í gegnum ald­irn­ar, því að sálin er eitt og eilíft ein­tak í enda­lausri þró­un, en lík­am­inn ann­að.

Lík­am­inn er ekki end­ur­nýt­an­legur nema fyrir rann­sókn eftir dauða, en sálin er þess eðlis að hún er hið svo­kall­aða eilífa orka sem heldur áfram, og við vitum ekki hversu lengi hver sál heldur áfram að vera til þarna í him­in­geimn­um. En við sjáum mis­mun­inn frá að sálin fari þegar við sjáum lík lát­ins ást­vin­ar, að það sem við upp­lifðum um hann eða hana sem eru far­in/n og bara holdið er eftir til að senda til baka til jarð­ar, á einn hátt eða ann­an.

Við sjáum það þegar sumir eru þroskaðri en aðr­ir, og tel ég frá vinnu minni að það segi okkur að við­kom­andi hafa náð að safna þeim sjóði í hærri vit­und sinni í gegn um ótal erf­iðar reynslur fyrri lífa, eða þeir ein­stak­lingar undu sér í hita og þurftu kannski ekki að hafa of mikið fyrir líf­inu ef þeir voru þar sem nægur gróður var og ávext­ir, og allt var í hend­ings­færi næst þeim.

Ef við hugsum um menn eins og Nel­son Mand­ela sem ég sé sem hafa verið nokkuð þroskuð sál og var meiri mann­úð­ar­sinni í huga og hjarta en stjórn­mála­maður og hafði auð­vitað líka ófull­kom­leika í vissum hlutum lífs­við­horfa.

Ég „trúði“ aldrei á „end­ur­holdg­un“ á meðan ég var á Íslandi, enda stenst það ekki að sami lík­ami lifni við, en eftir að koma hingað var mér svo gefið að sjá það á rök­réttan hátt og að fá upp­lýs­ingar um fyrri líf ein­stak­linga innan frá og ann­ars­staðar frá og skilja dæmið á nýjan og betri hátt.­Sem sagt að mér var ann­að­hvort sýnt um þau líf eins og á mynd­bandi hið innra og eða mér var sagt það sem hafði gerst hjá við­kom­andi mann­veru með hugs­ana­flutn­ingi.

Ég fæ ekki fyrri líf nærri allra sem verða á vegi mín­um, aðeins þeirra sem koma til að fá slíka með­ferð og upp­götvun og það þurfa að vera réttar kring­um­stæð­ur, svo að þær upp­lýs­ingar birt­ist mér­.Og ég upp­lifi það sem hina löngu náms­ferð sálna í gegn um ótal lík­ama allra teg­unda dýra sem kynja, en hef aldrei fengið neinar fyrri lífs upp­lýs­ingar um að við­kom­andi hafi verið dýr áður en þau komu í manns­líka ástand. Mér hefur ekki verið sýnd slík til­vera á þessu stig­i. 

Það þurfa að vera vissar kring­um­stæður til að þessar upp­lýs­ingar birt­ist mér. Þær eru um óunnin til­finn­inga­leg sár frá fyrri lífum og stundum meira en einu lífi, sem ekki var hægt að sortera út þá. Það er mögu­legt að dýr upp­lifi líf sitt á svo ólíkan hátt að það séu engin sár eftir í orku­hjúpum þeirra eftir að sál þeirra sé far­in? En ef ég hef verið dýr þá eru mýr­kettir og að hafa verið í þeim hópi skemmti­leg til­hugsun um mögu­leika fyr­ir.

Hin óræða umferð sálna til lífs á jörðu

Í þeirri teg­und and­legrar heil­unar sem ég lærði að ég væri á jörðu til að sinna, lærði ég að það er ekki hægt að vita neitt nákvæm­lega hvernig umferð­a­reglur um veit­ingu sálna virka.  Því að maður sér að ansi margir sem í raun ættu kannski ekki að fá allar þessar sálir sem þau van­rækja illi­lega, og ég er ekki endi­lega sann­færð um að sé karma, en svo verða aðrir sem þrá að fá afkvæmi að bíða, eða sumir fá aldrei sál­ir, hvort sem lík­ami þeirra sé frjór eða ekki.

Ég upp­lifði tvö ein­stök til­felli af því. Það var að kona sem kom til mín þráði að verða móð­ir, en skila­boðið sem í gegn um mig til henn­ar, var að þær sálir væru ekki til­búnar á því stigi og kæmu seinna. Svo var önnur kona sem var í sam­kyn­hneigðu sam­bandi sem kom á bekk­inn og þá birt­ist sál sem ætl­aði að verða karl­kyns í þessu lífi, og var greini­lega að vilja vera með henni. Ég spurði hana þá hvort að hún myndi vilja verða móð­ir. Og hún sagði já einn dag­inn þegar kring­um­stæður leyfa.

Síð­ar, eftir ein­hvern tíma hafði hún flutt í aðra borg hér í Ástr­alíu sendi hún mér bréf og sagð­ist vera í sam­bandi við mann þá. Svo að hún er tví­kyn­hneigð. Hún sagði mér líka að hún væri barns­haf­andi. Þá skrif­aði ég til baka og minnti hana á sál­ina sem hafði verið að höfra yfir henni hér.

Og þegar hún sendi mér mynd af hon­um, þá var engin spurn­ing um að það var sú sál. Það var að mínu mati vegna fyrra lífs, og að það væri í prógramm­inu að þau hefðu þessa end­ur­fundi sem móðir og barn. Hann beið því eftir henni, en var ekki að reyna að troða sér hvar sem fólk væri að hafa óvarin kyn­mök. Hann vissi að það væri þess virði að bíða eftir henni.

Annað og sér­kenni­legra til­felli var þegar ansi ákveðin sál í karllík­ama kom þegar kúnni af kven­kyni var á bekknum og hafði sína áætlun um að vilja að tveir aðilar giftir sitt hvorum mak­anum þessi kona og eig­in­maður ann­arrar konu ættu að koma saman og skaffa honum lík­ama. Hvor­ugt þeirra var þó á því að láta hann kom­ast upp með það, og varð mað­ur­inn að halda fyr­ir­lestur yfir sál­inni, sem að lokum fór til að finna aðra með sams­konar eðli og eig­in­leika til að fá sinn lík­ama. Við lærðum ekk­ert um hvert hann fór.

Síðan var kona sem var kúnni minn í Avon sem tal­aði alltaf um að vilja verða amma, en ein­hvern veg­inn vissi ég að það yrði aldrei vegna fötl­unar þeirra dætra, en gat auð­vitað ekki sagt henni það. Og engin börn hafa fæðst þeim.

Þegar ég var á „Psychic Fairs“ hátíðum þar sem fólk kom saman til að lesa í spil fyrir aðra hitti ég ein­stak­linga sem voru líka að þjóna þar og var lík­ami manns­ins í þessu lífi frá Pól­landi en allt annað um hann var að sál hans var amer­ískur Indíáni og var hann sam­mála því.

Þrá­hyggjan um að fólk með hvítt skinn sé betra eða þroskaðra en aðrir er hroki

Það er svo sann­ar­lega kom­inn tími til að við færum hugsun okkar um set frá fóbíu um húð­lit og skoðum frekar hver mann­veran sé að innan og hvað hún eða hann þrái fyrir líf sitt.

Ég get samt líka séð að þjóð sem hefur unnið sig til þess að lifa í lýð­ræði með frelsi fyrir konur væri ekki á að ein­hver kæmi til að þröngva Sharia lögum upp á þau, né ein­ræði á neinn hátt.Hins­vegar ef ein­hver sem hefur lifað við þau lög og tak­mörkun á frelsi sínu, líkar það ekki lengur og vill flytja sig um set til lands þar sem lýð­veldi sé, að þá sé það veitt ef aðrar kring­um­stæður leyfa það. 

Við erum auð­vitað að sjá það í svo mörgu að fólk með lit­aða húð er eins og við öll þau hvítu sem sýnir að allar mann­verur eru skap­aðar með allt það sama þó að húð­lit­ur­inn sé ann­ar.

En ekki allir hafa haft sama tæki­færi til að þróa heila­búið í sömu átt og hafa auð­vitað sína eigin lífs­skoðun sem þá þarf að skoða hvernig fellur inn í hið nýja sam­fé­lag sem verið er að sækj­ast eftir að fá inn­göngu í. Ef ein­stak­lingar hafa engan veg­inn sömu lífs­skoðun og verð­mæta mat, þá er trú­legt að sam­veran yrði stremb­in, og það er það sem ég sé sem það sem mann­kyn þurfi fyrst og fremst að hafa í huga þegar það er skoðað að taka þá inn í þjóð sína. En stærri hluti mann­kyns hvaðan sem þau koma eru að þrá frið­samt líf án stríða og drápa.

Hingað til Ástr­alíu kom maður sem hafði falið eðli sitt og end­aði á að taka fólk sem gísl í veit­inga­húsi og drepa suma þeirra en ekki öll, og hin sitja auð­vitað uppi með áfallastreitu og minn­ingar sem er erfitt að gleyma. Auð­vitað eru ein­stak­lingar með slíkt hug­ar­far ekki það sem nein þjóð vill. Og fleiri með vafasöm plön hafa smogið inn sem flótta­fólk en kannski komið meira til að fá yfir­ráð og snúa fólki til öfga múslim trú­ar. En yfir­völd eru nú meira vak­andi gegn þeim og hafa náð að hindra nokkur hryðju­verk sem þeir höfðu plan­að.

Einn af ætt­ingjum mínum á Íslandi ætt­leiddi tvö börn fyrir meira en þrjá­tíu árum frá Asíu og köll­uðum við þau börn súkkulaði börn af því að húðin var eins og súkkulaði á lit­inn og höfðum nákvæm­lega ekki neitt nei­kvætt við­horf gegn til­veru þeirra á land­inu.

Þegar sam­starfs­kona sagði okk­ur´á vinnu­stað mínum áður en ég flutti hingað að systir sín væri að ætt­leiða börn frá Asíu varð einn starfs­maður brjál­aður yfir því og það frá því við­horfi að það ætti ekki að leyfa neina með annan húð­ar­lit að koma inn í land­ið. Hvernig dirfð­ist henni „Að taka litað fólk“ inn í hina „Hvítu þjóð“. Við vorum í sjokki yfir slíkri yfir­lýs­ingu því að ætt­leið­ingin var um ást en ekki kyn­þátta­hat­ur.

Það er eng­inn Guð að passa öryggi allra

Varð­andi allt þetta bless­aða fólk sem neyð­ist til að flýja land vegna geð­veiks leið­toga eða nátt­úru­ham­fara er svo annað dæmi, og þá er það þetta með hvað leið­togar kom­ast upp með eins og að útrýma þjóð sinni eins og er að ger­ast í Sýr­landi núna.

Og það er eng­inn Guð eða annað sterkt afl sem stendur nægi­lega gegn þeim sem fá þá hug­mynd að drepa stóra hluta þjóðar sinn­ar. Það stopp­aði eng­inn Hitler eða aðra stríðs­glaða í að drepa aðra þegna þjóðar sinnar af henti­semi vegna skap­gerð­ar. Gadda­fi, Idi Amin, Assaud, Hitler og þannig mætti lengi telja um geð­bil­aða leið­toga sem hafa gerst sek um það án þess að neinn gæti hindrað eða stoppað þá.

Svo er auð­vitað önnur spurn­ing í þessu dæmi um flótta­fólk og hún er: Hvernig á að reikna með að önnur lönd, aðrar þjóðir hafi millj­ónir tómra íbúða og aðra hluti til að sinna þeirra sorg­legu þörf­um.

Ef heim­ur­inn vill hafa frið, væri hugs­an­lega gagn­legra að setja trú­ar­brögð til hliðar og nota orðið mannúð í stað­inn. Fót­bolta mað­ur­inn hér í Ástr­alíu sem vill fá að hella því yfir heim­inn að sam­kyn­hneigðir og aðrir muni fara til hel­vítis fyrir það eðli, er algert bakslag í eyrun og sorg­leg end­ur­tekn­ing frá því sem ég ólst upp við um hót­anir og lof­orð presta, sem svo voru og eru bull. Og það stuttu eftir að Ástr­alía leyfði sam­kyn­hneigðum að gift­ast.

Da­við Atten­borough, Brian Cox, Jane Goddall eru meðal stærstu stjarna sem sýna okkur sköpun á hátt sem ég hef ekki heyrt eða séð neina presta og aðra trú­ar­leið­toga tala um eða skilja til botns.

Það að Biblían og aðrar slíkar bækur sem voru skrif­aðar fyrir mörgum öldum síðan eru nú á margan hátt alger­lega úr tengslum við veru­leika nútím­ans frá því sem mann­kyn hefur lært um veru­leika lífs­ins.  Veru­leika sem hefur ekki birst á þann hátt sem þeir lof­uðu um svo margt í mann­legu eðli sem og umhverfi. Eins og til dæmis að lofa að Guð sæi um að öll börn yrðu örugg og ekk­ert slæmt myndi koma fyrir þau, og sum börnin að upp­lifa allt annað en það lof­orð. Og það að Bretar voru á þeim tímum að ljúga að börnum og for­eldrum sem þau settu börnin um borð í skip og sendu til ann­arra sam­veld­is­landa til að þurfa ekki að fæða þau um þann tíma sem for­eldrar þeirra voru í vand­ræð­um.

Það sem mann­kyn hefur lært í sjálfu sér og sam­böndum og öðrum atvikum lífs síns og passar ekk­ert við pré­dík­anir og lof­orð presta, sést í að fólk er að snúa baki við þeim kenn­ingum nú á tímum þegar þekk­ing sýnir margt hið gagn­stæða frá þeim kenn­ingum og hræðslu­á­róðri. Heim­speki í bókum er eitt, en stað­reyndir ann­að. Og vís­indi voru ekki til eða mjög ný ef þau voru til á þeim tímum sem þær bækur voru skrif­aðar og ætl­aðar til að stjórna með. Og margir að vakna til að aðskilja hismið frá kjarn­anum um almættið með veru­leik­an­um.

Hel­víti er til dæmis mjög sann­an­legur veru­leiki hér á jörðu, og er bæði í þeim löndum þar sem útrým­ingar eiga sér stað, og þar sem fólk býr við alls­konar óör­yggi. Sýr­land er eitt af þeim á jörðu núna og mörg önnur lönd þar sem verið er að kúga fólk og meira þá sem eru ekki í stöðl­uðu mynd­inn­i. Sá­di-­Ar­ab­í­a er að gera Yemen að hel­víti og það er spurn­ing um hvernig konum í því landi líður með ofur­stjórn á öllu um þær sem er í gangi. Gæti það ekki líka verið upp­lifað sem hel­víti. Hins­vegar hefur eng­inn stað­fest slíkan stað í þeim heimum sem eru ósýni­legir mann­legum aug­um. Sam­kyn­hneigðir hafa lifað hel­víti á jörðu um aldir og að lokum að fá við­ur­kenn­ingu á að vera hluti af sköpun á síð­ustu árum.

Börn og konur sem búa við ofbeldi af ein­hverju tagi eru líka í hel­víti og svo er hel­víti líka hug­ar­á­stand og sést í fjölda sjálfs­morða. Ég þekki það ástand sjálf frá tíma á Íslandi, en eitt­hvað afl sá um að ég er enn hér. Það var ekki rök­hugsun í mér að stökkva eða ekki heldur bara lét lík­am­inn mig fara heim.

Veru­leiki versus trú

End­ur­notkun sálna fyrir áfram­hald­andi þroska­ferli í einum lík­ama og lífi á eftir öðru er minn veru­leiki eins og ég hef minnst á áður, og sé sem til dæmis eins og bekki í skóla. En ég segi aldrei neinum að þeir verði að með­taka mína stað­reynd um það. Það er af því að ann­að­hvort hefur fólk þá til­finn­ingu sjálft eða ekki, og þá oft frá eins­konar „Deja Woo“ upp­lifun frá að upp­lifa eitt­hvað sem er frá lífi sem getur ekki verið annað en fyrra líf, eins og að koma á stað þar sem þau hafa ekki komið til áður en þekkja sig svo vel að það sé eins og þau hafi verið þar nýlega.

Trú um svo margt er úti á snúru. Fyrir mig er það upp­lifun og að vita frekar en að trúa, en von er svo annað og auð­veld­ara orð að fara fram á við með.

Það að upp­lifa sköpun á sinn hátt sem og nátt­úr­una og allt umhverfið er auð­vitað ein­stak­lings­bundið að vissu marki, þó að á hærra sviði séum við öll það sama og ætlað að vera tengd, þó að við séum ekki endi­lega öll að upp­lifa það sem sann­leika í eigin lífi og jafn­vel ekki einu sinni nærri alltaf með nán­ustu skyld­menn­um.

Við höfum trú­lega flest haft lík­ama í öllum húð­ar­litum jarðar í fyrri lífum og væri ljúft að mann­kyn gæti haft það í huga, þó ekki væri nema sem mögu­leika ef upp­lifunin hefur ekki orðið um að skynja fyrri líf innan frá, og frekar lagt áherslu á að finna út hver ein­stak­ling­ur­inn sé sem hefur barið að dyr­um, en að úti­loka hann eða hana ein­ungis vegna húð­lit­ar, hvar sem flótta­fólk leitar ásjár eins og til dæmis á Íslandi. Þegar það þráir að fá frið frá landi sem er hel­víti og líka til að læra um ann­ars­konar menn­ingu sem er mik­il­vægur hluti þroska­fer­ils­ins.

Það að hafa búið í landi í nær 32 ár þar sem allir húð­ar­litir búa saman og hafa búið saman í meira en hund­rað ár eftir að þeir bresku námu land, og síð­ari stjórn­völd veittu svo fólki frá hinum ýmsu löndum Evr­ópu, Asíu, Ind­landi og víðar leyfi til að flytja hingað og sendu líka ein­stak­linga til að lokka fólk hingað og það nokkra alla leið frá Íslandi. Það að lifa í slíku sam­fé­lagi og lit­rófi hér er mjög ljúft að lifa með, og nær veru­leika sköp­unar sem slíks. Samt eru ýmis atriði varð­andi frum­byggja sem þarf að gera betur við.

Svo hvernig getur heim­ur­inn komið upp með skipu­lag um að hafa vist­ar­verur á hlut­lausum svæðum sem geti tekið við fólki í neyð hvaðan sem það kem­ur? Það vilja nefni­lega ekki allir sem verða að flýja flytja inn í önnur lönd og það þarf að leggja því sjón­ar­miði lið líka.