Snemma í nóv­em­ber fjall­aði Stundin um mál Erlings Smith, íbúa í Mos­fells­bæ. Erling tal­aði þar um valda­leysi um eigin hagi sem hann upp­lifir vegna N­PA ­samn­ings sem hann var með en var tek­inn af honum fyrir um 2 árum síð­an. Ekk­ert hefur breyst í málum Erlings síðan að greinin um hans mál kom fram. Erling lam­að­ist í mót­or­hjólaslysi í Reykja­vík fyrir um 18 árum síðan og þarf því á dag­legri aðstoð að halda. Hann hefur und­an­farin 2 ár búið á hjúkr­un­ar­heim­ili í Mos­fellsbæ gegn vilja sín­um. Hann upp­lifir nauð­ung­ar­vist þar og þráir að búa heima hjá sér og að konan hans fái aftur greitt fyrir að sinna honum eins og áður í gegn­um N­PA ­samn­ing. Þau misstu þennan samn­ing fyrir 2 árum þegar þau giftu sig en sam­kvæmt reglum um N­PA ­samn­inga, að sögn bæj­ar­fé­lags­ins, er ólög­legt að gera slíkan samn­ing við skyld­menni eða fjöl­skyldu­með­lim. Hér er þó um að ræða fremstu ósk Erlings, íbúa í bæj­ar­fé­lag­inu og íslensks þegn­s. 

Ég tel að þetta gangi gegn grund­vall­ar­mann­rétt­indum Erlings. Bæj­ar­fé­lög ættu að geta gert samn­inga við fjöl­skyldu­með­limi sé það í hag not­anda N­PA ­samn­ings. Að gera það ólög­legt er út í hött. Í þessu máli sést að það er far­sælasta leiðin fyrir ein­stak­ling­inn og er jafn­framt hans fremsta lífs­ósk, þá væri hann sátt­ur. Í stað þess upp­lifir hann inni­lokun á hjúkr­un­ar­heim­il­inu. Þetta gengur ein­fald­lega ekki upp.

Fyrir um 2 vikum síðan hafði Erling sam­band við mig í leit að aðstoð varð­andi mál sitt. Ég fór strax í að senda for­manni lýð­ræð­is- og mann­rétt­inda­nefndar Mos­fells­bæj­ar, Uni Hild­ar­dótt­ur, tölvu­póst sem var ekki svar­að. Svo sendi ég annan tölvu­póst og honum er ekki enn svarað held­ur. Á sama tíma og ég sendi fyrsta póst­inn sendi ég einnig póst á með­lim not­enda­ráðs Mos­fells­bæjar um mál­efni fatl­aðs fólks, sem heyrir einnig undir bæj­ar­fé­lag Mos­fells­bæjar og fékk skjót svör frá við­kom­andi. Hann var sam­mála mér um að staða Erlings væri alls ekki við­un­andi og hann myndi taka upp málið í not­enda­ráð­inu en tjáði mér jafn­framt að reynslan væri hins­veg­ar sú að ekk­ert væri gert þrátt fyrir álykt­anir not­enda­ráðs­ins. Orð­rétt sagði: „Er sam­mála þér. Get tekið þetta upp þegar næst er fund­ur. Reynslan er hins vegar sú að þótt vel sé tekið undir mál á fund­um, ger­ist ekk­ert“. Ég skil þess orð mannsins þannig að bæj­ar­stjórnin sé aðgerða­laus varð­andi mál fatl­aðs fólks sem upp koma í not­enda­ráð­inu og ef það reyn­ist svo þá er það bara skammar­legt fyrir bæj­ar­stjórn­ina. Séu hendur hennar bundnar vegna laga um N­PA að­stoð þá tel ég það vera skyldu bæj­ar­stjórn­ar­innar að vekja athygli á og gagn­rýna það að ekki sé hægt að hjálpa fólki sem er í sömu stöðu og Erling. Ég tel það vera skyldu bæj­ar­fé­lags­ins að hugsa fyrst og fremst um hags­muni bæj­ar­búa. Ég set líka spurn­ingu við það að for­maður lýð­ræð­is- og mann­rétt­inda­nefndar bæj­ar­ins svari ekki póstum um mik­il­væga vel­ferð og mann­rétt­indi íbúa bæj­ar­ins.

Þessi staða er ámæl­is­verð fyrir Mos­fellsbæ og ég krefst þess að full­trúar bæj­ar­ins taki undir með máli Erlings og tala fyrir fólki í hans stöðu. Að við breytum sam­fé­lag­inu þannig að það virki fyrir alla. Hann bíður enn lausna sinna mála. Við verðum að búa sam­fé­lagi okkar þannig að fólk geti verið sátt og að grund­vall­ar­nauð­synjum fólks sé sinnt af þeim sem fara með völd­in. Ef yfir­völd telja sig ekki geta veitt lands­mönnum þau mann­rétt­indi sem hverjum ætti að vera sjálf­sögð þá er ekki annað í stöð­unni en að mót­mæla við­kom­andi stjórn­valdi. Ég hvet bæj­ar­stjórn Mos­fells­bæjar til þess að senda frá sér yfir­lýs­ingu um stöðu þess­ara mála án taf­ar.