Það var athyglisvert að lesa greinina hennar Sifjar Sigmarsdóttur um satanisma í Fréttablaðinu þann 14. janúar. Orðið satanism er því miður tengt gömlum formúlum kirkjunnar sem tengdust dökkum hliðum tilverunnar að áliti kirkjunnar.
Veruleikinn hinsvegar, sem hún lýsir er það sem margar mannverur eru að vakna til, sem mun sannari veruleika fyrir sig og í raunsærra sambandi við allt um sköpun og lífið, en sá pakki sem ég heyrði frá þeim í æsku og áfram.
Það að ein stofnun telji sig eiga einkarétt á þessu með sköpun og Jesú er að renna sitt skeið á enda í þeim sem hafa opin augu og aðra upplifun af lífinu en það sem þessi stofnun mataði okkur á.
Það er af því að þeir einstaklingar sjá að trúarbrögðin hafa engan einka-aðgang né einkaumboð um sköpun eða skapara né dæminu með Jesú.
Sögu sem æ fleiri sem ég tala við hér í Ástralíu eru að átta sig á að hann var drepinn til að þeir hinir fengju áhrifin sem hann hafði, af því að hann var mun þroskaðri en þeir. Upprisu eins og stofnunin talaði um er hafnað og endurkoma sálna meðtekin af mörgum.
Svo er það að Jesú myndi trúlega ekki muna það líf eða hlutverk ef hann hefði komið aftur, en samt getað gert magnaða hluti frá sálarþroska sínum. Hugsið ykkur æðið ef einhver hefði komið eða kæmi og segði að hann eða hún væri Jesú kominn aftur. Hver sem er gæti í raun logið því og margir trúað, en sá sanni væri ansi ólíklegur til slíks.
Buddismi, hindúismi og ótal önnur heimspekileg fræði hafa mörg mjög gagnleg atriði að gefa mannkyni margskonar leiðir fyrir þroskabrautina sem kristni hefur ekki viljað viðurkenna né virða gagnsemi á, né þeir aðilar einu sinni virt til að einu sinni kynna sér efnið og aðferðir til hjálpar.
Samt þarf enginn að vera bara eitt eða annað, heldur meðtaka það sem hittir rétt í verðmætamat sálar þeirra og sannleika í hjartanu. Við getum haldið í það af kristni sem virkar fyrir hjartað, og svo hin og þessi atriði úr öðrum andlegum fræðum, sjálfshjálparbókum og hvað annað sem gagnast huga og sál hvaðan æva frá, sem passar við og fyrir hvern og einn. Það eru æ fleiri einstaklingar að vakna til slíks og að lifa það. Hver og einn einstaklingur er einstakur og við erum ekki hópsálir.
Hin ýmsu gagnlegu atriði frá mismunandi fræðum
Hugleiðsla er eitt, skilningur á orkustöðvum líkamans er annað, og það hvernig við mannverur getum jafnað orku okkar með að skilja þær stöðvar eru gjöf frá skaparanum, sem fólk í Indlandi og víðar tengdist við, skynjaði og setti í notkun.
Það er hægt að fara á námskeið í „Tantric sex“ sem er um að tengja á hærri sviðum í tengslum við kynlíf. Svo er það skilningurinn á þessu með sálir og að þær eru margnota, en líkaminn einnota. Atriðin með umferð þeirra inn og út úr líkömum er hinsvegar forvitnileg ráðgáta, eins og til dæmis um atriðin hvernig þeim er ráðstafað, hvert og af hverju. Og af hverju koma engar sálir til sumra sem svo þrá að fá börn? Er spurning sem ég á ekki svar við.
Ég hef sjálf fengið innsýn í nokkur af þeim atriðum um ráðstafanir á sálum, sem samt er langt frá að veita mér skilning á öllu heila dæminu um af hverju sálir fara þangað sem þær fara, eða að sumir fá engar sálir í gegnum eigin getnaði.
Né, þá, hvort að ástæðurnar séu aðeins líffræðilegar, eða gætu hugsanlega verið aðrar?
Síðan er sú skoðun í sumum einstaklingum að það eigi rétt á að fá börn, eða barnabörn, sem er ansi afstæð spurning, sem ég hef tilhneigingu til að efast um.
Það að Stephan Hawking heitinn hafi minnt okkur á umfang möguleika hverrar sálar til að velja úr genabanka okkar, við komu inn í líkama. Opnar augu manns svo sannarlega á nýjan hátt um það hvers vegna mannkyn er eins fjölbreytt og það er.
Og það innan sömu fjölskyldna frá sama eggjabanka og sama manns sæðisflóði. Samkvæmt því sem hann benti á í síðustu bókinni sinni er það á við magn upplýsinga úr því sem nemur hundrað Harry Potter bókum.
Hið magnaða hlaðborð visku í andlegum fræðum skaparans
Það að Agnes biskup hefur ekki einu sinni kynnt sér hin ótal önnur háu andlegu fræði sem til eru, sýnir mjög sorglegt viðhorf takmarkað hugmyndaflug sem og takmarkaðan skilning og sýn á sköpun og skaparann. Það sem gilti fyrir hundruðum ára virkar ekki á sama hátt lengur í hugum alls almennings, af því að mannkyn vaknar og leitar í nýjar áttir að réttri andlegri tengingu fyrir sig.
Kristni gerði presta ekki að neinum englum
Hinar svokölluðu kristnu kirkjur hafa ekki sýnt dæmi um meira og eða betra siðferði en mannverur hafa haft, burtséð frá hvort þær hafa tilheyrt trúarstofnun eða ekki.
Prestar hafa misnotað safnaðarbörn um aldir á kynferðislegan sem hugrænan hátt. Ég fékk það sem ég upplifði sem slæma heila mengun af munnum presta í útvarpsmessum þegar ég var barn. Sumt vissi ég að væri hrein og bein lygi þegar ég heyrði það, og lygarnar voru loforðin um að Guð myndi passa öll börn, og að ekkert slæmt myndi koma fyrir þau. Ég var ekki að upplifa það himnaríki sem þeir lofuðu.
Svo voru önnur atriði eins og að þessi „Guð“ væri með fingur eða hljóðnema inni í hverjum einasta mannsheila á jörðinni, og myndi refsa þeim sem hefðu erfiðar hugsanir. Svo lærði ég seinna að allir þessir prestar sem og feður, þjóðarleiðtogar og aðrir höfðu komist upp með hræðilega glæpi eins og kynferðislega sem aðra misnotkun á börnum og svo voru það Hitler, Idi Amin, og ótal fleiri þjóðarleiðtogar sem höfðu komist upp með að drepa þúsundir einstaklinga. Það var greinilega engin hönd inni í höfðum þeirra til að stoppa morðin þeirra eða aðra glæpi.
Hræðsla sem slíkar hótanir skapa í börnum, sem og von í loforðum sem voru gefin, og engin leið að yrðu eða gætu verið veruleiki getur leikið heilabú þeirra grátt ef foreldrar sjá ekki um að leiðrétta það sem fyrst og enginn leiðrétti það fyrir mér. Ég gerði það sjálf seinna.
Það er dökk orka sem kemur frá hótunum, og er í raun lygi og slæm mengun inn í heilann. Það tók mig því til dæmis þrjú ár eða meira um árið að safna kjarki til að enda fyrsta hjónaband mitt, eftir að uppgötva að það var ekki samband, heldur að ég var móðir hans eins og barnanna, og það var ekki það líf sem ég vildi.
Og refsingin sem var hótað ef maður myndi að orðum presta „svíkja“ loforð reyndist lygi og gerðist ekki. Heldur var útkoman léttir. Enda koma ekki nærri allir saman frá því ástandi sem prestar reyndu að telja mannkyni trú um. Það eru ótal mismunandi ástæður og kringumstæður sem láta fólk laðast að hvert öðru sem er því miður ekki nærri alltaf hin háa ást.
Stundum er það kynhvötin ein sem virkar eins og kraftmikið rándýr fullt af orku og sterkum þörfum og kröfum til að fjölga sér. Og það án tillits til þess hvaða aðra drauma viðkomandi einstaklingar gætu átt í huganum fyrir líf sitt, en sem gereyðilögðust við þá dýrslegu kröfu í líkamanum.
Það var fyrir daga góðra getnaðarvarna, en gerist samt ennþá þó að getnaðarvarnir séu til. Það eru milljónir einstaklinga um allan heim sem eru að lifa þá staðreynd að upplifa að hafa verið þau börn sem eyðilögðu drauma eggja og sæðisveitenda sinna, einstaklinga sem vildu allt annað en barn eða börn inn í líf sitt.
Margbreytileiki í því hvers vegna fólk laðast að hvert öðru
Svo er það eins og í mínu og ótal öðrum tilfellum kemur fólk saman frá því sem ég kalla þyngdar-lögmáls-ástæðunum sem voru í gangi í foreldrum þeirra þegar getnaður var.
Ýmis atriði villa samt um fyrir okkur mannverum þegar slíkt gerist, aldur, kynhvöt, útlit, pressa á ungu fólki til að binda sig, og svo framvegis.
Atriði sem voru ekki og eru ekki góð uppskrift fyrir lífið. Það var auðvitað tilfellið á mínum tímum, af því að enginn hafði komið auga margbreytileikann í að laðast að annarri mannveru, né skilið þau flóknu orkulögmál sem eru að baki.
Hin óendanlegu atriði í mannlegri hegðun, mannlegri sköpun, í náttúrunni sýna smáhluta af þessu með sköpun, sem er ekki í neinu samhengi við það sem kristin kirkja hefur haldið fram. Og ekki gerir kaþólskan það betra.
Kirkjan sá ekki dýrmæti sköpunar í náttúru jarðar
Allir þeir aðilar sem hafa sýnt okkur heim náttúrunnar í sínum smáatriðum frá yfirborði jarðar sem og því sem er djúpt undir sjónum, sanna sköpun sem prestar virtu ekki einu sinni. Þeir sáu ekki heldur um að mannkyn lærði að virða og eyðilegga ekki hýbýli lífsríkis jarðar eða dýra. Þau sem eru í raun mikilvægari fyrir jörðina sem lífverur en við mannverur erum. Það er gott að sjá að kristni á Íslandi hefur meðtekið samkynhneigð sem hluta af sköpun og að fólk geti upplifað að hafa fæðst í röngum líkama fyrir sig.
Það er þroskamerki sálna sem leiðir siðferði. Siðferði fylgir ekki sjálfvirkt þeim sem hafa farið í háskóla. Ég vitnaði of mikið af háskólanáms ofdýrkun í fólki á mínum tímum sem barn og ungrar konu.
Það sem vantaði mikið upp á í innsæi og skilningi af kirkjunni
Tilfinningalegur þroski, er og var orð sem var ekki einu sinni til í málinu. Skortur á slíku sást á svo margan hátt í að þeir sem hafa lært heil reiðinnar ósköp um eitthvað eitt fag, eru oft mjög tilfinningalega fatlaðir og vanfærir á öðrum sviðum í lífinu.
Það að Agnes sjái það sem siðferðisbrest að kristinfræði sé ekki kennd í skólum, sýnir að hún hefur ekki víkkað út sjóndeildarhringinn um víðari veruleika lífsins, en þann sem þau fræði hafa haldið að fólki, en mannkyn er að vakna til slíks. Svo mikið af nýjum fræðum sem eru mun aðgengilegri til sjálfsþroska eru til í bókum og á hinum ýmsu námskeiðum sem eru í boði víða um heim.
Það er svo margt gott í boði núna sem fólk tengir mun betur við hugrænt og tilfinningalega en kristnu fræðin. Ég sé þau öll sem jafna tjáningu frá hærri öflum á við hvaða aðrar trúarbragða bækur sem til eru, af því að þær tengja beint við það sem fólk er að glíma við.
Kristni gæti verið enn magnaðri ef allt dæmið um veruleikann væri tekið inn, og hugsanlega væri jafnvel annað orð betra fyrir stofnunina, sem sýndi að allt lífið á jörðu væri virt.
Ef gömlu trúarstofnanir heims leyfðu sér að taka allt inn sem er í náttúru jarðar og öll atriðin um sannleika með mannverur og byðu upp á uppbyggjandi stuðning fyrir sálir á ferð sinni til eigin þroska, þá gætu kirkjurnar orðið fullar aftur, en af nýjum ástæðum, eins og þeim sem Sif nefnir í grein sinni.
Bergmálið af lygum, hótunum og fölskum loforðum skildi eftir slæmt bragð í andlegu deild heilabús míns, svo að það var meiriháttar að fá aðgang að svo mörgu andlegu og sjálfshjálparlegu hér í Adelaide í Ástralíu, sem og ýmsum námskeiðum sem gáfu mér tækifæri til að stokka upp á veruleika sem passaði við og passar við upplifun mína af lífinu, og er líka í samræmi við þann hluta af sjöunda skilningarvitinu sem ég fékk að skilja notagildið fyrir við það allt.
