Jarð­ar­búar þurfa að draga veru­lega úr kolefn­islosun ef ætl­unin er að halda hlýnun jarðar innan við eina og hálfa gráðu sam­kvæmt tölum Milli­ríkja­nefnd­ar­innar um lofts­lags­breyt­ing­ar, sem er stofnun innan Sam­ein­uðu þjóð­anna (IPCC).

Kolefn­islosun vegna flugs ferða­manns frá Evr­ópu er um það bil eitt tonn sem sam­svarar því að keyra með­al­bíl átta sinnum í kringum Ísland, ef hann kemur frá Kína má líkja því við 24 hring­ferðir um Ísland. Það þarf ekki að kafa djúpt í tölur IPCC til að sjá að ein­stak­lingur getur ekki leyft sér að losa reglu­lega nokkur tonn í ferðum sem eru jafn­vel bara til að versla, fara í golf eða aða aðra afþr­ey­ingu.

Sá sem gerir þetta er ann­að­hvort alveg sama þó næstu kyn­slóðir líði stór­felldar hörm­ungar eða hann hefur ein­fald­lega ekki séð þessar tölur og ég held og vona að það sé til­fellið. Von­andi er það rétt sem Greta Thun­berg sagði í Madrid: „Vonin liggur í þeirri stað­reynd að fólk veit ekki hvað er að ger­ast.“

Til að sam­fé­lag okkar verði sjálf­bært og við hættum að vera með hvað mesta kolefn­islosun á íbúa í heim­inum þarf margt að breytast, þar með tal­inn ferða­manna­iðn­að­ur­inn. Það er afleitt ef 10 til 20 pró­sent fólks verður atvinnu­laust en ef tekst að breyta vinnu­mark­að­inum þannig að við öll vinnum 10 til 20 pró­sent minna svo sem flestir haldi störfum sínum erum við í góðum mál­um. Hver vill ekki styttri vinnu­viku eða lengra sum­ar­frí?  For­senda þess að þetta gangi upp er auð­vitað að neysla drag­ist saman í sama hlut­falli en það er einmitt það sem þarf, og meira til.

Hvort ríkið á að breyta reglu­verki og beita skatt­lagn­ingu til að koma í veg fyrir að ferða­manna­iðn­að­ur­inn rísi aftur til þess sem hann var fyrir Covid-19 skal ósagt lát­ið. Það ætti hins vegar ekki að koma til greina að verja skattfé til þess að bjarga flug­fé­lögum og öðrum ferða­þjón­ustu­fyr­ir­tækj­um. Frekar ætti að byrja strax á að end­ur­skipu­leggja vinnu­mark­að­inn með hags­muni fram­tíð­ar­kyn­slóða í huga. Ímyndum okkur að við gætum rætt  þetta við ein­stak­ling fæddan 2050 til dæmis barna­barn okk­ar, hvert yrði álit þess?