Það vakti mikla athygli í vik­unni þegar Jón Steinar Gunn­laugs­son gekkst við því að hafa skrifað nafn­laust bréf sem bar yfir­skrift­ina „Einnota rétt­ar­far“. Bréf­ið, sem var skrifað árið 2007, var sent til hæsta­rétt­ar­dóm­ara, verj­enda og sak­born­inga í Baugs­mál­inu og í því er fjallað um að það hafi vakið athygli lög­fræð­inga hversu úrlausnir Hæsta­réttar Íslands hafi „verið sak­born­ingum hag­stæðar í þeim Baugs­málum sem hafa ratað til rétt­ar­ins“. Baugs­mál voru á þessum tíma umfangs­mestu efna­hags­brota­mál sem ratað höfðu fyrir íslenska dóm­stóla og snér­ust um fjöl­mörg ætluð lög­brot æðstu stjórn­enda Baugs.

Lengi hafa verið grun­semdir um það á meðal lög­lærðra manna að Jón Stein­ar, sem var á þessum tíma sitj­andi hæsta­rétt­ar­dóm­ari, hafi skrifað bréf­ið. Nú þegar Jón Steinar hefur stað­fest það er mikið rætt um hversu ein­stætt, og að mörgu leyti galið, það er að sitj­andi hæsta­rétt­ar­dóm­ari ákveði að leggja í slík nafn­laus skrif á meðan að hann situr enn í emb­ætti. Þess ber þó að geta að Jón Steinar kom ekk­ert að afgreiðslu rétt­ar­ins á Baugs­mál­um.

Jón Ásgeir Jóhann­es­son, fyrrum for­stjóri Baugs, var einn sak­born­inga í Baugs­mál­in­u.

Lítið hefur hins vegar farið fyrir því að rifja upp inni­hald bréfs­ins og mögu­legt rétt­mæti þeirrar gagn­rýni sem Jón Steinar setti fram. Í grófum dráttum vísar tit­ill bréfs­ins til þess að höf­und­ur­inn telur að sak­born­ingar í Baugs­mál­inu hafi fengið ein­stæða þjón­ustu hjá dóms­kerf­inu meðal ann­ars vegna þess að fjöl­mörgum ákæru­liðum í mál­inu var vísað frá vegna þess að þeir hafi ekki verið nægi­lega skýr­ir. Þeir ákæru­liðir fengu fyrir vikið ekki efn­is­lega með­ferð fyrir dómi.

Lík­ast til var fræg­asta frá­vís­unin sú þegar hér­aðs­dómur vís­aði frá ákæru­lið á hendur Jóni Ásgeiri Jóhann­essyni fyrir svo­kallað Fjár­fars­fléttu. Lið­ur­inn snérist um að eign­ar­halds­fé­lagið Fjár­far keypti versl­un­ar­keðj­una 10-11 og seldi hana síðan Baugi, sem þá var almenn­ings­hluta­fé­lag, nokkrum mán­uðum síðar með 325 milljón króna hagn­aði. Jóni Ásgeiri var gefið að sök að hafa verið raun­veru­legur eig­andi Fjár­fars og sá sem stjórn­aði félag­inu. Hann hafi hagn­ast veru­lega á því að selja 10-11 frá félagi í sinni eigu til almenn­ings­hluta­fé­lags sem hann stjórn­aði.

Í bréfi Jóns Stein­ars seg­ir: „Engum sem þennan ákæru­lið les getur dulist ákæru­efn­ið. Jóni Ásgeiri Jóhann­essyni for­stjóra Baugs var gefið að sök að hafa, með leynd gagn­vart stjórn Baugs um að hann væri selj­and­inn (reyndar fyr­ir­tæki sem hann átti sjálfur en hafði sett leppa fyr­ir), selt Baugi svo­nefndar 10/11 versl­anir sem hann hafði nokkru áður keypt á mun lægra verði. Var hann sak­aður um að hafa með blekk­ingum hagn­ast um 325 millj­ónir króna á kostnað Baugs. Í atvika­lýs­ingu ákærunnar kom meðal ann­ars­fram að ákærði hefði látið afhenda sér háa fjár­hæð úr sjóðum Baugs til að standa að hluta straum af kaup­verði versl­an­anna, þegar hann keypti þær. Þetta voru í ákærunni talin auðg­un­ar­brot og tíundað við hvaða ákvæði hegn­ing­ar­laga þau voru talin varða. Hér­aðs­dómur vís­aði ákæru­liðnum frá dómi á þeirri for­sendu að hér væri lýst við­skiptum en ekki auðg­un­ar­broti! Eins og ekki sé hægt að fremja auðg­un­ar­brot í við­skipt­u­m?“

Á fjölda þeirra hrun­mála sem sér­stakur sak­sókn­ari hefur ákært í, hafa hlotið efn­is­lega með­ferð og í sumum til­fellum verið sak­fellt í er ljóst að dóm­stólar hafa skipt um skoðun varð­andi að það er sann­ar­lega hægt að fremja auðg­un­ar­brot með við­skipt­um.