Fólk í bak­her­berg­inu er ánægt með gott gengi sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tækja, en spyr að því hvort stærstu hlut­hafar þeirra fyr­ir­tækja sem eru að skila bestu afkom­unni í grein­inni geti hugs­an­lega beitt sér fyrir því að fyr­ir­tækin styðji við nýsköpun og frum­kvöðla­starf í atvinnu­líf­inu, í meira mæli.

Íslenskt atvinnu­líf er marg­breyti­legt, en eitt hefur ekki breyst svo mik­ið. Það er eign­ar­hald á stærstu sjáv­ar­út­vegs­fyr­ir­tækjum lands­ins. Það má nefna dæmi um Ísfé­lag Vest­manna­eyja, Sam­herja, Skinn­ey-­Þinga­nes, Síld­ar­vinnsl­una, Vinnslutöð­ina í Vest­manna­eyjum og raunar fleiri fyr­ir­tæki. Sam­an­lagður árlegur hagn­aður þess­ara ágætu fyr­ir­tækja hefur verið vel á þriðja tug millj­arða króna und­an­farin ár, en eign­ar­haldið er í sumum þeirra bundið við fáar fjöl­skyld­ur.

Þetta eru vissu­lega vel rekin fyr­ir­tæki, en það mætti hugsa sér að þau sýndu gott for­dæmi og opn­uðu á að nýta hluta af árlegum hagn­aði beint í nýsköp­un­ar­starf í atvinnu­líf­inu, t.d. í sjáv­ar­út­vegstengdum verk­efn­um. Þau gera það mynd­ar­lega, en betur má ef duga skal. Ef að þessi stærstu fyr­ir­tæki myndu ákveða að gera þetta, með því að taka t.d. einn tíunda af árlegum hagn­aði í slíkar fjár­fest­ing­ar, þá myndu tveir til þrír millj­arðar króna fara í nýsköp­un­ar­starf og frum­kvöðla­starf­semi, bara frá þessum fyr­ir­tækjum sem hér eru nefnd.

Fólk­inu í bak­her­berg­inu finnst þetta umhugs­un­ar­efni, og eitt­hvað sem fólkið sem á þessi útgerð­ar­fyr­ir­tæki mætti taka til skoð­un­ar. Það væri aðdá­un­ar­vert og til fyr­ir­myndar ef pen­ing­arnir úr sjáv­ar­út­vegnum tækju að streyma í nýsköp­un­ar­starf­ið, í meira mæli en nú er.