Í bak­her­berg­inu er nú rætt um svar Sig­urðar Inga Jóhanns­son­ar, land­bún­að­ar-, umhverf­is-, og sjáv­ar­út­vegs­ráð­herra, frá því í dag við fyr­ir­spurn Björns Vals Gísla­sonar um mál­efni sem tengj­ast mak­ríl­veið­um. Ein spurn­ing Björns Vals var svona: Hefur ráð­herra í hyggju að kvóta­setja veiði­heim­ildir í mak­ríl á skip (fastan kvóta)? Í svari Sig­urðar Inga koma fram þau tíð­indi að það standi til að koma fram með sér­stakt frum­varp um kvóta­setn­ingu mak­ríls­ins.  „Vegna þeirra sér­stöku aðstæðna sem uppi eru um stjórn mak­ríl­veiða hefur verið til athug­unar í ráðu­neyt­inu að lagt verði fram sér­stakt laga­frum­varp um hlut­deild­ar­setn­ingu mak­ríl­stofns­ins, sem þó mundi byggja á meg­in­reglum laga nr. 151/1996, um fisk­veiðar utan lög­sögu Íslands,“ segir orð­rétt í svari Sig­urðar Inga.

Í bak­her­berg­inu er það ein­róma álit að í þessu felist nokkur tíð­indi. Lík­lega hefur upp­boðs­leiðin á kvót­anum - sem að mati fólks­ins í bak­her­berg­inu er afbragðs­leið til að kom­ast að mark­aðsvirði kvót­ans og fá fé fyrir hann í rík­is­sjóð - verið slegin útaf borð­inu. Eftir stendur þá spurn­ingin um hvort það standi til að kvóta­setja veiði­heim­ildir í mak­ríl á grund­velli veiði­reynslu.

Það má ekki gera lítið úr hags­munum í þessu. Þeir eru gríð­ar­lega mikl­ir. Nýlegt upp­gjör HB Granda gefur ákveðna vís­bend­ingu um fram­legð­ina sem hefur verið af mak­ríl­veið­un­um. Hagn­aður fyr­ir­tæk­is­ins á þriðja árs­fjórð­ungi nam þremur millj­örðum króna, EBIDTA hagn­aður nam fjórum millj­örðum króna eftir veiði­gjöld­in, sem námu tæp­lega 500 millj­ónum króna. Mak­ríl­veið­arnar skipta þarna gríð­ar­lega miklu máli, enda hafa útgerðir ekki þurft að fjár­festa í veiði­heim­ildum í mak­ríl. Veiði­gjöldin hafa lækkað umtals­vert milli ára, og ógna alls, alls, alls ekki rekstr­in­um. Allt tal um slíkt er aðhlát­ursefni að mati fólks­ins í bak­her­berg­inu, enda heyr­ist lítið í grát­kór útgerð­ar­manna þessi miss­er­in. Kannski er hann bara við æfing­ar, hver veit.

Í bak­her­berg­inu eru bæði hægri og vinstri menn, og þeir velta því fyrir sér hvort það standi nokkuð í alvör­unni til að úthluta þessum veiði­heim­ildum á grund­velli veiði­reynslu til stór­út­gerð­anna, sem hafa gengið í gegnum mesta góð­æri í sögu íslensks sjáv­ar­út­vegs und­an­farin ár. Er sátt um slíkt innan sjáv­ar­út­vegs­ins? Er það skyn­sam­legt fyrir rík­is­sjóð? Og kannski síð­ast en ekki síst, spyr fólkið í bak­her­berg­inu hvort slíkt hafi almennt gef­ist vel?

Áhuga­verðir tímar framund­an, svo mikið er víst...