Hinn 11. jan­úar í fyrra birt­ist ítar­leg grein eftir Brynjar Níels­son hrl. og þing­mann Sjálf­stæð­is­flokks­ins, um Al Than­i-­málið svo­kall­aða, á vefnum press­an.is. Þetta er lang­sam­lega ítar­leg­asta grein sem birst hefur á opin­berum vett­vangi eftir Brynjar, frá því að hann varð þing­mað­ur. Raunar minn­ist fólkið í bak­her­berg­inu ekki þess að nokkur þing­maður hafi skrifað jafn langa og ítar­lega grein um nokk­urt mál, eins og til­fellið var með grein Brynjars.

Í grein­inni rök­studdi Brynjar þá skoðun sína að allir ákærðu í mál­inu væru sak­laus­ir, þar sem sekt þeirra hefði ekki verið sönn­uð. „Ég get hins vegar metið það út frá fyr­ir­liggj­andi gögnum hvort sekt sé sönn­uð. Eins og ég hef rakið hér og rök­stutt eru gögn máls­ins ekki þannig að sekt ákærðu sé sönnuð svo yfir skyn­sam­legan vafa sé haf­ið. Í raun tel ég langt frá því að svo sé,“ sagði Brynjar, í þess­ari ítar­legu grein.

Nú hefur Hæsti­réttur kveðið upp dóm sinn í mál­inu, og í sem skemmstu máli sagt, þá reynd­ust allar lög­fræði­legar álykt­anir Brynjars, út frá gögnum máls­ins, vera rang­ar. Allir ákærðu voru dæmdir sekir, og sendir í fjög­urra til fimm og hálfs árs fang­elsi. Hæsti­réttur Íslands á loka­orð­ið, og fellir dóma um hvernig lög skulu túlk­uð. Ekk­ert af því sem Brynjar sagði í grein sinni reynd­ist vera í takt við nið­ur­stöðu Hæsta­rétt­ar, þegar kom að því að meta sekt eða sak­leysi. Og öll rök­semd­ar­færslan var rang­lega metin út frá gögnum máls­ins.

Fólk­inu í bak­her­berg­inu finnst þetta svo­lítið ein­kenni­legt, enda gagn­rýndu hæsta­rétt­ar­lög­menn fjöl­miðla fyrir að þagga efni greinar Brynjars nið­ur, hvernig sem þeir fengu það út. Hún var enda tölu­vert mikið til umræðu í fjöl­miðl­um, og einnig á sam­fé­lags­miðl­um, þar sem hjartað í þjóð­fé­lags­um­ræð­unni slær.

Fólkið í bak­her­berg­inu er ekki ref­siglatt, og finnst að fjöl­miðlar eigi öðru fremur að segja fréttir af dóms­mál­um, eins og öðrum frétt­næmum atburð­um. Ekk­ert bendir til ann­ars en það hafi verið gert í Al Thani mál­inu, og öllum steinum velt við, einnig þeim sem hugs­an­lega hefðu getað komið ákærðu vel þegar þeir voru að verj­ast í dóm­sal.

Þing­menn verða hins vegar að passa sig, þegar þeir blanda sér í umræðu um ein­stök dóms­mál, enda vinna þeir við að búa til lögin sem dóm­stólar dæma um túlkun á, þegar ágrein­ingur kemur inn á borð til þeirra. Geri þing­menn það reglu­lega getur það komið niður á trausti almenn­ings á rétt­ar­rík­inu.

Brynjar er oft að leggja fjöl­miðla­mönnum lín­urn­ar, í hnit­mið­uðum greinum og stöðu­upp­færslum á Face­book-­síðu sinni. Fólkið í bak­her­berg­inu fagnar því, enda ekk­ert við það að athuga og Brynjar er oft skemmti­legur í sínum grein­ingum á dæg­ur­þras­inu.

Von­andi lærir Brynjar af nið­ur­stöðu Hæsta­réttar í Al Than­i-­mál­inu, og verður kannski örlítið nær veru­leik­anum næst þegar hann blandar sér með jafn afger­andi hætti í umfjöllun um dóms­mál­in.