Lær­dóm­ur­inn af klúðri borg­ar­full­trúa meiri­hlut­ans í Reykja­vík, þegar kemur að van­hugs­aðri til­lögu um að snið­ganga vörur frá Ísra­el, er ekki endi­lega bara sá að borgin eigi ekki að blanda sér í utan­rík­is­mál Íslands með yfir­borðs­kenndu og órök­studdu orða­lagi til­lagna, heldur frekar að við lifum í alþjóða­væddum heimi þar sem ákvarð­anir stjórn­mála­manna hafa bein áhrif á dag­legt líf.

Eins og Dagur B. Egg­erts­son borg­ar­stjóri hefur bent á sjálfur þá segir hann ­til­lög­una ekki hafa verið nægi­lega vel und­ir­búna og íhug­aða. Það er óhætt að segja að það sé rétt mat hjá Degi.

Gyð­inga­sam­fé­lagið hefur risið upp víða um heim, sam­kvæmt fréttum í það minnsta, og mót­mælt þess­ari til­lögu með því að taka íslenskar vörur úr búðum og afboða ferðir hingað til lands. Samt er þetta enn sem komið er lítið brot af heild­inni, og enn má finna vatn frá Icelandic Glaci­al, fyr­ir­tæki Jóns Ólafs­sonar, til sölu í New York (Kjarn­inn kann­aði það áðan!), þrátt fyrir að Jón hafi fundið skýrt fyrir nei­kvæðum áhrifum af flumbru­gangi meiri­hlut­ans.

Í bak­her­berg­inu er fólk almennt sam­mála um að við­skipta­bönn og við­skipta­hömlur séu arfa­vit­laus leið til að mót­mæla pólítískri stefnu eða ­mann­rétt­inda­brot­um, þó reyndar séu á því und­an­tekn­ing­ar. Einkum og sér í lagi þegar alþjóða­sam­fé­lagið stendur saman að ákvörð­unum með það að mark­miði að vernda heims­frið.

En yfir­leitt bitna við­skipta­bönn og hömlur beint á almenn­ingi sem hefur ekk­ert með deilur eða ákvarð­anir stjórn­mála­manna að gera.

Það má líka ekki gleyma því að ákvarð­an­ir ­stjórn­mála­manna á Íslandi hafa á hverjum degi áhrif á við­skipta­mögu­leika íslenskra fyr­ir­tækja, ekki síst í Banda­ríkj­un­um. Á þetta hefur Gunnar Bragi Sveins­son utan­rík­is­ráð­herra bent, og nefnt hval­veiðar Íslend­ingar sér­stak­lega í því sam­hengi og sagt þær „standa í vegi fyrir ákveðnum hlut­u­m“.

Það er ekki alltaf að auð­velt með­höndla mál þar sem alþjóð­legir hags­munir eru ann­ars veg­ar. Lík­lega er það eins og með margt ann­að; það er ekki hægt að gera öllum til geðs. En borg­ar­full­trúar meiri­hlut­ans í Reykja­vík hljóta að sjá það núna, að þeir þurfa að passa sig þegar þeir ger­ast svo djarfir að blanda starfi sínu fyrir borg­ar­búa inn í flóknar og hat­rammar deilur á alþjóða­vett­vangi.