Ég hef búið erlendis í 11 ár, en er afar treg til að við­ur­kenna að ég þekki hug­takið heim­þrá af eigin reynslu. Að sjálf­sögðu myndi ég vilja hafa fjöl­skyldu og vini mína á Íslandi nálægt mér, en þar sem það er ekki í boði hef ég gert samn­ing við sjálfa mig um að ein­beita mér heldur að því að njóta alls þess sem ég hef hér og hlakka bara þeim mun meira til að hitta fólkið mitt þegar ég er stödd í Gamla land­inu.

Það eru nokkrir við­burðir sem fá mig til að langa meira heim en ella. Ég iðaði í skinn­inu þegar haldið var upp á 100 ára afmæli kosn­ing­ar­réttar kvenna í sum­ar.  Eins fylgd­ist ég af ákefð með Druslug­hit öng­unni svo­kall­aðri og hefði gjarnan tekið þátt hefði ég kom­ist. Menn­ing­arnótt trónir ofar­lega á list­anum góða, en ég hef reyndar verið svo heppin að kom­ast á hana und­an­far­ið. Sá árlegi við­burður sem togar hins vegar einna mest í mig eru Hinsegin dagar í Reykja­vík. Ekki bara vegna þess hvað það gleður mitt litla hækju­hjarta að sjá hinsegin fólk fagna deg­inum sín­um; frels­inu til að fá að vera það sjálft ásamt fengnum rétt­ind­um, þó alltaf megi gera bet­ur, heldur einnig vegna gríð­ar­legrar all­mennrar þát­töku í  hátíð­ar­höld­un­um.

Nú bý ég reyndar ekki í Úganda eða Rúss­landi heldur í Ósló.  Hér er líka mikið um dýrðir í heila viku á ári eins og lík­lega í öðrum höf­uð­borgum í Norð­an­verðri Evr­ópu. Spor­vagnar skarta hinsegin fánum og borgin ber þess ýmis merki um að hér styðji all­menn­ingur hinsegin fólk, bar­áttu þeirra og frelsi. Hins vegar er ég nokkuð viss um að það sé eins­dæmi að um fjórð­ungur þjóðar taki þátt í Gleði­göngu hinsegin sam­landa sinna! Í öðrum homma­vænum löndum flykk­ist fólk að Gleði­göng­unni til að sýna hinsegin fólki  stuðn­ing, en á Íslandi er all­menn­ingur ekki ein­ungis með til að sýna hinsegin vinum og vanda­mönnum stuðn­ing, heldur er hún orðin að sam­ein­ing­ar­tákni þar sem við fögnum því öll að okkur hefur í sam­ein­ingu tek­ist að skapa þjóð­fé­lag þar sem mann­rétt­indi ákveð­ins hóps eru ekki talin þeirra einka­mál heldur hagur okkar allra.

Til ham­ingju með dag­inn, Íslend­ingar all­ir.  Hvort sem þið eruð svona, hinsegin eða ein­hvern veg­inn allt öðru­vísi!