Virkir ferða­mát­ar, sem svo eru kall­að­ir, ryðja sér mjög til rúms þessi miss­er­in. Fleiri og fleiri velja að ganga eða hjóla í vinn­una eða skóla.

Fram eftir síð­ustu öld og nokkuð inn á þessa voru fáir sem töldu það raun­hæfan val­kost að hjóla í vinn­una, nema þá helst á blíð­viðr­is­dögum á sumr­in. Fólki fannst að það væri bæði erfitt og jafn­vel hættu­legt á vet­urna. En und­an­farna tvo ára­tugi hafa mörg sveit­ar­fé­lög lagt í mikla vinnu og lagt til fjár­muni til að auð­velda fólki að kom­ast frá A til B hjólandi. Hjóla­stígar hafa stór­batn­að, og teng­ingar hjóla­stíga inn í hverfin einnig. Hjólin sjálf og örygg­is­bún­aður hefur líka breyst mikið til batn­aðar sem gerir fólki auð­veld­ara fyr­ir. Þá hafa töskur fyrir hjólara og hlífð­ar­föt gert að verkum að æ auð­veld­ara er að taka ákvörðun um að hjóla. Ekki má heldur gleyma því að mörg fyr­ir­tæki og stofn­anir hafa komið upp góðri aðstöðu til að geyma hjól, þurrka bún­að, og aðstöðu til að skipta og hafa sig til fyrir vinnu­dag­inn.

Leiðin sem ég hjóla í vinn­una er um 7 km. Ef ég flýti mér og vindar eru hag­stæðir get ég verið 15 mín­útur á leið­inni. Ef ég dóla eða veður eru leið­in­leg get ég verið 25 mín­útur (ef ég væri á raf­magns­hjóli væru mín­út­urnar færri). Stundum lendi ég í því að þurfa að keyra í vinn­una. Ef ég fer á milli á háanna­tíma get ég verið allt frá 20 og upp í 40 mín­útur (eftir magni umferð­ar­sultu) að kom­ast á leið­ar­enda og er miklu stress­aðri þegar þangað kem­ur.

Þar komum við að tveir fyrir einn. Hreyf­ingin sem ég fæ við að hjóla í vinn­una jafn­ast á við helm­ing­inn af þeirri hreyf­ingu sem ég þarf á viku sam­kvæmt lýð­heilsu vís­um, og streita minnk­ar. Ég fer frá A til B, hreyfi mig og hleð batt­er­íin í einu vet­fangi. Tím­inn sem ég myndi eyða einn í bíl er stórt séð tap­aður tími og streitan eykst.

Því má segja að hjólað í vinn­una sé klass­ískur „tveir fyrir einn díll“.

Höf­undur er hjól­ari, þing­maður VG og fram­bjóð­andi í 3ja sæti VG í Suð­vestur kjör­dæmi.