Nú stendur yfir aðal­með­ferð í stóra mark­aðs­mis­notk­un­ar­máli Kaup­þings. Þar er meðal ann­ars tek­ist á um hvort það sé ólög­legt að lána eign­ar­lausum félögum millj­arða króna til að kaupa hluta­bréf í banka sem eng­inn annar vildi kaupa ein­ungis með veði í bréf­un­um. Þannig bar bank­inn sjálfur alla áhættu af við­skipt­inum en þeir ein­stak­lingar sem fengnir voru til að eiga félögin sem „keyptu“ gátu hagn­ast hluta­bréfin hækk­uðu í verði.

Þessir ein­stak­lingar eru oft kall­aðir „bréf­ber­ar“, vegna þess að þeir héldu á hluta­bréfum í bank­an­um. Og einn umfangs­mesti bréf­ber­inn í Kaup­þingi var Egill Ágústs­son, for­stjóri Íslensk Amer­íska.

Þessir ein­stak­lingar eru oft kall­aðir „bréf­ber­ar“, vegna þess að þeir héldu á hluta­bréfum í bank­an­um. Og einn umfangs­mesti bréf­ber­inn í Kaup­þingi var Egill Ágústs­son, for­stjóri Íslensk Ameríska.

Kaup­þing hafði sam­band við Egil árið 2008 og bað hann um að eiga eign­ar­laust félag sem kall­að­ist Desulo Tra­d­ing og var skráð á Kýp­ur. Frá því í júní 2008 og fram að banka­hruni lán­aði Kaup­þing þessu eign­ar­lausa félagi 13,4 millj­arða króna til að kaupa hluta­bréf í Kaup­þingi, mest megnis af Kaup­þingi. Síð­asta lán­veit­ingin til þessa var fram­kvæmd 25. sept­em­ber 2008, sama dag og per­sónu­legar ábyrgðir starfs­manna Kaup­þings á lánum til hluta­bréfa­kaupa voru felldar nið­ur­,og örfáum dögum áður en bank­inn féll. Hún var upp á rúma fjóra millj­arða króna.

Í skýrslu rann­sókn­ar­nefndar Alþingis kemur auk þess fram að Desu­lo, sem átti þá minna en ekk­ert, þar sem hluta­bréfin í Kaup­þingi höfðu lækkað tölu­vert í verði, hafi gert fram­virkan kaup­samn­ing um hluta­bréf í finnska félag­inu Sampo í sept­em­ber 2008 upp á tæp­lega 30 millj­arða króna. Sampo var í eigu Exista, stærsta eig­anda Kaup­þings.

Í fréttum RÚV í vik­unni var sagt frá því að í rétt­ar­höld­unum í stóra­mark­aðs­mis­notk­un­ar­mál­inu hafi verið vitnað í skýrslu Egils Ágústs­sonar hjá lög­reglu þar sem hann var spurður út í Desu­lo.

Þar kom fram að Magnús Guð­munds­son, for­stjóri Kaup­þings í Lúx­em­borg, hafi falið und­ir­manni sínum að hafa sam­band við Egil að fyrra bragði og fá hann til að ger­ast bréf­ber­i.  Í frétt­inni segir síð­an: „Eg­ill bar vitni hjá lög­reglu og virð­ist ekki hafa hvarflað að honum hversu mikil við­skiptin urð­u. „Ég frétti af fyrsta ... bunk­anum sem var þá mjög stór hluti og mér nátt­úru­lega alveg snar­lega brá og ... hvað þetta var stórt. Og en það var aldrei haft sam­band við mig, ég beð­inn um að und­ir­rita ein­hverja lána­papp­íra, gefa ein­hverjar heim­ildir eða eitt eða neitt í sam­bandi við þetta ... alveg frá upp­hafi. ... Ég heyrði aldrei hósta eða stunu, hef aldrei fengið eitt yfir­lit frá þessu fyr­ir­tæki, ekki eitt upp­gjör eða það hefur aldrei verið haft sam­band við mig um eitt eða neitt út af þessu fyr­ir­tæki yfir höf­uð.“

Í Bak­her­berg­inu er ítrekað horft á hið fræga Kaupt­hink­ing-­mynd­band sem gert var fyrir Kaup­þing til að sýna starfs­fólki bank­ans að hann væri lík­lega ótrú­leg­asta fyr­ir­tæki í heimi. Ekk­ert fangar stemmn­ingu drambs og firru góð­ær­is­ár­anna jafn vel og mynd­band­ið. Það sýnir að Kaup­þing minnti um margt frekar á sér­trú­ar­söfnuð en fjár­mála­fyr­ir­tæki og að leið­togar bank­ans vor­u taldir vera ein­hvers konar hálf­guðir sem væru að end­ur­skil­greina fjár­mála­starf­semi.

Bak­her­berg­is­fólk hefur líka rifjað upp að í mynd­band­inu er ótrú­legur vöxtur Kaup­þings meðal ann­ars þakk­aður því að bank­inn fari fram yfir venju­lega hugsun (e. beyond normal think­ing).

Og „við­skipti“ Kaup­þings við Desulo og Egil Ágústs­son voru vissu­lega fram­úr­stefnu­leg banka­við­skipti, sann­kallað Kaupt­hink­ing, enda vissi við­skipta­vin­ur­inn ekki sjálfur hvað var verið að lána honum né hvað hann var að kaupa.

https://www.youtu­be.com/watch?v=Rkz-hjpch38