Ég hef velt því mikið fyrir mér hvernig hægt sé að gera Íslend­inga af erlend­um ­upp­runa* minna fram­andi í sam­fé­lag­inu, gera þá hluta af norm­inu. Því það er oft þannig að það sem fólki finnst fram­andi finnst því mögu­lega vera ógn­vekj­and­i. Það hafa allir heyrt sögur af hópum inn­flytj­enda sem eru sko heldur betur að ­sjúga sig fasta á vel­ferð­is­spen­anum á Íslandi, eru ofbeld­is­fullir eða ­glæpa­heigð­ir. Sárasjaldan heyr­ast sögur af inn­flytj­endum sem eru bara venju­legt fólk (sem er jú meiri­hlut­inn) eins og ég og þú, vinna sína vinnu, sinna sínum börn­um, halda upp á afmæli og svo fram­veg­is.

Guð­rún Magn­ús­dótt­ir, MA í hnatt­rænum tengsl­um, fólks­flutn­ingum og fjöl­menn­ing­ar­fræð­i.

Mér finnst að fjöl­miðlar eigi að leyfa okkur að kynn­ast venju­leg­um inn­flytj­end­um, til dæmis í gegnum frétt­irn­ar. Sárasjaldan fáum við að sjá og heyra af inn­flytj­endum í frétt­um. Í þau skipti sem við gerum það er það yfir­leitt í þrem til­vik­um: þegar eitt­hvað nei­kvætt hefur átt sér stað (lík­ams­árás, morð, ­þjófn­að­ur­...), þegar verið er að fjalla beint um mál­efni inn­flytj­enda (hæl­is­leit­end­ur, Fjöl­menn­ing­ar­þing Reykja­vík­ur­borg­ar..) eða þegar eitt­hvað ­gengur á í útlöndum og frétta­mönnum tekst að hafa uppi á Íslend­ingi frá því landi (t.d. Úkra­ín­u). Málið er að inn­flytj­endur eru margir hverjir með mikla ­reynslu á bak­inu og vita ýmis­legt ann­að. Mér þætti mjög gaman að sjá við­tal við ein­hvern fræð­ing af erlendum upp­runa um t.d. fjár­mál. Eða um hús­næð­is­mál. Eða um eitt­hvað annað en ein­göngu þessa þrjá fyrr­nefndu flokka.

Segjum sem svo að fjöl­miðla­menn og konur læsu þessa grein og tækju á­skor­un­inni. Næstu vikur (og von­andi til fram­búð­ar) yrði svo meira um við­töl við fólk af erlendum upp­runa um hvers­dags­leg mál­efni sem snerta okkur öll. Það ­myndi svo sann­ar­lega sýna fjöl­breyti­leika sam­fé­lags­ins. EKKI SÍST myndi það ­leyfa Íslend­ingum af íslenskum upp­runa að heyra íslensk­una tal­aða með hreim. Það er klár­lega eitt­hvað sem sam­fé­lagið þarf á að halda. Þá mögu­lega hætt­ir Ís­lend­ing­ur­inn af íslenskum upp­runa að snúa sér við í búð­inni þegar það heyr­ir­ Ís­lend­ing af erlendum upp­runa tala íslensku með hreim. Því þá er íslenskan með­ hreimnum orðin hluti af norm­inu, ekki jafn fram­andi. Og þegar Íslend­ing­ur­inn af er­lendum upp­runa hættir að finna fyrir augn­gotum og að hann sé fram­andi, þá ­mögu­lega fer við­kom­andi að líða í alvöru eins og heima hjá sér. Eins og hluta af norm­inu.

*ég er að prufa að nota önnur hug­tök en alltaf inn­flytj­andi eða ein­stak­lingur af er­lendum upp­runa. Erum við ekki öll Íslend­ingar sem búum á Íslandi?