Óvænt for­manns­fram­boð Sig­ríðar Ingi­bjargar Inga­dóttur á lands­fundi Sam­fylk­ing­ar­innar fer í sögu­bæk­urnar sem mis­heppnuð til­raun til hall­ar­bylt­ing­ar. Ótrú­leg atburða­r­ás, sem hófst sól­ar­hring fyrir kjör for­manns, end­aði með því að Árni Páll Árna­son var end­ur­kjör­inn for­maður með minnsta mögu­lega mun, 241 atkvæði gegn 240 atkvæðum Sig­ríðar Ingi­bjarg­ar.

Nú er vitað að Sam­fylk­ingin er klof­in, og staða for­manns­ins er veik, svo ekki sé fastar að orðið kveð­ið. Árni Páll virt­ist í upp­námi skömmu eftir að for­manns­fram­boðið varð opin­bert, og jafn­vel í enn meira upp­námi eftir að nið­ur­staðan varð ljós.

Í bak­her­berg­inu er fólk sam­mála um að með þess­ari hörðu rimmu á lands­fund­inum hafi Sam­fylk­ingin gert stjórn­ar­flokk­unum mik­inn greiða.  Kann­anir hafa sýnt að und­an­förnu að rík­is­stjórnin er í vand­ræð­um, og fylgið hefur farið frá henni. Fólk treystir henni illa. Stjórn­ar­flokk­arnir mæl­ast með 35 pró­sent fylgi, Fram­sókn með 11,6 og Sjálf­stæð­is­flokkur 23,4, í könnun Frétta­blaðs­ins í dag.  Stjórn­ar­and­stöðu­flokk­arnir mæl­ast sam­an­lagt með 63,4 pró­sent fylgi, þar sem Píratar bera uppi and­stöðu­fylg­ið. Þeir mæl­ast með 29,1 pró­sent, Sam­fylk­ingin 16,3 pró­sent, Björt fram­tíð 9 pró­sent og Vinstri græn 9 pró­sent. Í augna­blik­inu er tæp­lega 30 pró­sentu­stiga munur stjórn­ar­and­stöð­unni vil, þegar tvö ár eru til kosn­inga. Það verður að telj­ast með nokkrum ólík­ind­um.

Margt getur gerst á tveimur árum í stjórn­málum og kúvend­ingar alls ekki óhugs­andi. En þetta ætti samt að gefa stjórn­ar­and­stöð­unni byr í segl og ein­stakt póli­tískt tæki­færi. Spurn­ingin er, hvort stjórn­and­stöð­unni tak­ist að nýta sér það.

Óhætt er að segja að Sam­fylk­ingin standi nú á tíma­mót­um, segir fólkið í bak­her­berg­inu. Inn­flokksá­tök eru aug­ljós, og leið­tog­inn, for­maður flokks­ins, er með veika stöðu gagn­vart bak­land­inu eftir lands­fund­inn. Flokks­menn, ekki síst í Reykja­vík, bera mikla ábyrgð á þess­ari stöðu. Spenn­andi verður að fylgj­ast með því á næst­unni hvort það tak­ist að byggja upp trúnað milli Árna Páls og Sam­fylk­ing­ar­fé­laga í Reykja­vík.

Hugs­an­lega er Sam­fylk­ing­in, óað­vit­andi, að gefa stjórn­ar­flokk­unum tromp á hendi með því að sýna aug­ljósa veik­leika í flokks­starf­inu, á sama tíma og stjórn­ar­flokk­arnir fara í gegnum ólgu­sjó. Því stjórn­ar­flokk­arnir þurfa ekki að hræð­ast Sam­fylk­ing­una eins og hún er núna. Píratar mæl­ast háir í augna­blik­inu, en þar sem þeir eru ekki með viða­mikið flokks­starf þá gæti fjarað undan þeim þegar nær dregur kosn­ing­um, þó erfitt sé að segja til um það. Slíkt ­gæti skapað tæki­færi fyrir flesta aðra flokka, sem njóta góðs af upp­byggðu flokks­starfi. En í augna­blik­inu er Sam­fylk­ingin ekki einn þeirra.