Krist­inn Karl Brynjars­son, situr í fram­kvæmda­stjórn Verka­lýðs­fé­lags Sjálf­stæð­is­flokks­ins.

Fyrir ekki svo löngu fór ég á nám­skeið í skyndi­hjálp. Ein setn­ing var þar sögð oftar öðrum „Tryggið öryggi á vett­vang­i."

Ykkur finnst það eflaust fjar­stæðu­kennt að ég fari nú að tala um fjár­laga­gerð og líkja henni við skyndi­hjálp. Samt er það nú þannig að skyndi­hjálp og fjár­laga­gerð eiga það sam­eig­in­legt,  að "tryggja þarf öryggi á vett­vang­i", áður en farið er í drastískar aðgerð­ir.  Svo tryggja megi, að sem bestur árangur náist miðað við aðstæð­ur.

„Að tryggja öryggi á vett­vangi" við fjár­laga­gerð er að sýna aga í fjár­laga­vinn­unni, for­gangs­raða í þágu grunn­stoða þjóð­fé­lags­ins og  skila halla­lausum fjár­lög­um. Það er nær öruggt að útgjalda­þörf til þeirra mál­efna sem fólk er almennt sam­mála um að ríkið standi straum af og flokk­ast til grunn­stoða þjóð­fé­lags­ins , mun aukast á kom­andi árum. Þar á ég við útgjöld til heil­brigð­is­mála, vel­ferð­ar­mála, mennta­mála og ann­arra þeirra mála er snerta inn­viði þjóð­fé­lags­ins.

Þó það stefni í að fjölgun starfa, aukin verð­mæta­sköpun og almenn hag­sæld í land­inu auki tekjur rík­is­sjóðs næstu ár, þurfa menn stöðugt að huga  að því að „ör­yggis á vett­vangi“ sé í hví­vetna gætt í allri fjár­laga­vinn­unni.

Van­hugsuð augna­bliks eft­ir­sókn eftir vindi getur hæg­lega snúið tafl­inu við.  Gert rík­is­sjóði það enn erf­ið­ara en þörf er á, að standa undir fyr­ir­sjá­an­legri  út­gjalda­þörf rík­is­sjóðs á kom­andi árum. Til allra þeirra mála­flokka  sem  við öll erum sam­mála um að hann geri.

Halli á fjár­lögum þýðir skulda­söfnun rík­is­sjóðs og er ávísun á að árangur kostn­að­ar­samra aðgerða fari fyrir lítið þegar kemur að skulda­dög­um.

Eins leið­in­lega og það kann að hljóma, þá er það  agi og ekk­ert annað en agi í rík­is­fjár­málum sem skilar okkur hvað bestum árangri inn í fram­tíð­ina.