Fríða Dís Guð­munds­dóttir gaf nýverið út sína aðra sóló­plötu sem ber heitið Lip­stick On og hefur hlotið ein­róma lof gagn­rýnenda. Fríða var áður í hljóm­sveitum á borð við Klass­art, Eldum og Trilogiu en leggur nú ofurá­herslu á sínar eigin laga­smíð­ar. Á döf­inni eru tvennir útgáfu­tón­leikar Lip­stick On í októ­ber, einir í Hljóma­höll og aðrir á Sirkus en hægt er að næla sér í miða á tón­leik­ana í Hljóma­höll á tix.is.

Aðspurð um hvernig hug­myndin að Lip­stick On hafi kviknað segir Fríða að lista­gyðjan hafi verið henni ansi gjöful und­an­farin tvö ár. „Lip­stick On verður í raun­inni til út frá ann­ari plötu sem ég hafði þegar samið og byrjuð að hljóð­rita. Lögin héldu samt áfram að streyma til mín og allt í einu var ég komin með banka af lögum sem áttu ekki beint sam­an. Ég var að viðra hug­myndir mínar og vand­ræð­ast með að ráð­ast í að hljóð­rita 20 laga plötu þegar Har­aldur Svein­björns­son félagi minn spyr mig hvort ég sé kannski að vinna í tveimur plöt­um. Auð­vit­að! Eftir að ég stokk­aði lög­unum upp var það deg­inum ljós­ara að ég væri með tvö nokkuð ólík verk á prjón­unum og þegar strúkt­úr­inn var kom­inn var auð­veld­ara að stilla lög­unum saman og semja fleiri til að skapa tvö heild­stæð verk. Lip­stick On er annað þeirra.“ 

Hún segir að Lip­stick On sé vald­efl­andi femínískt verk þar sem spil­a­gleði og flæði eru í algleym­ingi. „Á plöt­unni er að finna frum­samið, popp­skotið rokk með áhrifum úr ýmsum átt­um, sér í lagi frá sjö­unda og tíunda ára­tugn­um. Rauði þráð­ur­inn á plöt­unni er að skapa pláss til að njóta lífs­ins þrátt fyrir þau krefj­andi verk­efni sem okkur eru fal­in, setja á á sig vara­lit og mæta ótt­anum og öllu því sem heldur aftur að okk­ur.“

Fríða seg­ist elska rómans­inn við að hlusta á tón­list á físísku formi. End­ur­komnar vin­sældir vín­yl­plöt­unnar á und­an­förnum árum henti því en Fríða vill líka gefa plöt­una sína út á kasettu. „Það gerir per­sónu­lega mikið fyrir mína tón­list­ar­upp­lifun og ég vil því geta boðið fólki að njóta minna verka á þennan hátt. Á plöt­unni er líka að finna lag sem heitir Cats & Cas­settes og því kom ekki annað til greina en að fram­leiða 50 kasettur í stíl. Sjálf hlust­aði ég mikið á kasettur í æsku og alveg fram eftir ung­lings­aldri, mamma gaf mér t.d. kasettur með Elvis Presley og Roy Orbi­son og svo fór ég ekki út úr húsi nema með aðra plötu Prodigy, Music for the Jilted Gener­ation, í vasa­diskó­inu. Ég safn­aði fyrir vín­yl­út­gáfu fyrstu plöt­unnar minn­ar, Mynda­albúm, hjá Karol­ina Fund og hef af því góða reynslu og ákvað því að fara aftur þessa leið til að standa undir útgáfu­kostn­aði.

Hér er hægt að skoða og taka þátt í söfn­un­inni.