Katrín Jak­obs­dóttir for­sæt­is­ráð­herra ætlar ekki að gera kröfu um að Sig­ríður Á. And­er­sen dóms­mála­ráð­herra segi af sér vegna Lands­rétt­ar­máls­ins. Hún seg­ist ekki hafa gert kröfu um afsögn Sig­ríðar í umræðum um málið á þingi í vor og það geri hún heldur ekki núna. Katrín seg­ist hins vegar taka nið­ur­stöðu Hæsta­réttar mjög alvar­lega.

Þetta kemur fram í svari hennar við fyr­ir­spurn Kjarn­ans um mál­ið.

Hæst­i­­réttur birti í gær nið­­ur­­stöðu sína í máli sem tveir umsækj­endur um stöðu Lands­rétt­­ar­­dóm­­ara höfðu höfðað gegn íslenska rík­­inu. Í dómnum kemur fram að Sig­ríður hafi brotið gegn ­stjórn­sýslu­lögum þegar hún vék frá hæfn­is­mati dóm­­nefndar um skipun 15 dóm­­ara í Lands­rétt.

Í dómi hans segir enn fremur að Sig­ríður hafi að lág­­marki átt að gera sam­an­­burð á hæfni ann­­ars vegar fjög­­urra umsækj­enda sem dóm­­nefndin hafði metið á meðal 15 hæf­­ustu en Sig­ríður ákvað að gera ekki til­­lögu um að yrðu skip­að­ir, og þeirra fjög­­urra sem hún ákvað frekar að skipa. Það hafi hún ekki gert og gögn máls­ins bentu ekki til þess að nein slík rann­­sókn hefði farið fram af hálfu Sig­ríð­­ar.

Í dómnum seg­ir: „Sam­­kvæmt því hefði máls­­með­­­ferð hans verið and­­stæð 10. gr. stjórn­sýslu­laga og af því leiddi að það sama ætti við um með­­­ferð Alþingis á til­­lögu ráð­herra þar sem ekki hefði verið bætt úr þeim ann­­mörkum sem máls­­með­­­ferð ráð­herra var hald­in.“

Aðstoð­ar­maður Sig­ríðar sagði í gær í svari við fyr­ir­spurn Kjarn­ans að dóms­mála­ráð­herra myndi ekki segja af sér emb­ætti í kjöl­far dóms Hæsta­rétt­ar.

Katrín, sem þá sat í stjórn­ar­and­stöðu, gagn­rýndi máls­með­ferð­ina mjög í vor þegar hún var til umræðu á Alþingi. Þá flutti hún meðal ann­ars álit minni hluta stjórn­skip­un­ar- og eft­ir­lits­nefndar í mál­inu.

Í dag er hún for­sæt­is­ráð­herra í rík­is­stjórn Vinstri grænna, Sjálf­stæð­is­flokks og Fram­sókn­ar­flokks þar sem Sig­ríður Á. And­er­sen er dóms­mála­ráð­herra. 

Katrín segir að hún hafi ekki gert kröfu um afsögn Sig­ríðar í vor og það geri hún heldur ekki nú, þótt hún taki nið­ur­stöðu Hæsta­réttar mjög alvar­lega. „Nið­ur­staða Hæsta­réttar stað­festir það sem kom fram í nefnd­ar­á­liti minni­hlut­ans, sem ég stóð að ásamt fleirum, við með­ferð máls­ins á Alþingi. Það er að ráð­herra hafi ekki sinnt rann­sókn­ar­skyldu með eðli­legum hætti og því hafi máls­með­ferð ekki verið hafin yfir vafa. Þrátt fyrir þessar athuga­semdir ákvað meiri­hluti Alþingis að stað­festa til­lögu ráð­herra. Í þessu sam­bandi má þó líta til þess, óháð nið­ur­stöðu Hæsta­rétt­ar, að þau sjón­ar­mið sem ráð­herra lagði til grund­vallar voru ann­ars vegar jafn­rétt­is­sjón­ar­mið sem var í takt við fyrri umræðu á Alþingi og hins vegar dóm­ara­reynsla sem í for­sendum Hér­aðs­dóms kemur fram að hafi verið mál­efna­legt í sjálfu sér. Meðal ann­ars á þessum grund­velli stað­festi meiri­hluti Alþingis á sínum tíma til­lögu ráð­herra en um aðkomu Alþingis er einnig fjallað í dómi Hæsta­rétt­ar.“

Hún telur að það verði að gaum­gæfa nið­ur­stöð­una. „Það er fullt til­efni til þess að Alþingi end­ur­skoði gild­andi ákvæði laga um skipan dóm­ara og skýri máls­með­ferð­ar­reglur og heim­ildir ráð­herra til að víkja frá áliti dóm­nefndar sem eru í gild­andi lög­um. Við eigum að læra af þess­ari nið­ur­stöðu til að svona mál end­ur­taki sig ekki.“

Kjarn­inn birti ítar­­lega frétta­­skýr­ingu um málið í gær. Hana má lesa hér.