„Einka­geir­inn getur ekki án opin­bera geirans verið – og opin­beri geir­inn getur ekki þrif­ist án einka­geirans. Fram undan er öld prag­ma­tík­ur, og sátt við þá stað­reynd að mark­aðs­brestir jafnt og rík­is­brestir leiða til þess að fram­leiðslu­þátt­unum kann að vera varið með óskil­virkum hætti, frá einum tíma til ann­ar­s.“

Þetta skrifar Guð­rún Johnsen, doktor í hag­fræði, í grein sem birt­ist í Vís­bend­ingu í síð­ustu viku og bar fyr­ir­sögn­ina „Veg­vísir út úr veirunni: Græn atvinnu­stefna fyrir Ísland?“

Þar segir Guð­rún að kúnstin liggi í því að hafa sveigj­an­leika til að sætta sig við að ríkið fram­leiði sum gæði með skil­virk­ari hætti og einka­geir­inn standi sig betur á sumum svið­um, á ólíkum tím­um. 

Hún veltir svo fyrir sér hvort slík stefna geti rúm­ast innan nýfé­lags­hyggju eða lýð­ræð­is­fé­lags­hyggju, í takt við Bernie Sand­ers sem kallar sig „Democratic Soci­alist”?“ Skand­ína­var sjái litla ógn í Sand­ers, en í þeirra augum sé hann ekk­ert annað en banda­rísk útgáfa af sænskum sós­í­alde­mókrata. 

Út í hinum stóra heimi sé ljóst er að kreddu­stjórn­mál eins og nýfrjáls­hyggjan séu á und­an­haldi og að komm­ún­ism­inn sé ekki að koma aft­ur. „Við höfum prófað hvoru tveggja. Hvor­ugt reynd­ist leiða til sjálf­bærrar efna­hags­þró­un­ar. Stóra spurn­ingin er hvort þau halda velli á Íslandi, þrátt fyrir tvenns konar hrun sem rík­is­valdið þarf að hreinsa upp. Eða er kom­inn tími til að búa til metn­að­ar­fulla græna atvinnu­stefnu fyrir Ísland, svo draga megi úr líkum á þriðja hrun­inu á okkar ævi­skeið­i?“

Hægt er að ger­­ast áskrif­andi að Vís­bend­ingu hér.