Eld­gos er hafið við Fagra­dals­fjall. Gos var stað­fest í gegnum vef­mynda­vélar og gervi­tungla­mynd­ir. Lít­ill órói sást á mælum í aðdrag­anda þess en fyrsta til­kynn­ing barst Veð­ur­stof­unni klukkan 21.40.

Þetta kemur fram á vef Veð­ur­stofu Íslands. Sam­kvæmt til­kynn­ingu frá henni er flug­lita­kóði rauð­ur. Flug Land­helg­is­gæsl­unnar fer í loftið innan skamms til að kanna aðstæð­ur. Sam­kvæmt því sem Víðir Reyn­is­son, deild­ar­stjóri almanna­varn­ar­deildar rík­is­lög­reglu­stjóra, sagði við frétta­stofu RÚV, er gosið fjarri almanna­leið.

Kortið hér að neðan sýnir lík­lega stað­setn­ingu goss­ins miðað við nýj­ustu upp­lýs­ing­ar. Upp­tökin eru rétt austan Fagra­dals­fjalls sam­kvæmt mati Veð­ur­stof­unn­ar, lík­lega í Geld­inga­dal.

Hægt er að horfa á streymi af svæð­inu hér.

Hér er hægt að lesa umfjöllun um Fagra­dals­fjall og svæðið þar í kring.

Margir jarð­skjálft­ar, sumir stór­ir, hafa orðið í námunda við fjallið und­an­far­ið. Þar hefur óró­apúls­inn mælst og þar hefur kvika verið að safn­ast fyrir rétt undir jarð­skorp­unni.

Upphaf þeirrar miklu virkni sem nú mælist á Reykja­nesskaga má rekja til þess þegar skjálfta­hrina og land­ris mæld­ist við Þor­björn í lok jan­úar 2020. Á vef Veð­ur­stofu Íslands segir að strax hafi verið ljóst að atburða­rásin var óvenju­leg fyrir svæðið ef horft var til virkni síð­ustu ára­tuga á svæð­inu. „Mat vís­inda­ráðs almanna­varna eftir fyrstu hrin­urnar var það að atburða­rás eins og var að hefj­ast á Reykja­nesskaga gæti orðið mjög löng og kafla­skipt, þar sem dregur úr virkni tíma­bundið án þess að henni sé að fullu lok­ið. Sú hefur orðið raun­in. Á síð­ustu öld mæld­ist veru­leg virkni víða á Reykja­nesskag­anum á árunum 1927-1955 og 1967-1977. En virknin nú er sú mesta sem mælst hefur á Reykja­nesskag­anum frá upp­hafi.“

Slíkar jarð­hrær­ingar ættu þó ekki að koma okkur Íslend­ingum algjör­lega í opna skjöldu. Reykja­nesið allt er eld­brunn­ið, eins og sagt er, og ásýnd þess ein­kenn­ist af hraun­um, gíg­um, mis­gengjum og jarð­hita. Um það liggja mót Evr­asíu- og Norð­ur­-Am­er­íkuflek­anna og gliðnun er að eiga sér stað með til­heyr­andi jarð­skjálftum oft og reglu­lega síð­ustu ár og ára­tugi.