Kol­beinn Ótt­ars­son Proppé, þing­maður Vinstri grænna, hefur dregið fram­boð sitt í for­vali flokks­ins í Reykja­vík til baka. Þar sótt­ist hann eftir að vera í öðru sæti á lista flokks­ins í öðru hvoru Reykja­vík­ur­kjör­dæm­in­u. Áður hafði Kol­beinn sóst eftir að leiða lista Vinstri grænna í Suð­ur­kjör­dæmi en náði ekki þeim árangri sem hann sótt­ist eftir þar.

Í stöðu­upp­færslu á Face­book segir Kol­beinn að hann hafi sína djöfla að draga og að ýmis­legt sé óupp­gerð úr for­tíð hans. „Þegar mér svo barst til eyrna að hegðun mín hefði valdið konu mik­illi van­líðan varð ég fús til að leita mér aðstoðar vegna þessa. Ég vil ekki koma þannig fram að öðru fólki líði illa. Ég vil ekki sýna af mér hegðun sem konur upp­lifa sem óeðli­lega. Nú er mikil og þörf bylgja í gangi þar sem konur segja frá. Það er aðdá­un­ar­vert að þær geri það og ég vona inni­lega að gott komi út úr því. Á dög­unum var leitað til fagráðs VG með kvart­anir vegna hegð­unar minn­ar. Það ferli sem þá fór af stað opn­aði augu mín fyrir því að ýmis­legt hefur verið ábóta­vant í minni hegð­un.“

Ekki kemur fram í stöðu­upp­færsl­unni hvað fólst í þeirri hegðun sem Kol­beinn sýndi af sér.

Hann hafi samt sem áður ákveðið að gefa kost á sér í for­val­inu en umræða und­an­far­inna daga, þar sem sögur um kyn­ferð­is­of­beldi gagn­vart konum hafa komið fram í umfangs­mik­illi bylgju, hafi gert það að verkum að Kol­beinn hefur end­ur­skoðað þá ákvörð­un. „Ég er hluti af valda­kerf­inu og ég er hluti af fem­inískum flokki sem á alltaf að standa með kon­um. Ég held að ég geti ekki staðið bæði með mér og kon­unum sem líður illa mín vegna á meðan ég er í fram­boði fyrir VG. Og Vinstri­hreyf­ingin – grænt fram­boð, eða nokkur þar innan borðs, á ekki að þurfa að svara fyrir mína hegð­un.“

Kol­beinn seg­ist einn bera ábyrgð á sinni hegð­un, honum þyki leitt hvernig hann hafi hagað sér og biðst afsök­unar á því. „Það góða kom út úr þessu öllu að ég er að leita mér aðstoðar til að ráða betur við sam­skipti og tengsl og mun halda því áfram. Það er hins vegar best fyrir öll að ég boði brott­för mína úr hinu opin­bera rými í haust. Ég dreg fram­boð mitt í for­vali Vinstri grænna í Reykja­vík til baka og verð því ekki í fram­boði í kosn­ing­un­um. Ég þakka öllu því góða fólki sem hvatti mig og studdi og þykir leitt að valda því von­brigð­u­m.“

Stöðu­upp­færsla Kol­beins í heild sinn­i: 

„Ég hef í all nokkur ár átt í erf­ið­leikum með að mynda náin tengsl. Kemur þar ýmis­legt til, en í grunn­inn held ég að undir búi varn­ar­mek­an­ismi. Með­vitað og ómeð­vitað er ég svo log­andi hræddur við að verða særður að sú til­finn­ing tekur yfir. Á sama tíma er ég hrif­næmur og þegar við bæt­ist löngun og von til að verða ekki einn, hafa ný sam­bönd við hitt kynið stundum farið af stað eins og flug­eld­ar. Allt er gott og ég sann­færður um að nú sé ég kom­inn á þann stað að geta myndað ný og var­an­leg tengsl.

En svo hef ég rek­ist á vegg. Það getur verið ein­hver ákveð­inn við­burður sem það kveikir eða bara að eitt­hvað rennur upp innra með mér. Ég dreg tjöldin fyr­ir, verð kaldur og fjar­lægur og reyni að koma mér í burtu.

Með þessu hef ég komið illa fram við kon­ur. Ég hef gefið til kynna lang­tíma­sam­band, byggt á heitum og djúpum til­finn­ing­um. Og þær hafa verið það. En svo hleyp ég í fel­ur, brest und­an. Hugsa meira um að verja mig mögu­legum skaða en það hvernig ég kem fram. Geri það því illa, kem illa fram. Læt kon­unum líða eins og þær hafi ekki skipt mig máli, sem er kol­rangt. Að þær geri það ekki leng­ur, sem er líka kol­rangt. Skríð inn fyrir skel­ina mína og í öryggið og ein­mana­leik­ann þar.

Á sama tíma hef ég oft og tíðum verið svo ein­mana að sú til­finn­ing hefur á stundum hel­tekið mig að ég verði alltaf einn. Minn mesti ótti er að ég sé dæmdur til að vera einn af því að ég geti ekki gefið það af mér sem þarf til að koma í veg fyrir einmitt það.

Ég hef mína djöfla að draga og ýmis­legt óupp­gert úr for­tíð­inni. Und­an­farna mán­uði hef ég fundið að eitt­hvað sé að breyt­ast innra með mér, ég er að verða opn­ari og óhrædd­ari, í minni vörn. Þegar mér svo barst til eyrna að hegðun mín hefði valdið konu mik­illi van­líðan varð ég fús til að leita mér aðstoðar vegna þessa. Ég vil ekki koma þannig fram að öðru fólki líði illa. Ég vil ekki sýna af mér hegðun sem konur upp­lifa sem óeðli­lega.

Nú er mikil og þörf bylgja í gangi þar sem konur segja frá. Það er aðdá­un­ar­vert að þær geri það og ég vona inni­lega að gott komi út úr því. Á dög­unum var leitað til fagráðs VG með kvart­anir vegna hegð­unar minn­ar. Það ferli sem þá fór af stað opn­aði augu mín fyrir því að ýmis­legt hefur verið ábóta­vant í minni hegð­un. Ég ákvað engu að síður að gefa kost á mér í for­vali Vinstri grænna í Reykja­vík. Umræða und­an­far­inna daga hefur hins vegar gert það að verkum að ég hef end­ur­skoðað þá ákvörð­un.

Ég er hluti af valda­kerf­inu og ég er hluti af fem­inískum flokki sem á alltaf að standa með kon­um. Ég held að ég geti ekki staðið bæði með mér og kon­unum sem líður illa mín vegna á meðan ég er í fram­boði fyrir VG. Og Vinstri­hreyf­ingin – grænt fram­boð, eða nokkur þar innan borðs, á ekki að þurfa að svara fyrir mína hegð­un.

Á henni ber ég einn ábyrgð. Mér þykir leitt hvernig ég hef hagað mér, ég biðst afsök­unar á því. Það góða kom út úr þessu öllu að ég er að leita mér aðstoðar til að ráða betur við sam­skipti og tengsl og mun halda því áfram. Það er hins vegar best fyrir öll að ég boði brott­för mína úr hinu opin­bera rými í haust. Ég dreg fram­boð mitt í for­vali Vinstri grænna í Reykja­vík til baka og verð því ekki í fram­boði í kosn­ing­un­um. Ég þakka öllu því góða fólki sem hvatti mig og studdi og þykir leitt að valda því von­brigð­um.

Ég hef ýmis­legt að læra og mun leggja mig fram við að verða að betri manni. Ég vona að þessi ákvörðun mín verði til ein­hvers góðs.“