Kæri Sig­mund­ur,

Þetta er opið bréf frá okkur til þín.

Það skiptir engu máli að konan þín sé mold­rík. Hún mætt­i eiga pen­inga­geymi í anda Jóakims Aða­l­andar uppá Esj­unni án þess að það skipt­i ­máli. Stað­setn­ingin væru að vísu skrítin en fólk sem veit ekki aura sinna tal ­gerir oft sér­kenni­lega hluti. Við vitum allir að auð­æfi ykkar hjóna eru ekki á­stæðan fyrir því að fólk kallar eftir afsögn þinni og þú ættir að hætta að stilla þeim upp sem aðal­at­riði í þessu máli. Hags­munir hjóna eru ekki klippt­ir í sundur með laga­gern­ing­um. Þetta veistu vel, þó svo að þú reynir að halda öðru fram.

Það má líka vel vera að þú hafir náð frá­bærum árangri í samn­ingum við kröfu­hafa föllnu bank­anna. Það breytir samt ekki þeirri stað­reynd að þú varst bull­andi van­hæfur í því máli. Jafn­vel þó svo að þú hefðir náð best­u ­samn­ingum í heimi varstu samt van­hæf­ur. Það er engin leið til að spinna þetta öðru­vísi. Við vitum það all­ir. Þeir sem hafa hags­muna að gæta beggja vegna ­samn­inga­borðs­ins eru van­hæfir, ef ekki í laga­legum skiln­ingi, þá í sið­ferði­leg­um. Punkt­ur.

Það skiptir líka litlu máli að þú skulir halda því fram allir skattir hafi verið greiddir af þessum auð­æf­um. Það er auð­vitað engin leið að stað­festa það held­ur, enda er það til­gangur skatta­skjóla að leyna eignum og kom­ast hjá skatt­greiðsl­u­m—og varla hægt að ætl­ast til þess af fólki að taka ein­ungis þín orð fyrir því, þegar traust á þér sjálfum liggur und­ir.



Málið snýst um allt aðra hluti og til­raunir til að halda því fram að Tortóla sé ekki skatta­skjól eru í besta falli vand­ræða­leg­ar. Þetta veistu allt, enda temmi­lega klár náungi, og það gerir þig óheið­ar­legan í allri fram­komu í þessu ­máli. Þú hlýtur að sjá að þú hefur vondan mál­stað að verja og nú er mál að l­inni.

Þau atriði sem skipta máli eru frekar ein­föld og skýr þeg­ar öllu er á botn­inn hvolft:

1.    Aug­ljósir hags­muna­á­rekstr­ar: Það er ekki heið­ar­legt að ­leika tveimur skjöldum og íslenskir kjós­endur hefðu með réttu átt að fá að vita hvernig þú varst flæktur inn í mál­efni föllnu bank­anna áður en þeir kusu þig. Það er svo bíræf­inn hags­muna­á­rekstur að manni fall­ast bara hend­ur.

2.    Besti gjald­mið­ill í heimi: Þú hefur verið óþreyt­andi í að verja krón­una og verð­trygg­ing­una, og meira að segja gengið svo langt að ­kalla krón­una sterkasta gjald­miðil í heimi. Þú hefur talað um að það skipt­i ­máli að „trúa á Ísland“ og komst í veg fyrir að þjóðin gæti greitt atkvæði um að­ild að Evr­ópu­sam­band­inu.



Það skýtur því svo­lítið skökku við að þú kjósir að geyma sparifé þitt, og það engar smá upp­hæð­ir, í erlendum gjald­eyri í skatta­skjóli utan­ gjald­eyr­is­haft­anna, meðan almenn­ingur þarf að not­ast við krónu í höft­um. Þetta er í besta falli algjör hræsni og tví­skinn­ung­ur—og skuldar þú þjóð­inni í að minnsta afsök­un­ar­beiðni fyrir þetta.

3.    Þú laugst blákalt: Í við­tal­inu í Kast­ljósi í gær laugstu upp í opið geðið á frétta­manni sænska rík­is­sjón­varps­ins í þrí­gang. ­Fyrst neit­að­irðu að hafa nokkurn tíma haft nokkur tengsl við aflands­fé­lög, því næst þóttistu ekki vita nákvæm­lega hvaða félag Wintris væri og hvernig þú tengd­ist því og loks þóttistu ekk­ert kann­ast við það að hafa selt kon­unni þinn­i ­þinn hlut í félag­inu.



Síðan við­talið var tekið upp hef­urðu haft þrjár vikur til að leið­rétta lyg­ina og biðj­ast afsök­unar og reyna að bjarga þeirri litlu æru sem þú áttir eft­ir. Í stað­inn hef­urðu djöfl­ast áfram eins og naut í flagi, beitt félögum þínum fyr­ir­ ­þig og dregið allan flokk­inn og rík­is­stjórn­ina niður með þér. Þú hefur meira að ­segja logið því í við­tali við frétta­konu Stöðvar tvö að þú hafir ekki logið og ­þrætt fyrir það með veikum útúr­snún­ingum í ræðu­stól Alþing­is.



Fyrir þetta allt ætt­irðu að segja af þér. Við getum ein­fald­lega ekki haft ó­heið­ar­legan mann á stóli for­sæt­is­ráð­herra.

4.    Málið hefur skaðað orð­spor Íslands: Almennt er það litið mjög alvar­legum augum í öðrum löndum að kjörnir full­trúar eigi fé falið í skatta­skjólum og er okkur nú skipað á bekk með glæpa­mönnum og leið­tog­um ­gjör­spilltra landa í heims­press­unni og er það félags­skapur sem við viljum ekki láta kenna okkur við.



Þessi umfjöllun skaðar orð­spor og hags­muni Íslands og þó að þér kunni að f­inn­ast það ósann­gjarnt og allt byggt á mis­skiln­ingi, þá skiptir það engu máli. Hags­munir Íslands eiga að vega þyngra en þínir per­sónu­legu hags­mun­ir—og það eru ekki hags­munir Íslands að það sé almennt talið að for­sæt­is­ráð­herr­ann sé ­gjör­spilltur bófi og lyg­ari.

5.    Málið dregur úr trausti í sam­fé­lag­inu: Af þessum á­stæðum sem við höfum áður rak­ið, þá nýtur þú ekki lengur trausts sem ­for­sæt­is­ráð­herra. Það er mjög alvar­legt, því þegar rík­is­stjórn situr sem fólk lítur ekki á séu full­trúar þess, þá grefur það undan trausti á stofn­un­um ­sam­fé­lags­ins og lög­mæti rík­iss­stjórnar þinn­ar, ekki í laga­legum skiln­ing­i, heldur heim­speki­leg­um.



Það er mjög skað­legt fyrir lýð­ræðið og ástæðan fyrir því að stjórn­mála­menn í löndum með sterka lýð­ræð­is­hefð stíga til hliðar þegar þeir njóta ekki leng­ur ­trausts, því emb­ætti for­sæt­is­ráð­herra er stærra en nokkur mann­eskja.

Sýndu nú í verki að þú búir yfir nógu mik­illi auð­mýkt og og ­per­sónu­legum styrk til að setja hags­muni Íslands ofar þínum eigin og segðu af þér emb­ætti. Þér er ekki stætt á öðru. Það gæti kannski bjargað þinni póli­tísku ­arf­leifð og mann­orði líka.

Með kærri kveðju og umhyggju,

Ásgeir og Sig­geir