Kæra Lilja Steinþórsdóttir,
Þetta bréf er ritað í tengslum við opið bréf mitt til Hreiðars Más Sigurðssonar og Magnúsar Guðmundssonar sem birt var þann 17. janúar 2019, og bréf mín til þín í tengslum við minnisblað sem þú ritaðir þann 20. júlí 2009, sem bar yfirskriftina „Viðskiptastaða Kevin Stanford (KS) við Kaupþing banka hf.” (skjal 2 og 2.1) þegar þú varst innri endurskoðandi Arion banka hf.
Í minnisblaðinu kemur fram að ég var ekki skráður eigandi bréfa í Kaupþingi, hvað þá þeim 17.300.000 hlutum sem Kaupþing ehf. fullyrðir að ég hafi keypt af Kaupþingi hf. í ágúst 2008.
Í útdrætti úr minnisblaði þínu kemur fram:
„Lúx virðist vera skráð fyrir bréfunum því KS er ekki skráður fyrir neinum bréfum í Kaupþingi. Ekki hægt að sjá að tekið sé handveð í þessum bréfum. KBLux er talið eiga rúmlega 38m hluta í Kaupþingi á safnreikningi Arion þann 8/10 2008.“
Þú vissir að Kaupþing ehf. hafði stefnt mér í júní á síðasta ári (skjal 3), og jafnvel þó þú vissir að ég væri ekki eigandi þessara 17.300.000 hluta í Kaupþingi, þá svaraðir þú ekki fyrirspurnum mínum. Þér var einnig kunnugt um að ég gæti ekki hafa skrifað undir lánssamning, vegna þess að óundirritaður lánssamningur var útbúinn af „Nýja” Kaupþingi eftir fall bankans (skjal 4).
Þann 19. ágúst 2008, í örvæntingarfullri tilraun við að framkvæma svikin, þá virðist sem Hreiðar Már Sigurðsson hafi veitt mér ótryggt peningamarkaðslán án minnar vitneskju.
SS: Hér áðan sagðir þú að þú hafir verið upptekinn við að koma bankanum úr þessu ástandi, þessum svokallaða stormi?
HMS: Já.
SS: Svo á þessum tíma sem að þú segir að hafi verið…, í rauninni bara mjög erfið staða á þeim tíma sem um ræðir, að það hafi verið mikið sem þurfti að gera?
HMS: Já, já.
SS: Þá ert þú að veita þetta lán á sama tíma?
HMS: Já.
SS: Maður hugsar sér, þú veist, þú ert að reyna að stýra bankanum í gegnum mjög erfiða tíma?
HMS: Já.
SS: Á alþjóðlegum mörkuðum?
HMS: Já.
SS: Á sama tíma ertu að auka útlán til viðskiptavinar sem hefur mjög miklar skuldir?
HMS: Já, og ég hugsaði út í það.
SS: Já.
HMS: Ég hugsaði mikið út í það, hugsaði það mikið, hvort ég hefði… og komst að þeirri niðurstöðu að það væri góð hugmynd. Þetta var gott fyrir bankann og fyrir hann.
SS: Á hvaða hátt?
HMS: Það sem fór í gegnum huga minn þegar ég var að hugsa þetta í gegn. Ég bara fann það að hann ætti svo margar eignir sem væru… sem litu vel út til framtíðar, og hann væri að gera svo góða hluti að hann… að þessar eignir myndu dekka alla auka skuldsetningu, og ég trúði því einnig að Kaupþing myndi lifa af. Svo kannski… og þessir tveir hlutir voru alveg örugglega hafðir í huga. Hins vegar að eignasafn hans, og það að hann á… þetta eru sterk alþjóðleg fyrirtæki. Þau myndu vaxa vel á komandi árum, og bankinn (óskýrt) myndi einnig blómstra á næstu árum.”
Fyrrverandi viðskiptastjóri minn hjá Kaupþing Lúxemborg, Spencer Wall, var ókunnugt (á þeim tíma) um hin meintu kaup mín á 17.300.000 hlutum í Kaupþingi. Hann tók upp samtal við Stuart Waddle (fyrrverandi forstöðumann markaðsviðskipta Kaupþings Lúxemborg) eftir fall bankans. Aðspurður um hið meinta lán svaraði Stuart: „Við vorum að reyna að bjarga bankanum”.
.
Sönnunargögn benda til þess að minnisblað þitt hafi ranglega greint frá flutningi á lánum mínum frá Kaupþingi Lúxemborg til Kaupþings hf. þann 3. október 2008. Þann 22. janúar 2009 tókst þú á móti skrá sem staðfesti að Kaupþing Lúxemborg hafi mótmælt greiðslunni í tengslum við hinn meinta flutning á lánum mínum, sem uppfylltu alla skilmála.
Í þeim tilgangi að láta líta út fyrir að hinn meinti flutningur hafi átt sér stað þann 3. október 2008, var sagan endurskrifuð með því að dagsetja skjöl afturvirkt og falsa þau.
Lánanefnd stjórnar Kaupþings hf. („BCC“) hélt fund í London þann 24. september 2008 . Stjórnarmennirnir Gunnar Páll Pálsson og Bjarnfreður Ólafsson voru viðstaddir, ásamt Bjarka Diego, Sigurði Einarssyni, Hreiðari Má Sigurðssyni og ritaranum Guðrúni Harðardóttur. Fundargerð þessa fundar voru átta blaðsíður (skjal 6). Í fundargerðinni kemur fram tillaga að fjármögnun á greiðslu vegna veðkalls, sem var gerð án minnar vitneskju, og notuð var sem hluti af samsæri til að hafa áhrif á skuldatryggingarálag bankans.
Dagskrá fundarins innihélt ekki tillögu þess efnis að flytja ætti lán mín frá Kaupþingi Lúxemborg til Kaupþings hf. (skjal 7).
Þann 22. nóvember 2008, sendi Bjarki Diego, framkvæmdastjóri útlána hjá Kaupþingi hf. (sem var síðar skipaður í skilanefnd Kaupþings hf.) tölvupóst til þín (skjal 8). Í viðhengi þessa tölvupóstar var breytt útgáfa af fundargerð lánanefndar stjórnar (BCC) sem haldinn var þann. 24. september 2008, og innihélt skjalið níu blaðsíður (skjal 9).
Í tölvupóstinum kemur fram: „með fyrirvara um að meðlimir nefndarinnar eigi eftir að lesa yfir og staðfesta“.
Hin breytta fundargerð innihélt setningu um „fyrirhugaðan flutning“ á lánum mínum frá Kaupþingi Lúxemborg til Kaupþings hf.
Hin breytta fundargerð hafði ekki eingöngu auka blaðsíðu heldur hafði einnig bæst við fundarmaður; Steingrímur Kárason.
Stuttu eftir, þann 23. desember 2008, var skilanefnd Kaupþings hf. ráðlagt af Weil Gotshal & Manges og Grant Thornton LLP að segja upp Bjarka Diego sökum þess að:
„Við teljum að það sé raunveruleg hætta á því að gögnum verði eytt eða átt verði við þau.“ (skjal 10).
Hin breytta fundargerð sem samanstóð af níu blaðsíðum var síðan send til Fjármálaeftirlitsins þann 6. mars 2009, og birt í Rannsóknarskýrslu Alþingis.
Á fundi stjórnar Kaupþings hf. þann 25.-26. september 2008, voru mættir aftur þeir Hreiðar Már Sigurðsson, Sigurður Einarsson og stjórnarmennirnir Gunnar Páll Pálsson og Bjarnfreður Ólafsson.
Fundargerð þessa fundar (skjal 11) staðfestir að stjórn Kaupþings hafði farið yfir kynningu um stór útlán frá Kaupþingi Lúxemborg. Hins vegar innihélt þessi kynning enga umfjöllun um „fyrirhugaðan flutning“ á lánum mínum frá Kaupþingi Lúxemborg til Kaupþings hf. Þá inniheldur fundargerðin engar spurningar um „fyrirhugaðan flutning“, sem (samkvæmt hinni breyttu fundargerð lánanefndar stjórnar (BCC)) átti að hafa verið rætt deginum áður.
Í minnisblaði þínu kemur fram fram að á fundi stjórnar þann 25. og 26. september sl. hafi verið samþykkt að flytja lán mín frá Kaupþingi Lúxemborgar til Kaupþings hf., en sönnunargögn benda hins vegar til þess að hinn „meinti flutningur“ var ekki ræddur á fundi lánanefndar stjórnar þann 24. september 2008, né á stjórnarfundi Kaupþings þann 25.-26. september 2008.
Í útdrætti af símtali við Jóhannes Rúnar Jóhannsson (skilanefnd Kaupþings hf.), útskýrði Bjarki Diego hvernig samþykki lánanefndar stjórnar (BCC) voru sniðgengin með notkun peningamarkaðslána. Sönnunargögn benda til þess að þetta sé það sem átti sér stað í tengslum við hinn „meinta flutning” á skuldum mínum frá Kaupþing Lúxemborg til Kaupþings hf. (skjal 12).
BD: Ég geri ráð fyrir að þið hafið séð það, það var einn hlutur sem var rangur, ég meina, það er, sem við höfðum bent á. Það, uh, þegar við greiddum pening samkvæmt lánasamningi fengum við alltaf undirritaðan samning, sem uh, fór í gegnum lánavinnslu og var skráður, og engir peningar voru greiddir öðruvísi, stelpurnar vildu bara ekki ýta á takkann nema þær fengu samþykki lánanefndar fyrir því. Það var bara ekki gert. Og þær grínuðust ekkert með það. Það var ekki möguleiki á að ég gæti sagt, hlustið stelpur það er í lagi, við höfum það, það var ekki..
JRJ: Já skjalið.
BD: Þær sögðu láttu okkur fá skjalið, það þurfti að vera samþykki lánanefndar.
JRJ: Uh huh
BD: Svo, það var ekkert. Á hinn bóginn var það peningamarkaðs möguleikinn.
JRJ: yep
BD: Það var ekki eins og, að sjálfsögðu var hópur á gjaldeyrisborðum sem áttu í viðskiptum með tugi milljarða í erlendum gjaldeyri á hverjum degi, fyrir þá að skutla nokkrum milljörðum hingað og þangað var ekkert vandamál, bara byggt á símtali. Svo voru einhver peningamarkaðs sem fóru út, það var mikil rekstraráhætta fyrir bankann, sem þú getur líka séð vegna þess að það voru töp.
JRJ: Yep, einmitt, það eru hættulegu lánin.
BD: Þau eru hræðileg… og það er þar sem, allt hættulega og klikkaða dótið fór þar í gegn.
JRJ: Og, uh, í einhverjum tilfellum var þeim breytt í lánaform, ég meina…
BD: Já, það var alltaf markmiðið, síðar, síðar það bara þurfti að gerast svo hratt, svo þurftir þú að klára lánaskjölin, sem voru afgreidd svona, þessir CLN strúktúrar og allt það, ég meina
JRJ: Einmitt, einmitt, yep
BD: Þeir eru skýrt merki um það, ég meina.
Af þeim sökum, ef lánanefnd stjórnar samþykkti hina meintu greiðslu (til að framkvæma flutning á lánum) að fjárhæð GBP 250.470.170,38 til Kaupþings Lúxemborg, þá hefðu „stelpurnar“ fengið í hendur staðfest samþykki, sem heimilaði þeim „að ýta á takkann“ til að framkvæma hina meintu greiðslu. Ef það hefði gerst í raun og veru, þá hefði ekki verið nein þörf á því að falsa fundargerð lánanefndar stjórnar (BCC) þann 22. nóvember 2008 til þess að láta líta út fyrir að samþykki hafi verið veitt.
Í minnisblaði þínu kemur fram að Kaupþing hf. hafi „keypt“ lán mín frá Kaupþing banka Lúxemborg að fjárhæð GBP 250.479.170,38, með því að nota reikning Kaupþings hf. í Kaupþingi Lúxemborg. Hins vegar benda sönnunargögn til þess að þú hafðir vitneskju um það að Kaupþing Lxemborg hafði mótmælt því að þessi greiðsla hafi átt sér stað, en Kaupþing Lúxemborg hafði tekið yfir umráð eigna minna einmitt vegna þess að Kaupþing hf. hafði ekki „greitt“ Kaupþingi Lúxemborg.
Þann 22. janúar 2009 (skjal 13), sendi Eggert Teitsson (forstöðumaður á fjármálasviði Kaupþings hf.), þér skjal sem innihélt tölvupóstsamskipti milli Eggerts og hóps sem innihélt m.a. Francois Xavier Cabay (fyrrverandi forstöðumann fjárstýringar Kaupþings Lúxemborg) frá 19. október 2008 (skjal 14). Samskiptin báru yfirskriftina „Uppgjör milli Lúx og Íslands”.
Sæll Laurent
Getur þú litið á þessa MM samninga í GBP nr. 449858, 449859, 449860 and 449861, okkur virðist sem þessir samningar hafi ekki virkjað neinar greiðslur, ekki frá Kaupþngi Lúxemborg og ekki frá Kaupþingi Íslandi þannig að við ættum að sleppa þessu úr uppgjöri okkar. Þeir byrja allir á 3/10/2008 og þann dag er greitt GBP 250þ479.170,38 frá Kaupþingi Íslandi á reikning Kaupþings Lúxemborg reikningsnúmer 0329-38-2000090 en það virðist sem þessi viðskipti séu ekki tengd. (Ég held að þessi greiðsla sé fyrir lán fyrirtækja Robert T)
Eggert Teitsson hafði rangt fyrir sér að greiðsla að fjárhæð GBP 250.478.170,38 væri tengd skuldum Robert Tchenquiz.
Francois Xavier Cabay svaraði sama dag:
Halló Eggert
Við ættum ekki að sleppa þessu úr uppgjöri þar sem Kaupþing hf. greiddi aldrei peningana þegar þau voru flutt! Þar sem ykkur var ekki mögulegt að afhenda peninga höfum við lánað ykkur þessa peninga (án hreyfinga á reiðufé) og gjalddagi lánsins til móðurfélagsins, það er augljóst að móðurfélagið þarf að greiða þetta til baka
Þann 23. október 2008 (skjal 15) sendi Kaupþing hf. mér kröfubréf (sem lánveitandi) sem undirritað var af Knúti Þórhallssyni hjá Deloitte á Íslandi sem skipaður hafði verið í skilanefnd Kaupþings.
Með þær upplýsingar sem þér voru tiltækar, þá er erfitt að skilja hvernig þú hafðir ekki þá vitneskju að krafan var sviksamleg. Hinni „meintu greiðslu“ Kaupþings hf. var mótmælt af Kaupþingi Lúxemborg, það voru ekki unnir neinir lánasamningar, og Kaupþing hf. var þess vegna ómögulegt að afhenda eignir mínar sem höfðu verið teknar yfir af Kaupþingi banka Lúxemborg.
Hin meinta greiðsla á GBP 250.478.170,38 frá Kaupþingi hf. til Kaupþing Lúxemborgar var sviksamleg, þar sem greiðslan kom frá lánum sem veitt voru af Kaupþingi Lúxemborg fyrir sömu upphæð, þegar stjórn bankans var meðvituð um það að bankinn væri ógjaldfær og átti engan möguleika á því að endurgreiða lánin.
Þar af leiðandi hækkuðu lánin sem Kaupþing Lúxemborg veitti Kaupþingi hf. þann 3. október 2008 skuld Kaupþings hf. um GBP 250.479.170,38. Þessi lán voru veitt af Magnúsi Guðmundssyni (fyrrverandi forstjóra Kaupþings Lúxemborgar) og samþykkt af Hreiðari Már Sigurðssyni (fyrrverandi forstjóra Kaupþings hf.) án viðeigandi samþykkis. Þessi sviksamlegu viðskipti (skjal 16) voru hluti af samsæri til þess að nota eigur mínar til að endurreisa Kaupþing Lúxemborg.
Ágreiningur milli skilanefndar Kaupþings hf. og skiptastjóra Kaupþings Lúxemborg (um skuldir við Kaupþing Lúxemborg sem inniheldur m.a. ofangreind lán frá 3. október 2008), voru uppgerð með samningi um skuldauppgjör þann 3. mars 2009 (Conditional Settlement Agreement “CSA”), þegar eignir mínar voru teknar og notaðar til þess að greiða skuldir Kaupþings hf. við Kaupþing Lúxemborg (skjal 17).
Jafnvel þó að eignir mínar voru teknar og notaðar í skuldauppgjöri þann 3. mars 2009 („CSA“), þá virðist þú leyna þessu grundvallarsamkomulagi í minnisblaði þínu frá 20. júlí 2009.
Þann 13. mars 2009 var ég blekktur og fenginn til að undirrita samkomulag við slitastjórn Kaupþings, sem var ómögulegt að framkvæma vegna þess að eignir mínar (sem ég hafði náð samkomulagi um) höfðu verið teknar án minnar vitneskju, og notaðar tíu dögum áður til þess að greiða skuld Kaupþings hf. við Kaupþing Lúxemborg.
Í minnisblaði þínu vísar þú til samkomulags míns við Kaupþing hf. í málsgrein nr. 6 sem ber yfirskriftina „Samkomulag KS og KB frá 13. mars 2009“:
„KB gerði samkomulag við KS dagsett 13.03.2009. KB fékk veðsettar eignir KS í óskráðum bréfum, en KBLux skráð bréf.“
Þetta er lýsing á áhrifum samnings um skuldauppgjör („CSA“), en ekki samkomulagsins sem ég gerði við Kaupþing sem kallast „Deed of Undertaking („DOU“). Það þarf ekki að vera lögmaður til að gera sér grein fyrir því að þessir tveir samningar virka ekki saman (skjal 18).
Þann 22. júlí 2011 (skjal 19), lagði slitastjórn Kaupþings hf. fram kröfu í héraðsdómi Lúxemborgar fyrir GBP 262,068,237.69 ásamt vöxtum, þegar Kaupþing hf. og Banque Havilland, sem tekið hafði við af Kaupþing Lúxemborg, tókust á um eignir mínar (virði GBP 435.880.515.41 (skjal 20).
Þann 3. október 2011, eftir móttöku tölvupósts frá Kaupþingi hf. þar sem farið var fram á afhendingu á eignum mínum (skjal 21), sendi Jonathan Rowland (sonur eiganda Banque Havilland, David Rowland) tölvupóst til Jean Francois Willems forstjóra Banque Havilland og Francois Xavier Cabay þar sem kemur fram:
„Þeir eru fullir af skít. Við skulum ekkert gera og sitja á eignasafni KS. Þeir munu ekki semja við okkur“.
Á þessum tíma hafði ég ekki vitneskju um samkomulag um skuldauppgjör frá 3. mars 2009 („CSA“), eða eftirfarandi ágreining milli Kaupþings og Banque Havilland varðandi eignir mínar.
Eftir að skiptastjórar Kaupþings Lúxemborg neituðu beiðni minni um afrit af samkomulaginu frá 3. mars 2009 („CSA“), sendi Jonathan Rowland tölvupóst til annarra hjá Banque Havilland (skjal 22):
„Hann getur í alvöru ekki vitað að það er samkomulag um uppgjör!“
Ég hef lagt þessi sönnunargögn fram fyrir rétti í Lúxemborg í tengslum við hinn meinta flutning, og mig grunar að það hafi orðið til þess að Kaupþing hafi nýlega stefnt mér (nærri tíu árum eftir hinn meinta atburð), þar sem Kaupþing hf. reynir að hagnast á svikum.
Þú varst innri endurskoðandi Kaupþings hf. frá 2006 til 2008; þú lýstir hlutverki þínu í skýrslutöku hjá embætti sérstaks saksóknara (skjal 23):
LS: „Nei sko það verður að athuga hlutverk og skilja hlutverk innri endurskoðunar. Innri endurskoðun hefur ekki kemur ekkert nálægt rekstrinum í fyrsta lagi og hefur ekki stöðugt eftirlit með einu eða neinu. Við erum það má líta á okkur sem utanaðkomandi aðila sem að koma after the fact sem sagt eftir að hlutirnir gerast og skoða hvort að þeir hafi verið í samræmi við, við ...“
SS: Lög og reglur?
LS: .. lög og reglur og innri reglur og allt það .......“.
Með hliðsjón af háttsettri stöðu þinni hjá Kaupþingi hf. er erfitt að skilja hvernig þú gast ekki verið meðvituð um þetta samsæri og þ.a.l. samsek í Ponzi svindli Kaupþings sem leiddi til fimmta stærsta gjaldþrots í sögunni.
Hins vegar eftir fall bankans, varstu talin hæf þar sem þú varst skipuð innri endurskoðandi af stjórn Arion banka hf.
Í nýlega útgefinni bók, „Kaupthinking – bankinn sem átti sig sjálfur“, sem rituð var af Þórði Snæ Júlíussyni, er varpað ljósi á þá staðreynd að svik Kaupþings voru mun víðtækari og skipulagðari en áður hefur verið talið. Sumir æðstu stjórnenda bankans sem tóku þátt í svikunum, voru áfram í bankanum eftir hrunið og aðstoðuðu við rannsókn og saksókn á yfirmönnum sínum. Hins vegar er erfitt að trúa því að verðlaunað yrði fyrir þeirra samstarf með sakfellingu, sem gerði þessum einstaklingum kleift að vera áfram í ábyrgðarstöðum.
Það er mikill munur á þeim þröskuldi sem menn stíga yfir með háttsemi sem leiðir síðan til sakfellingar, og þeim þröskuldi sem leyfir áframhaldandi traust til einstaklinga til að reka fjármálastofnun. Það virðist vera lítil eða engin skynsemi í því að senda forstjóra í fangelsi ef næsta stjórnendalag fyrir neðan (sem einnig tóku þátt í svikum) eru eftir til þess að reka fjármálastofnunina. Ef það eru samfélagslegir hagsmunir sem á að vernda, þá verður það að vera hlutverk þeirra sem setja lög og reglur um fjármálastofnanir að afleiðingar verði réttmætar.
Ég vil ekki fara fram með rangar ásakanir, þó benda sönnunargögn til þess að þú tókst þátt í svikum gegn mér, bæði fyrir og eftir fall Kaupþings. Þar sem þú vinnur ekki lengur fyrir Arion banka býð ég þér að svara ef þú ert ósammála ofangreindu.
Virðingarfyllst,
Kevin Stanford
