Hjálp­ar­starf kirkj­unnar hefur það hlut­verk að veita fólki sem býr við fátækt félags­lega ráð­gjöf og efn­is­legan stuðn­ing í neyð­ar­til­fell­um. Félags­ráð­gjafar Hjálp­ar­starfs­ins þekkja því vel til aðstæðna fólks sem býr við kröpp­ustu kjörin á Íslandi og hafa verið öfl­ugir tals­menn þess að far­sæld ná til allra þjóð­fé­lags­hópa. Starfið hefur líka snú­ist um að styðja við fólkið sem til okkar leitar þannig að það treysti sér til að láta rödd sína heyr­ast og berj­ast fyrir bættum hag. 

Und­an­farnar vikur hefur fólk sem ekki leitar til okkar öllu jafna nú komið til okkar í neyð. Náms­menn sem ekki hafa átt þess kost að taka náms­lán að fullu og verið í íhlaupa­vinnu með námi, sér­stak­lega þá náms­menn sem eru ein­stæðir for­eldr­ar, útlend­ingar sem hafa verið í tíma­vinnu og hafa því ekki rétt­indi, öryrkjar sem hafa stundað vinnu að ein­hverju leiti og þá án ráðn­ing­ar­samn­ings, - þetta er fólkið sem hefur misst vinn­una en á ekki rétt á atvinnu­leys­is­bót­um. Stjórn­völd, og þá sér­stak­lega á sveit­ar­stjórn­ar­stigi, verða að huga að þessu fólki.

Fólkið sem leitar til okkar ber margt kvíð­boga fyrir fram­tíð­inni. Margir þora ekki út úr húsi og eru í sjálf­skip­aðri sótt­kví. Þeir sem voru ein­mana fyrir eru það enn frekar nú. Við verðum öll að huga að náunga okkar og finna leiðir til að hafa og við­halda sam­bandi. Útlend­ingar eru í sér­lega við­kvæmri stöðu hvað þetta varð­ar. Stjórn­völd verða að tryggja fólki, sem býr við félags­lega ein­angrun og hvert svo sem þjóð­erni þess er, sál­rænan stuðn­ing svo fljótt sem verða má. Það er mik­il­vægt að ein­stak­lingar séu sem minnst einir á þessum erf­iðu og flóknu tím­um.

Við erum sam­heldið sam­fé­lag þegar á reynir og við erum öll af vilja gerð. Við verðum að passa að gleyma engum í okkar frá­bæru almanna­vörn­um. Ekki gleyma að hugsa um þennan hóp!

Höf­undar starfa hjá Hjálp­ar­starfi kirkj­unn­ar.