Ára­mót eru oft tími upp­gjörs, kannski eitt ár aftur í tím­ann en stundum lengra. Ég get full­vissað Hr. Ólaf Steph­en­sen, fram­kvæmda­stjóra FA um að hefði ég talið mig þurfa að hringja í Bænda­sam­tökin til að fá leyfi til að lýsa skoð­unum eða jafn­vel fara með ein­faldar stað­reyndir hefði ég kraflað mig fram úr því. En sem betur fer fengu konur kosn­inga­rétt, fyrir 100 árum og þurfa ekki lengur að biðja feður sína um leyfi ef þær vilja opna munn­inn. 

Rétt er það að í nóv­em­ber sl. kom út skýrsla á vegum atvinnu­vega­ráðu­neyt­is­ins þar sem Bænda­sam­tök Íslands áttu full­trúa, um þróun toll­vernd­ar. Upp­haf­lega var ég skipuð í hóp­inn en við starfs­lok hjá Bænda­sam­tök­unum hætti ég sam­tímis í hópn­um. Við útgáfu hennar var hins vegar gerð grímu­laus til­raun til að bendla mig við skýrsl­una sem ég mót­mælti skrif­lega og hún þá leið­rétt. Það sem meira er að Bænda­sam­tökin sjálf, ásamt fleirum, hafa sent sama ráðu­neyti bréf þar sem nið­ur­stöðum skýrsl­unnar var stað­fast­lega mót­mælt, sjá hér. Engin and­mæli eða svör hafa borist við því (mér vit­an­lega) og sam­kvæmt almennum funda­sköpum hljóta athuga­semd­irnar því skoð­ast sam­þykkt­ar.

Starfsmaður FA heldur því einnig fram að ég hafi rangt fyrir mér með að eng­inn hafi farið fram með kröf­una um að banna inn­flutn­ing. Máli sínu til stuðn­ings bendir hann á orð sem starfs­maður kjöt­af­urða­stöðvar lét falla í við­tali við Morg­un­blað­ið. Nú er Ólafur en ekki ég fyrr­ver­andi blaða­maður en ég lít svo á að starfs­mað­ur­inn hafi með þessu lýst skoðun sinni sem blaða­mað­ur­inn hefur síðan eftir hon­um. Að öðru leyti verð ég að vísa þessu erindi inn á skyggni­lýs­inga­fund.

Það að Gunnar Þor­geirs­son, for­maður Bænda­sam­tak­anna lagði til við ráð­herra í vor að frestað yrði útboðum á toll­kvótum felur að sjálf­sögðu ekki í sér bann né kröfu um bann við inn­flutn­ingi á einni ein­ustu örðu af kjöti né osti. Með inn­leið­ingu GATT samn­ing­anna árið 1995 var öllum bönnum við inn­flutn­ingi á land­bún­að­ar­vörum breytt í tolla. Það að tollar séu lagðir á vörur felur ekki í sér bann við inn­flutn­ingi. Slík útlegg­ing er meira í ætt við ósjálf­ráða skrift en vit­ræna umræð­u. 

Ég get full­vissað starfs­mann FA um að fleiri greina um land­bún­að­ar­mál er að vænta frá mér með hækk­andi sól og vona ein­læg­lega að hann mun lesa þær haf­andi sýnt þennan áhuga á efn­inu. Mögu­lega munu ein­hverjar þeirra birt­ast í blaði sem fyrrum vinnu­veit­andi minn gefur út. Ég rétt vona að starfs­maður FA sé nú þegar dyggur áskrif­andi að því, þar er oft margar stað­reyndir að finna um land­búnað svo að ekki á að þurfa að byggja umræð­urnar á „…ein­hverjum til­bún­ing­i“.

Höf­undur er hag­fræð­ingur og verk­efna­stjóri hjá Mjólk­ur­sam­söl­unni.