Ég meina það. Ef inter­netið hefði ekki farið út fyrir veggi banda­ríska hers­ins og háskóla væri heim­ur­inn betri stað­ur. Ég væri betri mann­eskja. Haus­kúpan sem öll til­vist mín fer fram í væri tölu­vert verð­mæt­ari fast­eign. En atburðir hafa átt sér stað sem gera mér ókleift að sofa, nema ef ég kem þeim frá mér. Með tár í auga og verk í mag­an­um, biðst ég inni­legrar afsök­unar til þín kæri les­andi.

Árið er 2007 og alvar­lega ein­hverfur maður að nafni Christ­ian semur eró­tíska mynda­sögu um ímynd­aðan vin sinn/alt­er-egó að nafni Son­ichu, blöndu Sonic the Hed­gehog (blár brodd­göltur sem var vin­sæll í spila­kössum sinnar tíð­ar) og Pikachu (gult dýr úr Poké­mon sam­tím­ans). Sagan er svo léleg og mað­ur­inn sem semur þær svo aumk­un­ar­verður að hann verður að stór­stjörnu á 4Chan, sem er núna aðal­lega tengd við hat­urs­glæpa­menn og Trump, þar sem hún er mið­stöð hvítra öfga­manna á net­inu.

Því fylgir stans­laus árás á Chris, sem sér ekki mun á vinum og aðilum undir fölsku flaggi. Tugir nekt­ar­mynd­banda þessa and­lega skerta ein­stak­lings er lekið ásamt heim­il­is­fangi og per­sónu­upp­lýs­ing­um, sem hann gefur fús­lega til þeirra sem hann heldur að séu vinir sín­ir. Það eina sem veitir honum huggun eru teikni­mynd­irnar sem hann semur og móðir hans. Sumt á ekki að vera til og þessi saga (sem er sönn) er ein þeirra hluta.

Ár líða og Christ­ian gefur Son­ichu upp á bát­inn. Hann hefur verið sann­færður með aðstoð vina sinna að hann getur flakkað um vídd­ir, hann hefur ráð­ist á starfs­fólk versl­ana vegna lit­ar­skekkju á fígúru sem var til sölu, kveikt í sínu eigin heim­ili og tekið upp eró­tísk skrif (um vin­konur sín­ar). Lengi skal mann­inn kvelja, en árið 2014 verður Christ­ian að Christine, sem telur sig vera gyðju og að Son­ichu (Sonic og Pikachu, úr tölvu­leikjum fyrir börn)  sé hún sjálf og að heim­arnir sem hún skap­aði í mynda­sögu og hennar eigin munu bland­ast sam­an.

Christine hefur ekki átt sjö dag­anna sæla og ásamt and­legum vand­ræðum bæt­ast nú við fjár­hags­legir erf­ið­leik­ar. Christine neitar að fá sér vinnu, þar sem hún er oft­ast nær and­setin hinum og þessum per­sónum úr sjón­varps­þáttum og teikni­myndum í allt að heilt ár í senn. Margir aðdá­endur og áhorf­endur Christine hætta að fylgj­ast með henni, enda er ekk­ert að frétta nema hvað móðir henn­ar, átt­ræð kona með alzheimers, fer sífellt hrörn­andi.

Áhugi inter­nets­ins er hins­vegar end­ur­upp­vak­inn þessa dag­anna, því Christine hefur játað að hafa brotið kyn­ferð­is­lega á móður sinni og sætir núna ákær­um.

Þessar upp­lýs­ingar eru ein­ungis til vegna inter­nets­ins, ég veit þetta ein­ungis vegna inter­nets­ins og þú veist þetta núna vegna inter­nets­ins. Ég átti gott sum­ar. Ég var ham­ingju­sam­ur. Ég er brotin mann­vera og held að það sé aðal­lega vegna offram­boðs gagns­lausra og mann­skað­andi upp­lýs­inga sem gera mér ekk­ert nema lífið leitt. Inter­netið má alveg hverfa mín vegna, ég ætla að verða ein­búi í afdölum hvort sem er.

Höf­undur er nemi við Mennta­­­skól­ann á Akur­eyri.