Efna­hags- og fram­fara­stofn­un­in, OECD, hefur um ára­bil gefið út tölur um stuðn­ing við land­búnað í aðild­ar­ríkj­um, en Ísland er eitt þeirra. Erna Bjarna­dóttir segir í grein í Kjarn­anum 11. nóv­em­ber að hæpið sé að nota þessar tölur til þess að ,,á­ætla tölu­lega heild­ar­stuðn­ing við land­búnað hér á land­i“. Síðar segir hún meðal ann­ars:

,,Við mat á við­mið­un­ar­verði t.d. mjólkur á heims­mark­aði er byggt á heims­mark­aðs­verði á smjöri og und­an­rennu­dufti. Vita­skuld eru þetta aldrei þau verð sem neyt­endur standa and­spænis enda verið að meta til­færslur til fram­leið­enda en ekki kostnað neyt­enda. Þessi aðferða­fræði er ekki hönnuð til þess að finna upp­hæð vergs eða hreins stuðn­ings við land­búnað í ein­stökum lönd­um, eins og ráða má af umfjöllun Þór­ólfs [Matth­í­as­son­ar].“

­Deilu­efnið er ekki nýtt. Fyrir nokkrum árum vann Hag­fræði­stofnun að skýrslu um mjólk­ur­fram­leiðslu á Íslandi, þar sem vísað var í tölur OECD um kostnað við mjólk­ur­fram­leiðslu hér á landi og lík­legt inn­flutn­ings­verð. Starfs­menn verk­kaupa héldu því fram að ekki mætti bera töl­urnar saman á þeirri for­sendu m.a., sem Erna nefn­ir, að miðað væri við verð á mjólk­ur­dufti, sem væri allt önnur vara en mjólk. Leitað var til OECD um hvernig túlka bæri töl­urn­ar. Í svari stofn­un­ar­innar segir m.a.:

,,Ef land opnar mjólk­ur­mark­aði sína og inn­flutn­ings­hindr­anir og beinir styrkir til bænda falla niður lækkar [mjólk­ur­]verð niður í það sem við köllum við­mið­un­ar­verð. Við­mið­un­ar­verðið á að sýna verð á mjólk til bænda á heims­mark­aði. Ábend­ing [...] um að við­mið­un­ar­verðið leyfi aðeins sam­an­burð við þurr­mjólk stenst ekki – raunar tekur útreikn­ing­ur­inn bæði til fitu og próteins í mjólk­ur­vörum, sem og vinnslu­kostn­aðar og það tryggir að hér eru bornir saman sam­bæri­legir hlut­ir. Ef „við­mið­un­ar­verð“ væri ekki sam­bæri­legt við „fram­leið­enda­verð“ myndi útreikn­ingur á mark­aðs­verðs­stuðn­ingi missa marks.“

Í stuttu máli er tölum OECD einmitt ætlað að sýna fjár­hæð stuðn­ings við land­búnað í ein­stökum lönd­um. Vissu­lega má deila um aðferðir OECD eins og ann­arra, en senni­lega er eng­inn dóm­bær­ari um það til hvers aðferða­fræðin er hönnuð en starfs­menn stofn­un­ar­inn­ar. Hættum að deila um það.

Höf­undur er for­stöðu­maður Hag­fræði­stofn­unar Háskóla Íslands