Við einn enda vall­ar­ins er gríð­ar­stór bygg­ing sem til­heyrði á sínum tíma nas­ist­um, varð síðar flug­stöðv­ar­bygg­ing og hýsti nú síð­ast þús­undir flótta­manna frá Sýr­landi og fleiri löndum en þar geta jafn­framt lista­menn, fyr­ir­tæki og verk­takar leigt sér vinnu­að­stöðu, auk þess sem þar hafa bæði verið leik­hús og kab­ar­ett. Þetta verður að telj­ast nokkuð tákn­rænt að þessi gamla nas­ista­bygg­ing skuli hafa gegnt þessu hlut­verki, á svæði sem var væg­ast sagt umdeilt í borg­ar­skipu­lags­mál­um.

Flug­völl­ur­inn varð þó hvað frægastur þegar hann gegndi hlut­verki loft­brúar fyrir eyj­una Vest­ur­-Berlín, umkringda rúss­neskum yfir­ráðum í Kalda stríð­inu, en þegar verst lét þurftu banda­menn, með­vit­aðir um mik­il­vægi vest­urs­ins, að flytja bæði vatn og brýn­ustu nauð­synjar til Vest­ur­-­Þjóð­verja og lentu þá flug­vélar á allt að þriggja mín­útna fresti þar, þegar verst lét (segir sagan) á níu­tíu sek­úndna fresti. Kannski ekki skrýtið að Tempel­hof-flug­völlur hafi verið kall­aður hjarta Kalda stríðs­ins.

Við hlið Tempel­hof-vallar er svo Hasen­heide-­garð­ur­inn; feikistór, frekar villtur almenn­ings­garður þar sem dóp­dílerar brosa til barna­fjöl­skyldna, nakið fólk breiðir úr sér á nekt­ar­sól­baðs­spotta, ein­hverjir leika míní­gólf, gamlir tyrk­neskir karlar sötra te með teppi á hnjánum og stór­fjöl­skyldur grilla. Þar er líka úti­bíó, gam­al­dags veit­inga­sala, tveir leik­vellir og hús­dýra­garð­ur.

Fyrir neðan Hasen­heide-­garð endar hið víð­feðma Kreuz­berg-hverfi. Við tekur Kreuz-Kölln og þar byrjar NeuKölln; gam­alt verka­manna­hverfi hverfi fullt af inn­flytj­end­um, fjöl­mörgum af tyrk­neskum og arab­ískum upp­runa, en líka frá ótelj­andi lönd­um. Þangað sækja jafn­framt náms­menn, lista­menn og allir sem hafa gaman af mann­lífi. Á þessum myndum má sjá líf sunnu­dags­stemn­ing­una á þessu sögu­fræga svæði.

Við fyrstu sýn virð­ist þetta vera venju­legur staður þar sem fólk safn­ast saman en þegar betur er að gáð má sjá leifar af gömlum tíma. Að rekast á gamla lestar­teina í miðjum garði vekur upp margar spurn­ing­ar. Eru þetta teinar sem not­aðir voru fyrr á síð­ustu öld, í stríð­inu eða hvað? Við fáum engin svör en það gerir þá enn for­vitni­legri fyrir vik­ið.

Á góðum degi má heyra tón­list og góðan trumbu­slátt. á Tempel­hof . Þarna var trommað fyrir mara­þon­hlaupara til þess að hvetja þá áfram. Ryþm­inn sest í blóðið og fylgir okkur það sem eftir lifir dags.

Hér er fýrað upp í grill­inu. Oft má sjá tyrk­neskar og arab­ískar stór­fjöl­skyldur grilla og hita te í kötlum meðan börnin leika.

Annar grein­ar­höf­undur sá þátt á BBC þess efnis að bág lífs­kjör fylgi því að vera vöru­bíl­stjóri í ýmsum Evr­ópu­lönd­um. En þessir herra­menn kunna að lifa líf­inu og sögðu okkur að þeir væru að með sinn eigin tyrk­neska veit­inga­stað á trukkn­um. Við göt­una á milli Hasen­heide-­garðs og Tempel­hof-vallar má oft sjá runu af kyrr­stæðum vöru­bíl­um.

Í góðu veðri allan árs­ins hring er þétt setið við kaffi­söl­una í Hasen­heide-­garði og fólk fær sér ýmist kaffi eða bjór og krakk­arnir ís eða pylsu.

Fátt er eins drauga­legt eins og tómt tívolí en á sumrin fara flökku­tívolí á milli hverfa í Berlín og mis­jafnt eftir hverfum hvenær þau koma . Í byrjun maí er alltaf tívolí í Hasen­heide (Héra­heið­inn­i), garð­inum við hlið Tempel­hof, enda mikið er um dýrðir og líf­legar óeirðir þann 1. maí á þessu svæði. Í augna­blik­inu er engin starf­semi og tívolíið bíður eftir að stuðið hefj­ist.

Fáar borgir státa af jafn mörgum fal­legum leik­völlum eins og Berlín en þá má nán­ast finna á hverju götu­horni. Þeir eru stíl­aðir inn á mis­jafnan aldur og eru flestir með ein­hvers konar þema. Þessi virð­ist vera inn­blás­inn af tyrk­neskri soldána­höll. Nán­ast allir eru þaktir með mjúkum hvítum sandi fyrir litlar táslur að leika sér í. Eitt sinn á þessum leik­velli varð annar grein­ar­höf­undur vitni að þegar nokkrir blóð­heitir fjöl­skyldu­ferðir misstu sig í slags­mál og kom fót­boltalið, sem var að æfa í nágrenn­inu, og stillti til frið­ar.

„Af hverju drápuð þið mig?“ spyr þessi látni póní-hestur að hand­an. Ein­hver með­vit­aður starfs­maður hús­dýra­garðs­ins í Hasen­heide-­garði hefur hengt þetta upp til að hreyfa við með­fæddu sam­visku­biti Þjóð­verja.

Hundar eru ein­stak­lega vel upp aldir í Berlín. Stundum má sjá þá bíða óbundna fyrir utan mat­vöru­búðir eftir eig­anda sínum eða hlaupa á undan hjól­reiða­mönn­um.

Það er hörku­vinna að starfa á kebabstað: Í Berlín – þessu Róma­veldi nútím­ans – er víða unnið frá morgni til kvölds fyrir lágt kaup. Tyrkir hafa gert hið safa­ríka Berlín­ar-kebab frægt en í Berlín eru gam­al­grónar Tyrkja­byggðir í gömlu Vest­ur­-Ber­ín­ar­hverf­un­um. Þegar var Vest­ur­-Berlín var að bragg­ast veitti ekki af fleiri vinn­andi hönd­um...