Þingmenn fjögurra flokka, þriggja úr stjórnarandstöðu og eins sem situr í ríkisstjórn, hafa lagt fram þingsályktunartillögu um að fela forsætisráðherra, fjármála- og efnahagsráðherra og dómsmálaráðherra að leggja fram frumvörp um annars vegar fullan, lagalegan og fjárhagslegan aðskilnað ríkis og kirkju og hins vegar um jafnræði allra trú- og lífsskoðunarfélaga í samskiptum og skilgreindum verkefnum þeirra við og fyrir ríki, sveitarfélög og aðra opinbera aðila.
Samkvæmt tillögunni á að leggja frumvörpin fram í síðasta lagi á vorþingi 2021, því síðasta áður en að næstu þingkosningar verða haldnar miðað við áætlun. Þau eiga að kveða á um að fullur aðskilnaður verði milli ríkis og kirkju í síðasta lagi í árslok 2034.
Fyrsti flutningsmaður frumvarpsins er Jón Steindór Valdimarsson, þingmaður Viðreisnar. Aðrir sem eru skrifaðir fyrir því eru Hanna Katrín Friðriksson, Þorgerður K. Gunnarsdóttir, Þorsteinn Víglundsson, Andrés Ingi Jónsson, Björn Leví Gunnarsson, Helga Vala Helgadóttir, Helgi Hrafn Gunnarsson, Guðmundur Andri Thorsson og Steinunn Þóra Árnadóttir.
Því eru flutningsmennirnir úr Samfylkingu, Pírötum og Viðreisn en einnig eru tveir flutningsmanna, þau Andrés Ingi og Steinunn Þóra, úr flokki forsætisráðherra, Vinstri grænum.
Trúfrelsi en eitt félag nýtur algerrar sérstöðu
Í greinargerð sem fylgir frumvarpinu segir að á síðustu áratugum hafi orðið miklar breytingar á viðhorfi til trúar og hlutverki hennar í nútímasamfélagi, ekki síst gagnvart tengslum við ríkisvaldið og vegna jafnræði milli trúfélaga, lífsskoðunarfélaga og þeirra sem kjósa að standa utan slíkra félaga. „Á Íslandi er trúfrelsi. Hitt blasir við að eitt trúfélag nýtur algerrar sérstöðu. Hin evangelíska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda. Breyta má þessu með lögum.“
Bent er á að aðild að þjóðkirkjunni hafi tekið miklum breytingum á síðustu öld og enn meiri það sem af er þessari öld. Fátt bendi til að sú þróun muni breytast á komandi áratugum. „Nálægt 100% landsmanna voru skráðir í þjóðkirkjuna á sínum tíma sú staða er nú en gjörbreytt. Samkvæmt gögnum Hagstofunnar voru um 90% landsmanna í þjóðkirkjunni árið 1998 en 65% um næstliðin áramót. Þá hefur fólki innan þjóðkirkjunnar beinlínis fækkað allar götur frá árinu 2010. Árið 1998 voru 244.893 skráðir í þjóðkirkjuna en 232.591 um síðustu áramót. Utan þjóðkirkjunnar voru á sama tíma 124.400 manns.“
Þjóðkirkjan best í stakk búin til að standa ein
Þjóðkirkjan er samt sem áður stærsta einstaka trúfélag landsins og í greinargerðinni segir að hún ætti að vera best í stakk búin allra þeirra til þess að standa á eigin fótum af öllum trú- og lífsskoðunarfélögum. „Má ætla að þjóðkirkjan, ekki síður en ríkið, hefði hag af lagalegum og fjárhagslegum aðskilnaði þessara stofnana.“
Þingsályktunartillagan kallar á að lagt verði fram lagafrumvarp sem feli í sér fullan aðskilnað ríkis og kirkju að lögum bæði að formi, efni og fjárhag. „Í því felst að búa þarf þannig um hnúta að slitin verði öll tengsl sem byggjast á gildandi lögum og sérstökum samningum, þ.m.t. sérákvæði stjórnskipunarlaga um þjóðkirkjuna sem tryggir henni sérstöðu umfram önnur trú- og lífsskoðunarfélög. Skal samið um endanlegt uppgjör allra samninga þannig að því uppgjöri ljúki eigi síðar en árið 2034.“
Þá er kallað eftir því að lagt verði fram frumvarp að heildstæðri löggjöf um öll trú- og lífsskoðunarfélög þar sem settar verði almennar reglur um starfsemi þeirra og eftir atvikum hvort ríkið eigi að hafa milligöngu um innheimtu gjalda eins og nú tíðkast eða hvort að slík innheimta verði alfarið í höndum félaganna sjálfra án aðkomu ríkisins. „Í frumvarpinu verði einnig ákvæði um hvernig skuli staðið að samningum við félögin sé talin þörf á að fela þeim tiltekin samfélagsleg verkefni. Um þau verði þá gerðir sérstakir tímabundnir þjónustusamningar og gætt fulls jafnræðis milli þeirra félaga sem vilja taka að sér slík verkefni og uppfylla almenn skilyrði um faglega getu til þess að sinna þeim. Frumvarp af þessu tagi verði afgreitt á kjörtímabilinu. Í viljayfirlýsingu sem fylgdi viðbótarsamningi íslenska ríkisins og þjóðkirkjunnar um endurskoðun á samkomulagi um kirkjujarðir er m.a. gert ráð fyrir endurskoðun og brottfalli ýmissa laga sem varða þessi málefni og getur það einmitt nýst vel við að setja heildstæða löggjöf um öll trú- og lífsskoðunarfélög.“