McDon­alds er ein þekktasta ­skyndi­bita­keðja heims, og hefur verið styrkt­ar­að­il­i Ólymp­íu­leik­anna um langt skeið. Í krafti þess er McDon­alds ein­i ­skyndi­bit­inn sem er í boði í Ólymp­íu­þorp­inu í Ríó, þar sem Ólymp­íu­leik­arnir eru nú í algleym­ingi.

Þvert á það sem margir gæt­u hald­ið, þá er stað­ur­inn svo vin­sæll að það hefur verið röð út úr dyrum nán­ast allan sól­ar­hring­inn. Biðin eftir afgreiðslu og mat var orðin svo löng að stað­ur­inn brá á það ráð að ­tak­marka pant­anir hvers og eins við 20 hluti af mat­seðl­inum til­ þess að stytta bið­ina.  

Was­hington Post fjall­aði ítar­lega um þetta McDon­alds æði í síð­ustu viku og síðan þá hefur það vak­ið ­at­hygli í fjöl­miðlum víða um heim. Blaða­maður Was­hington Post ­sagði að þetta væri eig­in­lega eini fast­inn í Ólymp­íu­þorp­inu – röðin fyrir utan McDon­alds. Þegar hann fór á svæðið og tal­að­i við sund­mann­inn Brandon Schuster frá Samó­a-eyjum voru 53 á und­an­ Schuster í röð­inni. „Við erum brjóst­um­kenn­an­leg. Það er ­rign­ing og við erum að bíða í röð eftir McDon­alds.“ 

Time-­tíma­ritið fór enn lengra með málið og tal­aði við nær­ing­ar­fræð­ing um áhrifin af McDon­alds-áti á íþrótta­fólk­ið. Nið­ur­staðan er sú að Ólymp­íu­farar hafa hrað­ari efna­skipti og geta höndlað óholl­ust­una miklu betur en við hin. „En það breytir ekki þeirri stað­reynd að þetta er ekki það besta fyrir íþrótta­fólk í keppn­i,“ segir Dan Ben­ar­dot nær­ing­ar­fræð­ing­ur. 

Hluti ástæð­unnar fyrir vin­sæld­um McDon­alds er tak­markað mat­ar­úr­val íþrótta­fólks­ins og ­þjálf­ar­anna. Það er mat­salur í stóru tjaldi og einn veit­inga­staður með brasil­ískum mat, en mat­ur­inn þykir almennt ekki góð­ur. Önnur ástæða er að mat­ur­inn á McDon­alds er ókeypis fyrir íþrótta­menn og þjálf­ara, eins og annar matur í þorp­inu, einmitt vegna þess að McDon­alds er styrkt­ar­að­ili.  

Þetta er ekki í fyrsta skipti sem McDon­alds er í boði fyrir Ólymp­íu­í­þrótta­fólk, heldur eru leik­arnir í ár þeir tíundu í röð þar sem skyndi­bita­keðjan er opin­beri skynda­bita­staður Ólymp­íu­leik­anna. Tengslin við Ólymp­íu­leik­ana hófust þó á leik­unum 1968, þegar flogið var með ham­borg­ara til banda­ríska íþrótta­fólks­ins sem keppti á leik­unum í Gren­oble í Frakk­landi það ár. 

Ein­hverjir hafa beðið þar til þeir hafa lokið keppni með að fá sér ham­borg­ara, líkt og ástr­alski bad­mint­on-­spil­ar­inn Sawan Ser­asinghe sem sjá má á mynd­inni hér að ofan. Aðr­ir verð­launa ­sig eftir góðan árang­ur. En sumir koma bara reglu­lega hvort sem þeir eru enn í keppni eða ekki. „Kín­verska körfu­boltalands­lið­ið kemur hingað á hverjum degi, allan dag­inn,“ sagði einn ­starfs­maður McDon­alds við blaða­mann Was­hington Post. „Þeir ­borða Big Mac klukkan níu á morgn­anna. Það er klikk­að.“

Hlaupar­inn Usain Bolt, sem nýverið varð fyrsti mað­ur­inn til að vinna gull­verð­launin fyrir 100 metra hlaup þrenna Ólymp­íu­leika í röð, er aðdá­andi kjúkling­anagg­anna hjá skyndi­bita­keðj­unni, líkt og sjá má hér að neð­an. Hann greindi frá því í ævi­sögu sinni árið 2013 að á Ólymp­íu­leik­unum í Kína fyrir átta árum hafi hann borðað um 100 kjúkling­anagga á dag, af þvi að honum þótti kín­verskur matur svo skrýt­inn. Á þeim Ólymp­íu­leikum vann hann þrenn gull­verð­laun og setti heims­met í hverri grein. 

Í bók­inni, sem heit­ir Faster Than Lightn­ing, segir þessi heims­met­hafi frá Jamaíku frá því að fyrst um sinn hafi hann borðað 20 nagga kassa í hádeg­is­mat og svo aftur í kvöld­mat. „Næsta dag borð­aði ég tvo kassa í morg­un­mat, einn í hádeg­is­mat og svo nokkra í við­bót á kvöld­in. Ég borð­aði meira að segja franskar og epla­böku með." Og eins og sjá má á mynd­inni hér að ofan, sem er tekin af Snapchat-­reikn­ingi Bolt, er hann kom­inn á svipað matar­æði á þessum Ólymp­íu­leik­um. Bráðum kemur svo í ljós hvort hann slær enn fleiri met á þessum leik­um.