Life is what happens to you when you are busy making other plans” er ofnotaður texti úr lagi eftir John Lennon. Ef það væri rétt mætti segja að líf mitt væri hægðalosun. Ég tefli við páfann þrisvar til fjórum sinnum á dag að meðaltali. Þó að mér verði nú sjaldnast brátt í brók finnst mér óþægilegt og pínulítið ergilegt að þurfa að sinna þessu. Ég næ auðvitað ekki að klára það sem ég er að gera áður en ég hitti stóra postulínssímann. Þessi hlé sem ég þarf að gera á lífi mínu til að veita holræsakerfi Reykjavíkurborgar frjáls framlög hafa því farið í taugarnar á mér. Sem eigandi lítillar kjallaraíbúðar er ég þakklátur fyrir að fráveitugjöld miðast við stærð fasteignar en ekki framlög til holræsakerfisins.
Talið er að við eyðum um 20% af ævinni á klósettinu*. Það er umtalsverður tími og því er nauðsynlegt að við veltum því fyrir okkur hvað við getum gert á meðan við skilum af okkur. Farsímarnir hafa lengi hjálpað við að gera dvölina bærilegri, allt frá því að hægt var að spila Snake og þangað til núna þegar hægt er að vídjóspjalla við ömmu. Upplýsingaaðgengi á meðan á syndaaflausn stendur hefur stóraukist. Ég var t.a.m. að kúka þegar ég frétti að Whitney Houston væri dáin. Það má velta því fyrir sér hversu æskilegt það sé að hafa svona gott upplýsingaflæði við svona viðkvæmar aðstæður. Eins gott að ég var ekki að þrýsta þegar ég frétti af árásunum á tvíburaturnana. Það hefði gert allar sögustundir seinustu þrettán árin pínulítið óþægilegri. Einnig hlýtur að hafa verið ástæða fyrir því að handritshöfundur lét Will Smith ekki vera nýbúinn með fyrsta kaffibollann þegar geimverurnar komu fram á sjónarsviðið í Independence Day.
En eins og það fer nú í taugarnar á mér að þurfa að gera hlé á lífi mínu til að þjóna þörfum líkama míns með þessum hætti þá geri ég mér grein fyrir því að það er hverjum manni nauðsynlegt að setjast niður til að koma böndum á hugsanir sínar og láta hugann reika af og til. Klósettferð er kjörið tækifæri til þess. Ég hef fengið margar af mínum bestu hugmyndum á meðan ég hef verið að refsa Gustavsberg. Þá er ágætt að hugleiða með því að láta lortinn vera viðfangsefni hugleiðslunnar. Lorturinn er eins og tíminn, sem líður áfram. Lorturinn er á stöðugri hreyfingu, úr meltingu til ræsis og þaðan til himna, og markmið hugleiðslunnar er að veita því athygli og sætta sig við það. Næsta vers er að færa þá hugsun yfir á aðra þætti tilverunnar.
[embed]http://issuu.com/kjarninn/docs/2014_07_31/58[/embed]
Miðað við hvað þessi hluti líkamsstarfseminnar spilar stóra rullu í lífi okkar er merkilegt hve lítið er um hann rætt. Vinur minn sagði mér að þessi umræða væri á sama stað og umræðan um samkynhneigð hefði verið árið 1960. Ég er ekki viss um að ég geti tekið undir þá samlíkingu, en þó er ljóst að það ríkir ákveðin tregða (hnyttni ætluð) til að ræða þessi mál. Líklega er það vegna þess að fólki þykir hægðalosun ógeðsleg. Umræðan um hana þarf samt ekki að vera það. Ef ég hefði einhvern metnað fyrir því myndi ég einsetja mér að verða Sigga Dögg endaþarmsins. Hún opnaði umræðuna um snípinn, af hverju ætti ég ekki að geta gert það sama fyrir anusinn?
* Þetta er lygi og ég hef ekki hugmynd um hvað við eyðum miklum tíma á klósettinu.
