Alltof margir í kringum mig eru í ein­hvers konar átaki í jan­ú­ar. Mér finnst frá­bært að fólk sé að taka sig á og koma sér í betra form og verða betra fólk- en ég meika ekki fólkið sem ætlar að grennast, missa kíló og fækka ummáls­senti­metr­um. Þó þið séuð vinir mínir kæru fast­ar­ar, vegan­ú­arar (kúdós ef það er af umhverf­is­vernd­ar­sjón­ar­mið­um) og almennir aft­ur­hald­ar­ar.

Eins og Tina Fey sagði á nýlið­inni Golden Glo­be-há­tíð: „Steve Carrell varði tveimur tímum í förð­un­ar­stól á hverjum degi við tök­urnar á Foxcatcher - en ég varði einmitt þremur tímum í förðun í dag til að und­ir­búa mig fyrir hlut­verkið manneskja.“

Ein­földum málið gríð­ar­lega. Við erum spen­dýr sem búum á norð­ur­slóðum og erum ein fárra dýra­teg­unda, auk læm­ingja, sem förum ekki í híði. Eða hvað? Hvað er þetta hygge sig í jóla­fríi og borða voða­fínan mat og mikið smjör og vera í nýju jól­anátt­föt­unum allan dag­inn annað en híði? Ég reporta alla pósta og aug­lýs­ingar um megr­anir og „Misstu jóla­spikið strax tussan þín“ á feis­ar­anum með „it's not rel­evant to me.“ Sigga Ásta vin­kona merkir við „of­fensi­ve.“ Ég ætla að halda í jólakílóin mín þar til það hlýnar í veðri... því þá fara þau lík­lega sjálf­krafa. Ég hef séð það ger­ast á alls konar dýrum í þáttum Dav­ids Atten­borough. Það er greini­lega eðli­leg­asti hlutur í heimi að mynda fitu­forða yfir vetr­ar­tím­ann. Ég tek þyngd­ar­sveifl­unum fagn­andi og ímynda mér voice over frá David vini mín­um, en hann er einmitt upp­á­halds­spen­dýrið mitt.

Ekki kaupa föt fyrir lík­ams­rækt­ar­á­tak

Ég vinn í herra­fata­verslun og nú á útsölu er fullt af fínum vörum á lækk­uðum prís. Eins og gengur eru þó ekki allar stærðir í boði. Margir draga inn jólam­allakút­inn sinn fína og segja: „Jú, ég tekidda­bara… það er nú á plan­inu að grenn­ast.“ Þetta eru mikil mis­tök, og bendi ég mönn­unum á það að þegar þeir grenn­ast þá getur vel verið að eitt­hvað annað stækki þó mall­inn og ást­ar­hand­föngin rýrni - upp­hand­leggir geta breikkað og lær­vöðvar tútnað út ef fólk fer allt í einu að hreyfa sig. Tala nú ekki um hjól­reiða­r­assa sem verða safa­ríkir sem jólasteik þegar ridd­ar­arnir setj­ast loks­ins upp á hjól­fák­inn með hækk­andi sól (les: batn­andi færð). Ráð­legg ég fólki frekar að spara pen­ing­inn, þó tuskan sé á nið­ur­settu verði, og verð­launa sig frekar að átaki loknu þegar allt er komið í rétt… eða rétt­ara stand.

„Þú ert alltaf svo fín í svona kjólum og þannig.“ Takk, það er bara af því að geim­skipa­rass­inn minn passar ekki í buxur ætl­aðar venju­legum konum.

En aftur að aug­lýs­inga­borðum inter­nets­ins. Ein­hvers staðar var skemmti­leg pæl­ing, sem fjall­aði um það hvað ofboðs­lega mörg fyr­ir­tæki myndu fara á haus­inn á innan við viku ef allir myndu vakna einn dag­inn full­kom­lega sáttir í eigin skinni. Ég veit, ég er meiri hræsnari en Elín Hirst að segja qu’elle est Charlie með þess­ari grein því ég ver (skrif­aði næstum eyði) gríð­ar­legum fjár­munum í föt, mei­köpp, háls­men og hár­leng­inar sem ég kaupi í erlendum dragdrottn­inga­búð­um… en samt. Pælum aðeins í þessu. Eins og Tina Fey sagði á nýlið­inni Golden Glo­be-há­tíð: „Steve Carrell varði tveimur tímum í förð­un­ar­stól á hverjum degi við tök­urnar á Foxcatcher - en ég varði einmitt þremur tímum í förðun í dag til að und­ir­búa mig fyrir hlut­verkið mann­eskja.“

Kvöl og pína að kaupa buxur

Djöf­ull verð ég lítil í mér þegar kemur að því að kaupa mér föt. Fyrir nokkrum árum fór ég að ganga nær alfarið í kjólum vegna þess hversu mikil kvöl og pína það er að kaupa buxur á konu með almenni­lega barna­körfu. Þó ég sé stór­gerð eins og ég á kyn til þá er ég ekki ein­hver mör­gæs, heldur í fín­asta formi og vinn meðal ann­ars sem dans­kenn­ari, kemst í splitt (ég varð að koma þessu að, sorrý með mig) og um dag­inn stjórn­aði ég æfingu hjá þýska hand­boltalands­lið­inu. Samt er erfitt fyrir mig að finna buxur nema í óléttu- eða breyt­inga­skeiðs­búðum og þá eru sniðin ekki sam­kvæmt mínum smekk. „Þú ert alltaf svo fín í svona kjólum og þannig.“ Takk, það er bara af því að geim­skipa­rass­inn minn passar ekki í buxur ætl­aðar venju­legum kon­um. Ég er samt í átaki að reyna að finn­ast það ofsa­lega fyndið að það séu ekki til föt á konu eins og mig í búð­unum sem mig virki­lega langar til að gefa pening­ana mína. Í alvöru - HJÁLP! Þessir pen­ingar allir eru að brenna gat á veskið mitt.

Djöf­ull erum við öll sæt og fín krakk­ar, ha. Hættum að styrkja World Class og styrkjum UNICEF í stað­inn. Hættum að ein­blína á kílóin og losum okkur frekar við for­pokað fólk af Alþingi.