Ég heiti Lóa Mar­grét og er ell­efu ára. Ég á heima í Reykja­vík, þar sem búa rúm­lega hund­rað og tutt­ugu þús­und manns.

Ég hef verið að kynna mér sögur stelpna í Malaví og mér finnst staðan vera hræði­leg fyrir þær. Í Mala­ví, sem er í suð-austur Afr­íku, búa um sautján og hálf milljón á svæði sem er tölu­vert minna en Ísland. Helm­ingur allra íbúa þar býr við sára fátækt. Um helm­ingur stelpn­anna eru neyddar til að gift­ast eldri mönn­um. Þannig fær fjöl­skylda þeirra aðeins meiri pen­ing því menn­irnir kaupa þær af for­eldr­un­um. Um þriðj­ungur stelpn­anna verða óléttar og eign­ast börn fyrir átján ára ald­ur. Í mörgum til­fellum eru stelpur orðnar tveggja barna mæður við sextán ára ald­ur. Allt niður í ell­efu ára gamlar stelpur ganga með og fæða börn. Þær eru mis­not­aðar kyn­ferð­is­lega og eru lík­legri til að verða beittar heim­il­is­of­beldi. Eitt það sorg­leg­asta við þetta er að þetta er ekki bara svona í Malaví heldur í fátækum löndum út um allan heim þar sem fólk veit ekki hvaða afleið­ingar þetta getur haft fyrir stelp­urn­ar.

Ég er mjög þakk­lát fyrir að búa á landi þar sem þetta er ekki svona. Ég gæti ekki hugsað mér að vera ólétt og fæða barn aðeins ell­efu ára. Mér finnst að það eigi að banna þetta með lögum og það ætti að refsa þeim sem gera þetta. Á meðan þessir hræði­legu atburðir eiga sér stað eru ell­efu ára stelpur ann­ars staðar í heim­inum kannski enn þá að leika sér með dót. Ég er ekki viss um að ég gæti borið ábyrgð á nýfæddu barni svona ung. Ég held að stelpur í fátæku lönd­unum kunni það ekk­ert frek­ar.

Með því að gifta barn­ungar stelpur er verið að ræna æsku þeirra. Mað­ur­inn sem kaupir þær og gift­ist þeim ræður yfir þeim. Hann er eldri og sterk­ari, kannski eldri en pabbi þeirra. Þær verða eins og þrælar manna sinna. Þær fá ekki að fara í skól­ann og ekki að leika sér. Ég myndi ekki geta hugsað mér að fá ekki að fara í skól­ann. Það að vera ekki í skól­anum og vita af því að ég er að missa af ein­hverju er hálf­gerð martröð fyrir mér. Mér finnst að öll börn um allan heim eigi að geta farið í skóla og menntað sig. Mér finnst ég vera heppin að fá tæki­færi til að mennta mig, læra og gera það sem ég hef áhuga á.

Ég hef verið að berj­ast gegn því að byggt verði á alveg sjálf­grónu, grænu leik­svæði sem er í hverf­inu þar sem ég bý á meðan stelpur eins og í Malaví fá ekki einu sinni að leika sér. Það að leika sér er stór hluti af æsk­unni og líf­inu. Það að fá að búa í sam­fé­lagi þar sem ég get tjáð mig frjálst um það sem mér finnst að betur megi fara eru for­rétt­indi. Að fá að tala við stjórn­mála­menn, eins og borg­ar­stjór­ann okk­ar, og láta hann vita að við Vatns­hól­inn ­leiki sér mjög mörg börn og það sé mik­il­vægt að börn fái svæði fyrir ævin­týrin sín.

Mér finnst samt að full­orðn­ir, sér­stak­lega stjórn­mála­menn, eigi að taka meira mark á börn­um. Börn sjá heim­inn öðru­vísi fyrir sér en full­orðn­ir. Í fram­tíð­inni eru það við börnin sem munu búa í þessum heimi sem stjórn­mála­menn eru að reyna að skapa.

Mér finnst við á Íslandi samt heppin og hafa unnið vel með jafn­rétti kynj­anna. Samt eru konur ekki alveg jafnar körlum sem mér finn­st ­fá­rán­legt. Við búum á sömu jörð og mann­kynið þarf á báðum kynjum að halda til að lifa af. Ísland var til dæmis fyrsta þjóðin til að vera með kven­for­seta, Vig­dísi Finn­boga­dótt­ur. Núna erum við samt með mjög góðan for­seta, Guðn­a Th. Jóhann­es­son og með kven­for­sæt­is­ráð­herra, Katrínu Jak­obs­dótt­ur. Þau segja bæði að það skipti máli að hlusta á börn og virða skoð­anir þeirra. Þau segja líka að það þurfi að passa ­upp á öll börn í heim­in­um. En svo eru Banda­ríkin ekki með neitt frá­bæran for­seta, Don­ald Trump. Hann tekur flótta­fjöl­skyldur sem reyna að kom­ast yfir landa­mærin inn til Banda­ríkj­anna og setur börnin í búr en for­eld­rana í fang­elsi. Sum börnin kom­ast aldrei aftur til for­eldra sinna. Börn þurfa á for­eldrum sínum og örygg­inu sem fylgir þeim að halda til að lifa. Þar finnst mér ekki rétt að einn maður geti ráðið svona miklu. Málið er að það er ekki endi­lega fáfrótt fólk í Banda­ríkj­unum sem styður það sem Trump ­ger­ir. En hann kemst samt upp með þetta og margt annað sem mér finnst ekki rétt.

Á stöðum eins og í Malaví er skól­inn oft það eina sem stelp­urnar elsk­uðu. Þar fannst þeim þær öruggar og fannst þær vera að gera eitt­hvað sem skipti máli. Þegar þær eru giftar fá þær ekki lengur að fara í skól­ann. Þar með deyr draumur margra þeirra um að fá að mennta sig.

Ég er mjög þakk­lát fyrir að búa á Íslandi. Ég get leikið mér frjáls og mér finnst ég vera örugg úti. Hér er mikil nátt­úra sem fær mig til að búa til ævin­týri. Mér finnst það vera for­rétt­indi að ég get fengið að mennta mig svo ég geti orðið geim­fari eins og mig langar að verða. Mér finnst að öll börn í heim­inum eigi að hafa það jafn gott.

Takk fyrir að lesa þetta.

Kær kveðja,

Lóa Mar­grét Hauks­dótt­ir.