Und­an­farin ár hafa verið und­ar­leg. Yfir heim­inn hefur dunið óáran sem á sér ekki margar hlið­stæður í mann­kyns­sög­unni, en hafa hvatt til sam­stöðu vel­flestra jarð­ar­búa til að bregð­ast við. Fyr­ir­tæki og ein­stak­lingar hafa eftir bestu getu lagt sig fram um að sinna þeim sam­fé­lags­legu skyldum sem eftir hefur verið kall­að. Covid og loft­lags­váin hafa sýnt okkur að þrátt fyrir þróun alls­konar tækni erum við ekki hafin yfir nátt­úru­lög­málin og getum ekki hagað okkur hvernig sem við vilj­um, eða villt á okkur sýn. Reynt að sýn­ast aðrir en erum. Og þó. 

Sumir virð­ast telja sér allt leyfi­legt í krafti auðs og valds. Vonin um aukin gróða virð­ist blinda mönnum sýn um hvað er rétt og hvað sé skyn­sam­legt eða sið­sam­legt . Nýlegar fréttir um afgreiðslu Skipu­lags­stofn­unar á umhverf­is­á­hrifum vegna stækk­unar kís­il­vers í Helgu­vík valda örugg­lega fleirum en íbúum á Suðu­nesjum von­brigð­um. Arion banki sem aug­lýsir sig að því er virð­ist sem „grænasta“ banka lands­manna er bara hreint ekki eins grænn og vill vera láta. 

Stjórnendum Arion banka er það jafn ljóst og skýrslu­höf­undum Skipu­lags­stofn­unar að þær breyt­ingar sem lagðar eru til í umhverf­is­skýrsl­unni eru lítt til bóta. Áfram mun lykt og mengun leggj­ast yfir íbúða­byggð í Reykja­nes­bæ, með til­heyr­andi óþæg­indum fyrir bæj­ar­búa, hugs­an­legum heilsu­á­hrifum og jafn­vel verð­falli fast­eigna. Það skiptir þá litlu enda hafa þeir valið að vera ekki i við­skiptum við íbúa á Suð­ur­nesjum, þar eru aðrir sem skipta meira máli og skapa gróð­ann. 

Stjórn­endur Arion banka hafa nú í nokkurn tíma valið að láta svo líta út að kís­il­verk­smiðjan væri verð­laus í þeirra bók­um. Að vilji þeirra stæði til að sinna sínu „græna“ hlut­verki. Nú virð­ist breyt­ing hafa orðið og glýjan komin í augu þeirra. Kís­il­verð hefur farið hækk­andi og nú skal allt reynt til að koma kís­il­ver­inu í gott verð.

Því miður virð­is­t af­staða bæj­ar­búa í Reykja­nesbæ eða bæj­ar­yf­ir­valda litlu skipta. Fyrir utan­að­kom­and­i virð­ist nú eiga að nýta sér hverja þá laga­flækju sem mögu­lega finnst til þess að end­urstarta verk­smiðju sem eng­inn vill hafa í sínum bak­garði. Heyrst hefur í ann­ars hljóð­látu upp­lýs­inga­kerfis valda og fjár­mála­mann­anna að til­gangur Arion banka ­með umhverfi­skýrsl­unni sé fyrst og fremst að finna leið til að starta verk­smiðj­unni án þess að þurfa að eiga nokkur sam­skipti við skipu­lags eða bæj­ar­yf­ir­völd í Reykja­nes­bæ. Þeir vita að and­staðan þar við áformin er algjör. 

Vonin er um að í þeim bak­garði fjár­mála­kerf­is­ins þar sem völd og græðgi er höf­uð­mál­ið f­inn­ist þó enn ein­hver sá sem sér ástæðu til þessa að stíga út úr þeim aðstæðum sem Arion banki virð­ist vera að koma sér í. Að láta ekki gleð­ina yfir skamm­tíma­gróða þó mik­ill sé, ráða för. Að horfa til hags­muna sam­fé­lags­ins sem ætlað er að búa í námunda við kís­il­verið og þeirra áhrifa sem það kemur til með að hafa á lofts­lagið til langs tíma. Að bank­inn verði sá „græni banki“ sem þeir aug­lýsa og hægt sé að treysta því að þeir axli sína sam­fé­lags­legu ábyrgð sem þeir hafa und­ir­geng­ist í mark­aðs­setn­ingu sinni.

Höf­undur er íbúi í Reykja­nes­bæ.