Þegar War­dell Stephen Curry II kom inn í NBA-­deild­ina, árið 2009, voru miklar vonir bundnar við hann, en fáir höfðu þó trú á því að hann ­gæti orðið að leið­andi leik­mann í deild­inni, leið­toga, sig­ur­veg­ara og fram­úr­skar­and­i ­leik­manni. Hann er fæddur 1988 í Akron Ohio, en alinn upp að mestu í Charlotte, og var því lið­lega tví­tugur þeg­ar ­fyrstu skrefin í deild­inni voru stig­in.

Frá fyrsta tíma­bili hefur hann fengið að bera mikla ábyrgð. Hann spil­aði 36,1 mín­útu í leik, af 48 mín­útna heild­ar­tíma, á fyrsta tíma­bili 2009/2010, skor­aði 17,5 stig, 46,5 pró­sent hittni í stökk­skotum innan þriggja stiga lín­unnar (FG) og fyrir utan þriggja ­stiga lín­una var hann með 43,7 pró­sent hittni. Lið Golden State Warri­ors (GSW), sem Curry hefur leikið með allan sinn fer­il, var frekar slakt í upp­hafi, vann aðeins 23 leiki af 82. ­Fyrir leik­mann á fyrsta tíma­bili, í slöku liði, þá eru þetta af­burða­töl­ur, og ekki síst til marks um að þarna sé óvenju­lega góð skytta á ferð. Í fyrra­vor tryggði liðið sér svo tit­il­inn, í fyrsta skipti í fjöru­tíu ár, með Curry fremstan meðal jafn­ingja. Á sex árum hefur liðið orðið betra og betra, sam­hliða upp­gangi þessa magn­aða leik­manns.

Frá­bær frammi­staða

Á þessu tíma­bili, þar sem engin bönd hafa haldið Curry, ­spilar hann 34 mín­útur að með­al­tali í leik en skorar að með­al­tali tæp­lega þrjá­tíu stig í leik, eða 29,7 stig, og hittir áfram í tæp­lega öðru hverju skoti; 51,1 ­pró­sent hittni í stökk­skotum innan þriggja stiga lín­unnar og 44 pró­sent hittni í þriggja stiga skot­um. Allan ­fer­il­inn, sex tíma­bil í röð, hefur hann verið með hittni vel yfir 40 pró­sent ­fyrir utan og innan þriggja stiga lín­una, þrátt fyrir að vera yfir­leitt að glíma við stranga gæslu ýmissa varn­araf­brigða liða í deild­inni. Það má ein­fald­lega ekki gefa honum opið skot.

Miklar fram­farir

Óhætt er að segja að Curry hafi sannað að hann er eng­inn venju­legur leik­mað­ur, nokkuð fljótt. En fram­farir hans hafa verið með miklu­m ó­lík­ind­um, og þá sér­stak­lega á síð­ustu tveimur tíma­bil­um. Sjálfur segir hann að lyk­ill­inn að árangri hans sé agi, agi og aftur agi. Hann æfir meira en aðr­ir hjá Golden State, að sögn for­svars­manna liðs­ins. Hann ein­fald­lega leggur meira á sig.

Sjálfur talar hann mikið um að trúin á Jesú krist og Guð al­mátt­ugan hjálpi honum að halda æfing­unum góð­um, auk þess sem hann hafi mik­inn stuðn­ing frá eig­in­konu sinni og stór­fjöl­skyldu. Allir legg­ist á eitt við að ­gera honum mögu­legt að æfa mikið svo hann geti stans­laust bætt sig. „Ég á þér­ allt að þakka, þú ert mín stoð og stytta,“ sagði hann við eig­in­konu sína, tár­vot­ur, í ræðu þegar hann tók við verð­launum sem mik­il­væg­asti leik­mað­ur­ ­deild­ar­inn­ar.

Hann eyddi flestum orðum í ræð­unni í að hrósa þeim sem höfð­u ­gert honum mögu­legt að æfa mikið og rækta hæfi­leika sína, ekki síst föð­ur­ sín­um, Dell Curry, sem spil­aði í sextán tíma­bil í röð í NBA deild­inni, þar af ell­efu ár með Charlotte Hornets. Dell var góður leik­mað­ur, þegar hann var upp á sitt besta, sem var tíma­bilið 1993 til 1994. Hann skor­aði þá 16,3 stig að ­með­al­tali í leik, og þótt harður af sér og ákveð­inn. Á ferl­inum skor­aði hann ­rúm­lega ell­efu stig í leik, og spil­aði 21 mín­útu að með­al­tali í hverjum þeirra. Það eru tölur sem leik­menn geta verið stoltir af eftir langan feril í deild þeirra bestu.

Feðgarnir ólíkir

Helstu styrk­leikar Dell, ákveðni og harka, voru eig­in­leikar sem ­sonur hans þótti ekki vera með, þegar hann hóf leik í NBA-­deild­inni, en í dag ­þykir stöð­ug­leiki og ein­beit­ing – sem hald­ast oft hendur við ákveðni og hörku, í jákvæðum skiln­ingi – í bland við nátt­úru­lega hæfi­leika, vera hans helstu styrk­leik­ar. Afburða­skytta er hann vissu­lega, og lík­lega ein sú besta í sögu deild­ar­inn­ar, en hann hefur bætt sig mikið á þeim sviðum þar ­sem hann þótti vera með veik­leika í upp­hafi. Það hefur hann gert með­ ­þrot­lausum æfing­um, lík­am­legum og tækni­leg­um.

Á síð­asta tíma­bili var hann besti leik­maður deild­ar­inn­ar, og tók við við­ur­kenn­ingu sem MVP, eða mik­il­væg­asti leik­maður deild­ar­inn­ar. Við­ur­kenn­ingin er að venju veitt þegar úrslita­keppnin stendur sem hæst, en eftir magnað ein­vígi Golde State Warri­ors og Cleveland Cavali­ers, þar sem ­LeBron James er við stýrið í vörn og sókn, þá unnu Curry og félag­ar. Liðs­heild GSW er ógn­ar­sterk en það er Curry sem er með þræð­ina í hendi sér. Það er erfitt að stoppa mann sem getur hitt úr flestum færum, og er að ­upp­lagi óeig­in­gjarn og spilar fyrir lið­ið.

Ethan Sherwood Strauss, einn af föstum pistla­höf­undum ESPN, tók við­tal við aðstoð­ar­þjálf­ara Golden State Warri­ors, Ron Adams, í apríl í fyrra, þegar Curry var að eiga hvern stjörnu­leik­inn á fætur öðr­um. Það héld­u honum engin bönd. Það sem þótti merki­leg­ast, var að hann var far­inn að spila stór­kost­lega vörn, og vera skeinu­hættur við að stela boltum og líka að verja ­stöðu sína.

Aðeins tveimur vikum eftir að Steve Kerr og Ron Adams tóku við sem þjálf­arar Golden State Warri­ors boð­uðu þeir Curry og hádeg­is­fund, og ­sögðu að hann yrði að stíga upp í varn­ar­leik sín­um. Ef hann vildi verða best­ur, ­sem Kerr og Adams töldu að hann bæði gæti og vildi, þá yrði hann að hlýða varn­ar­skip­unum og hlífa sér hvergi. „Þetta var ekki sér­lega erfið sala,“ sagð­i Kerr, og en hann segir Curry þríf­ast á áskor­un­um.

Kom­inn í hóp þeirra bestu

Á undra­skömmum tíma breytt­ist Curry úr því að ver­a stór­kost­leg skytta og sókn­ar­mað­ur, í að verða afger­andi alhliða varn­ar- og sókn­ar­mað­ur­. Það er meira en að segja það, að ná þeirri stöðu. Fáir leik­menn hafa náð þeim ­gæðum í leik sinn eins og Curry er að sýna þessa dag­ana, og eru menn eins og Mich­ael Jor­dan og Kobe Bryant, þegar þeir voru að spila sem best, nefndir í sömu andrá og þessi frá­bæri leik­mað­ur. LeBron James er síðan hans hel­sti keppi­naut­ur, enda stór­kost­legur alhliða leik­maður sömu­leið­is.

En ólíkt James er Curry með sér­staka eig­in­leika, enda er hann ekki helj­ar­menni að burðum og nær ekki árangri með kraft­miklum troðsl­u­m eða „lát­u­m“, eins og oft fylgja James. Ekki skal þó gert lítið úr mögn­uð­u­m al­hliða hæfi­leikum James, sem fyrir löngu eru búnir að skila honum í allra fremstu röð.

Curry er einna best lýst sem óút­reikn­an­leg­um. Eng­inn veit hvað getur gerst þegar hann kemur með bolt­ann upp völl­inn. Hann er stór­kost­legur einn og móti ein­um, og skilur varn­ar­menn oftar en ekki eftir á rass­inum - algjör­lega ósjálf­bjarga eftir að hafa ekki ráðið við hraða fóta­vinn­u - áður en hann tekur þægi­legt skot. Til þess að lág­marka mögu­leik­ana á því að sú staða skapist, það er að Curry sé að mæta sínum varn­ar­manni einn og móti ein­um, þá beita lið oft varn­araf­brigðum þar sem hann er þving­aður í erfið skot, eða erf­iðar aðstæð­ur. En GSW liðið hefur góða leik­menn til að taka við kefl­in­u þegar Curry getur ekki verið með það, og hann hikar ekki við að laga leik sinn að því þegar aðrir leik­menn liðs­ins þurfa að blómstra.

Eng­inn er galla­laus, en...

Eng­inn er galla­laus, og Curry hefur sína galla eins og aðr­ir. Ef hann væri meiri að burðum og með ógn­ar­kraft­inn frá Lebron James, þá væri hann lík­lega full­kom­lega óstöðv­andi. En það er and­legur styrkur hans sem er kannski það sem skilur hann frá mörgum öðr­um. Hann er vinnu­þjarkur með mjúkt skot, eldsnöggar hreyf­ingar og hug­ar­far sig­ur­veg­ar­ans.

En eins og Curry spil­aði körfu­bolta allt árið í fyrra, þá verður ekki annað séð en að hann sé nú þegar búinn að taka frá margar síður í sögu NBA-­deild­ar­innar sem einn af þeim allra bestu, þökk sé mik­illi vinnu­sem­i, aga, nátt­úru­legum hæfi­leikum og vilja til að takast á við nýjar áskor­an­ir. Hann hefur alltaf bætt sig milli ára, og það ætti ekki að koma neinum á óvart ef hann myndi bæta við fleiri meist­ara­hringjum í sitt safn.