Tannlæknar gegna margvíslegu hlutverki við viðhald tannheilsu okkar, eitt þeirra er að gera við tennur sem hafa skemmst. Viðgerðin felur oft í sér að bora burt skemmdum tannvef og fylla svo uppí tönnina með efnum sem eru líkleg til að tolla í tönnunum, sama hvað á gengur. Þegar búið er að gera við tönn með þessum hætti er hún vel nothæf en hún verður þó aldrei heil á ný. En hvað ef við gætum örvað tennurnar til að endurnýja sig?
Þegar litlar skemmdir verða á tönnum okkar, eins og þegar flísast örlítið úr þeim við átök, þá býr tannvefurinn til þunnt lag af glerungi til að verja tannbeinið fyrir innan. Þetta ferli er mjög takmarkað og þess vegna geta tennur ekki lokað stórum skemmdum og nýji glerungurinn er því miður bara þunnt lag. Með þessa vitneskju í farteskinu hófst ferðalag rannsóknarhóps við King’s College í London þegar þau skoðuðu áhrif Alzheimer’s lyfs á tannvöxt.
Lyfið heitir Tideglusib og hefur nú þegar farið í gegnum prófunarfasa sem lyf við hrörnunarsjúkdómnum Alzheimer’s. Það sem lyfið gerir er að það örvar vefjasérhæfðar stofnfrumur til skiptingar. Í nýbirtri rannsókn var lyfinu komið fyrir í skemmdum tönnum músa með svampi. Einungis sólarhring eftir meðhöndlun músanna hafði lyfið örvað frumuskiptingu stofnfrumna í tönnunum sem endurnýjuðu bæði tannbein og glerung tannanna svo þær urðu heilar á ný.
Það óneitanlega betra fyrir tannheilsu almennings að vera með allar tennur heilar í stað þess að hafa einhverjar viðgerðar. Lyf sem þetta gæti gjörbreytt viðgerðum á tönnum svo meðferð miðar frekar að því að hjálpa tönnunum að endurnýja sig, frekar en að plástra sárin ef svo má segja með tannfyllingum.
Enn sem komið er hefur lyfið bara verið prófað í þessum tilgangi á músum en næst mun hópurinn endurtaka rannsóknina í rottum sem eru um margt líkari mönnum. Ef þær rannsóknir gefa góða raun verður næsta skref vonandi rannsóknir á tönnum úr mönnum.
Það styttir þó biðtímann eftir almennri notkun lyfsins, að það hefur verið samþykkt sem lyf gegn Alzheimer’s svo fjöldi prófana á skaðsemi og aukaverkunum lyfsins eru nú þegar að baki. Hver veit nema tannfyllingar verði svo ekkert meira en safngripir eftir nokkrar kynslóðir.