Jóhanna Seljan Þór­odds­dóttir sat með kaffi­bolla við eld­hús­borðið á heim­ili sínu á Reyð­ar­firði að morg­un­lag­i snemma árs í fyrra og spurði sjálfa sig nokk­urra hrein­skil­inna spurn­inga. Á lítið þekkt tón­list­ar­kona á fer­tug­asta og öðru ald­ursári að ráð­ast í að gefa út plötu með sínu eigin efni? Hefur téð kona eitt­hvað sér­stakt fram að færa? Þorir hún að taka þennan slag? Á meðan kaffið kóln­aði í boll­anum var spurn­ing­unum svarað ját­andi og ákvörð­unin tek­in. Árið 2020 skyldi koma út plata og Jóhanna valdi að safna fé til útgáf­unnar á Karol­ina Fund.  

Hvernig kvikn­aði hug­myndin að plöt­unni?

„Hug­myndin kvikn­aði fyrst árið 2007. Þá hafði ég verið að semja texta árum saman og var farin að semja lög líka. Full af eld­móði hljóð­rit­aði ég ­töku­lag ­með eigin texta í jan­úar 2008. Ég var stað­ráðin í að halda áfram að taka upp og gefa út plötu en líf mitt tók miklum stakka­skiptum þetta ár og næstu árin sem á eftir fylgd­u. 

Ég var þó alltaf á kafi í tón­list, dug­leg að koma fram og hélt áfram að semja. Árið 2016 fór ég að finna fyrir gríð­ar­lega mik­illi þrá til að koma efn­inu mínu frá mér og sú til­finn­ing ágerð­ist þar til ég tók ákvörðun um að mín fyrsta sóló­plata, Selj­an, kæmi út árið 2020.“

Segðu okkur frá þema plöt­unn­ar?

„Text­arnir á Seljan fjalla um mann­lega hegðun og til­finn­ingar á borð við ein­mana­leik­ann, ást­ina, eft­ir­sjá og þá stað­reynd að við erum öll bara mann­leg, með þeim kostum og göllum sem því fylg­ir. Lögin sjálf eru frekar fjöl­breytt og á plöt­unni er hægt að finna bræð­ing af blús, djass og rokki.“

Hvernig hefur und­ir­bún­ings­ferlið ­geng­ið?

„Það hefur verið bæði skemmti­legt og krefj­andi. Að semja texta og koma honum niður á blað er eitt­hvað sem er mér frekar eðl­is­lægt. En það sama á ekki við um lögin þar sem ég spila ekki á hljóð­færi og les illa nót­ur. Ég þarf því að hafa mikið fyrir að koma lög­unum úr koll­inum á mér og yfir á það form sem hljóð­færa­leik­arar geta les­ið. Ég er afar lánsöm að þekkja dásam­legt fólk sem hefur gott tón­eyra og mikla þol­in­mæði sem kemur sér vel þegar ég reyni að útskýra hljómana sem mig langar til að nota án þess að geta sagt hvað þeir heita. Þessi tak­mörkun mín styrkir bara sjálfs­bjarg­ar­hvöt­ina og gerir mig enn­þá ein­beitt­ari í að semja lög. Stærsta hindr­unin sem ég þurfti að takast á við var hræðsla mín við að vera ber­skjöld­uð. Það er eitt að standa uppi á sviði og syngja ann­ara manna lög, allt annar hand­leggur að syngja eigið efni þegar maður er al­send­is ó­vanur því. En ég elska að syngja, koma fram og skapa og sú löngun og þrá er marg­falt sterk­ari en allur ótti. Ég hlakka ólýs­an­lega mikið til þegar platan kemur út í haust, þá má líka segja að rúm­lega 12 ára ferli sé lokið og stórum áfanga náð.“

Hér er hægt að skoða og styrkja verk­efn­ið.