Þær gleðifréttir bárust höfundi vísindaskáldsögunnar The Banana Garden (Bananagarðsins) fyrir nokkrum vikum að Olympia Publishing í London vilji gefa hana út. Þetta er fyrsta skáldsaga höfundarins, Eggerts Gunnarssonar, sem hefur nú skrifað undir samninginn við útgefendurna og mun bókin verða gefin út sem kilja og e-bók á vor- eða sumarmánuðum 2020.
Hefðin í alþjóðlegri útgáfu þessa dagana er sú að þeir höfundar sem eru að stíga sín fyrstu skref og eru ekki með umboðsmann eru beðnir að leggja til hluta kostnaðarins við útgáfuna og þess vegna safnar Eggert fyrir útgáfunni á Karolina Fund.
Eggert er kennari/kvikmyndagerðarmaður við The Centre for Social and Creative Media sem er rannsóknarsetur við háskólann í Goroka í Papúa Nýju-Gíneu. Þau laun sem hann þiggur fyrir það starf gefa honum ekki svigrúm til að leggja sjálfur, óstuddur, til það sem til þarf og þess vegna fer hann þessa leið til að láta drauminn rætast.
Frá 2006 rak hann sitt eigið fyrirtæki, Imma ehf, sem framleiddi heimildarmyndir um listafólk sem vakti áhuga Eggerts, ódýr tónlistarmyndbönd og tónlistarþætti. Árin 2014, 2015 og 2016 framleiddi hann og leikstýrði þáttaröðinni‚ Ævar vísindamaður sem Ævar Þór Benediktsson skrifaði og sá um. Allar átta þáttaraðirnar unnu Edduna.
Árið 2016 sölsaði Eggert algerlega um og flutti til Papúa Nýju-Gíneu þar sem hann tók við sjónvarpsstjórastöðu (Head of News, Sport and Production) við TVWAN sem er í eigu írska símafyrirtækis Digicel. Þegar því starfi sleppti hóf hann störf við háskólann í Goroka og vinnur þar fyrir rannsóknarsetur við gerð heimildarmynda.
Stormar um það bil að skella á
Vísindaskáldsagan Bananagarðurinn gerist ekki í fjarlægri framtíð en þó það langt inn í framtíðina að áhrif hlýnunar jarðar, slæm meðferð auðlinda og loftslagsbreytingar almennt eru farin að hafa áhrif á daglegt líf fólks. Þegar sagan hefst eru stormar um það bil að skella á um allan hnöttinn. Veðrakerfin eru svo öflug að tilvist mannsins er ógnað. Stjórnkerfi fara úr skorðum bæði af völdum veðurofsans og inngrips óprúttinna manna.
Þessa viðburði sjáum við með augum Adrian Charles sem var hugmyndasmiður bresku ríkisstjórnarinnar. Hann fer í felur með yfirmanni BBC sem sett hefur á fót sjóræningjastöð sem yfirtekur útsendingar ríkisreknu stöðvarinnar sem hefur verið ritskoðuð um nokkurt skeið.
Í sameiningu tekst þeim að senda út og segja áhorfendum frá því sem í raun er að gerast. Áhöfnin á alþjóðlegu geimstöðinni Rama hefur samband við stöðina. Frá geimstöðinni hafa vísindamennirnir sem þar dvelja góða yfirsýn yfir það sem á sér stað á jörðu niðri. Vísindamennirnir færa einnig fréttir af áður óþekktum verum sem nú hafa afskipti af því sem er að gerast.
Þegar kraftar fyrstu stormanna dragast saman hafa verurnar samband og uppbygging hefst. Það ríkir óvissu ástand og fyrirætlanir veranna ekki ljósar.
Eggert segir Bananagarðinn fjalla um málefni sem við stöndum frammi fyrir nú þegar. Í gegnum söguna veltir hann fyrir sér hugsanlegri niðurstöðu vegna aðgerðarleysis núverandi ráðamanna og vefur þessum vangaveltur inn í stíl vísindaskáldsagna. Gestirnir sem áður var minnst á höfðu fylgst með atburðum á jörðinni um nokkurt skeið og þó að það sé ekki strax ljóst hafa heimsóknir þeirra í gegnum aldirnar haft áhrif á þá jarðarbúa sem hafa séð þá þó að heimsóknirnar hafi aldrei verið langvinnar.
Efnahagskerfi sem gengur ekki upp
Eggert segir að það sé nokkuð erfitt að segja til um hvernig hugmyndin hafi kviknað. „Ég hef alltaf haft áhuga á skrifum og þegar ég hef haft tíma undanfarin ár hef ég skrifað prósa um það sem mér dettur í hug. Er frá leið sá ég að það sem ég hafði verið að skrifa og hélt að væri textar um nokkuð óskylt efni voru í rauninni textar sem flestir voru af svipuðum meiði. Þegar ég tók eftir þessu fór ég að tengja hugsunina sem var gegnumgangandi og úr varð þessi vísindaskáldsaga. Saga tvinnar saman áhuga minn á umhverfismálum og þann draum að skrifa loksins skáldsögu… og hér er hún.“
Varðandi umhverfismál hefur mér oft dottið í hug að bera það saman að reka venjulegt fjölskyldu heimili þar sem við kaupum inn, við eldum, notum allra handa vörur og pakkningar sem þarf að losna við en heimilið hefur enga leið til að losna við úrganginn. Hús okkar yrðu fljótt þannig að ekki væri hægt að búa í þeim. Á margan hátt er það sama að gerast í heiminum. Við framleiðum og neytum en gefum því engan gaum að úrgangurinn er mengun sem er að koma okkur í mikinn bobba.“
Aðspurður um af hverju Bananagarðurinn eigi erindi nú segir Eggert það vera vegna þess að við séum öll búsett á sömu plánetunni og, að því aðvið best vitum, er ekki hægt að flytjast héðan að sinni. „Sú staðreynd að rannsóknir sem bentu til þess hvert stefndi voru gerðar kunnar rétt um og eftir 1970. Það eru því komin góð 50 ár síðan hægt var að fara að bregðast við en leiðtogar okkar og við sem veljum þá hafa að stórum hluta ákveðið að grafa hausinn í sandinn hvað þetta varðar og láta reka á reiðanum.“
