Elísa­bet Sveins­dóttir er menntuð sem grunn­skóla­kenn­ari og er mikil hesta­kona. Hún er að fara af

stað með verk­efni sem heitir Treystu mér og er úrræði fyrir börn á grunn­skóla­aldri sem glíma við

and­legan vanda og rask­an­ir. Í úrræð­inu eru not­aðir hestar til að aðstoða barn­ið. Sam­neyti við þá

getur gert barn­inu kleift að opna sig og það hefur verið rann­sak­að, sér­stak­lega erlend­is, að umgengni við dýr gefur fleiri og aðra mögu­leika á að nálg­ast börn sem eiga í and­legum erf­ið­leik­um.

Grunn­skól­ar, styrkt­ar­fé­lög og þeir aðilar sem koma að börn­unum geta nýtt sér slíkt úrræði til að

nálg­ast barnið á annan hátt en áður og veita því aðstoð. Skynjun hesta og skjót end­ur­gjöf á hegðun barns­ins er mik­il­væg barn­inu og oft getur það sett í spor dýrs­ins á meðan það getur ekki sett sig í spor bekkj­ar­fé­laga eða jafn­aldra. Einnig er mik­il­vægt að hest­ur­inn svarar ein­ungis þeirri hegðun sem honum er sýnd hverju sinni og svarar eftir bestu getu. Hest­ur­inn svíkur ekki barnið með því að vera með aðra merk­ingu í svari sín­u. 

Elísabet segir að hug­myndin af verk­efn­inu hafi kviknað árið 2013 þegar hún fór í brjóst­nám vegna brjóstakrabba­meins og lyfja­með­ferð. „Ég þurfti því í kjöl­farið að taka mér frí frá hesta­mennsku í nokkrar vik­ur. Í end­ur­hæf­ing­unni nýtti ég mér hest­ana mína til að styrkja mig bæði and­lega og lík­am­lega. Þrátt fyrir að hafa verið í kringum hesta alla mína ævi gerði ég mér ekki grein fyrir þeim lækn­ing­ar­mætti sem þeir búa yfir. Ég kynnt­ist þeim upp á nýtt og sá að þeir voru ekki síður mik­il­vægir í mínu end­ur­hæf­ing­ar­ferli. Hest­ur­inn, Hramm­ur, sem ég var vön að þjálfa og keppa á fann hvernig fyrir mér var kom­ið, að ég væri ekki alveg 100%, og aðlag­aði sig að minni hæfni og ástandi. Eftir lyfja­með­ferð og end­ur­hæf­ingu hafði sam­band okkar Hramms breyst og meira traust ríkti á milli okk­ar. Út frá þess­ari reynslu minni fór ég að hugsa hvort það væri ekki hægt að þróa ein­hvers konar úrræði/grund­völl fyrir börn sem eiga erfitt með að fóta sig í skóla­kerf­inu. Ég hef mikla reynslu af því að vinna með börn­um, bæði sem kenn­ari og þjálf­ari í knatt­spyrnu, og hef þurft að hugsa út fyrir kass­ann til að mæta þörfum nem­enda minna. Að vinna með dýr og börn er það skemmti­leg­asta og mest gef­andi starf sem hægt er að hugsa sér og að eiga mögu­leika á því að vinna með þau saman gefur mér aukin kraft og trú á því sem ég er að ger­a.“

Þjón­ustan er fólgin í sam­neyti við dýr­in, hesta og hunda. „Notkun dýra í ýmis konar með­ferðum hjá ­börnum og full­orðnum hefur gefið góða raun og eru mikið not­aðar erlend­is. Hér á landi eru ­með­ferðir í boði og er hægt að nefna að í Mos­fells­bæ, hjá hesta­manna­fé­lag­inu Herði, er boðið upp á þjón­ustu fyrir fatl­aða að fara á hest­bak og er það oft liður í sjúkra­þjálfun þeirra. Sér­stök úrræði fyr­ir­ ein­stak­linga með and­lega fötl­un, tengsla­vanda eða önnur frá­vik sem koma að sam­skiptum hefur ekki verið mikið notuð hér á landi svo mér sé kunn­ugt um þar sem hestar eru nýttir sem með­ferð­ar­að­il­ar.

Þörfin fyrir slík úrræði er fyrir hendi því í dag eru þarfir barna með frá­vik mis­mun­andi og með nýrri ­nálgun er hægt að fá barnið til að bregð­ast við á annan hátt en áður. Skjól­stæð­ing­arnir koma í hest­húsið og umgang­ast hest­inn og hundana, bæði inni í hest­hús­inu sem og úti í gerði. Engin krafa er ­gerð um að skjól­stæð­ingur eigi að snerta eða koma nálægt hest­inum en þá er hægt að setj­ast niður í heyið og spjalla um hest­ana. Það getur oft brotið ísinn að tala um þá eða við þá og þá er hægt að vinna traust skjól­stæð­ings­ins með sam­tal­inu sem og nálægð­inni við hest­inn skref fyrir skerf.“

Aðgangur að inni­að­stöðu er fyrir hendi og er hægt að nýta hana ef þurfa þyk­ir. „Í þeim til­fell­u­m verður skjól­stæð­ingur einn ásamt mér og hestum í því rými, óvið­kom­andi fá ekki aðgang. Boð­ið verð­ur­ ­upp á tvenns konar pakka þar sem annar inni­heldur sam­neyti og sam­veru við hrossin og hin inni­heldur hest­bak, hvort sem er í gerði eða stuttur reið­túr. ­Skjól­stæð­ingar læra ýmis­legt um hesta, atferli þeirra og fleiri þætti sem ein­kenna þá. Einnig verð­ur­ farið í umhirðu (kemba þeim og strjúka) og fóðr­un, hvað þeir borða og hvað finnst þeim gott. ­Skjól­stæð­ingur mun ávallt vera í sam­neyti við dýrin undir leið­sögn/til­sögn en alfarið verður farið eft­ir því hversu til­búin hann er í það sam­neyti. Mis­mun­andi umhverfi verður nýtt, hest­hús­ið, gerði fyr­ir­ framan hest­hús­ið, reið­höll og nán­asta umhverfi sem hentar hverju sinni. Ef til­efni gefst og for­send­ur ­séu fyrir hendi stendur skjól­stæð­ingnum til boða að fara á hest­bak þar sem ég teymi und­ir­ við­kom­andi. Fyllsta öryggis er gætt og eru helstu örygg­is­at­riði og bún­aður fyrir hend­i.“

Hér er hægt að styrkja og taka þátt í söfn­un­inni.