Nýjasta kvik­mynd Woody Allen, Café Soci­ety, var opn­un­ar­mynd á Cann­es-há­tíð­ar­innar sem hófst á mið­viku­dag­inn síð­ast­lið­inn. Hún hefur feng­ið fína gagn­rýni; hinn átt­ræði kvik­mynda­leik­stjóri virð­ist aftur vera kom­inn á sporið með sprell­fjöruga og marg­slungna mynd sem ger­ist í Banda­ríkj­unum á fjórða ára­tug síð­ustu aldar og fjallar um glam­úr­lífið í Hollywood. Það sem hefur hins vegar skyggt á þessa for­sýn­ingu og heim­sókn Woody Allens til Cann­es eru ásak­anir um kyn­ferð­is­lega mis­notkun hans á hendur dóttur sinni, Dylan Far­row.

Sonur ritar bréf

Rétt áður en Allen mætti til Cannes birti sonur hans Ronan Far­row (sem vill, eins og Dylan, ekki kenna sig við föður sinn) opin­skátt bréf í The Hollywood Reporter þar sem hann lýsir því hvernig faðir hans hafi mis­notað systur sína; hann gagn­rýnir fjöl­miðla harð­lega fyrir að halda upp­i­ ­mál­stað Woody Allen, enn fremur beinir hann spjótum sínum að leik­ur­um, fram­leið­endum og öðru fólki sem starfar með Allen. Ekk­ert nýtt kemur fram í bréf­inu um mál­ið, allt sem þar stendur hefur svo sem komið fram áður. En það virð­is­t vera erfitt fyrir Woody Allen að reyna að sópa þessu máli undir tepp­ið.

Það var því afar sér­kenni­legt and­rúms­loft á opn­un­ar­há­tíð­inni þar sem Woody Allen var sjálfur heið­urs­gest­ur­inn. Veislu­stjór­inn og grínist­inn, Laurent Lafitte, skaut föstum skotum á gamla spéfugl­inn þegar hann sagði: „Þú ert ­stöðugt að gera myndir hér í Evr­ópu, en samt ekki eft­ir­lýstur í Banda­ríkj­un­um …­fyrir nauðg­un.“ Þar vís­aði hann í mál Roman Pol­anski, sem flúði til Evr­ópu eftir að hafa verið dæmdur fyrir að nauðga þrettán ára gömlu stúlku­barni, árið 1977.

Veislu­stjór­inn hélt svo áfram og sagði: „En takk fyrir að koma hing­að til okkar í kvöld, það var nú það minnsta sem þú gast gert.“  Sumir hlógu – aðrir ekki. Heið­urs­gest­ur­inn sat ­stjarfur undir lestr­in­um. Dag­inn eftir var hann spurður um þessar ásak­anir og bréf Ronan Far­row í við­töl­um. Hvort fólk gæti virki­lega horft á myndir hans með­ þetta mál enn hang­andi yfir hon­um. „Ég hugsa ekki um það. Ég kom með mína ­yf­ir­lýs­ingu í New York Times fyrir löng­u ­síð­an. Mér finnst þetta bjána­legt. Allt þetta mál. Það snertir mig ekki. Ég hugsa ekki um það, held bara áfram að vinna. Næsta myndin mín verður tekin upp í New York.“

 Café Soci­ety 

Kristen Stewart, sem leikur í Café Soci­ety, segir þetta bréf Ron­an Far­row vera algjört áfall og átti erfitt með að tjá sig um málið í blaða­við­töl­um. Leik­konan Blake Lively tók hins vegar upp hansk­ann fyrir Woody Al­len og var­aði fólk við að fjasa um mál sem það vissi ekk­ert um. Þetta hefði á engan hátt truflað sam­starf hennar við leik­stjór­ann. Reynsla hennar væri sú að hann hefði gert margt mik­il­vægt fyrir konur sem mætti alveg fjalla meira um. ­Skrifað meiri­háttar og flott kven­hlut­verk. Sem er meira en margur annar hef­ur ­gert.

Þetta er ekk­ert nýtt sem kemur fram í bréfi Ronan Far­row. Þess­ar áskak­anir hafa verið í gangi í mörg ár og bréfið virð­ist ekki hafa komið Allen úr jafn­vægi. Á frétta­fundum og blaða­við­tölum sat hann jafnan spak­ur, svar­að­i ­spurn­ingum og reytti af sér brand­ar­ana.

„Þegar þú er orð­inn átt­ræður ferðu að velta ýmsu fyrir þér; þú ert að breyt­ast í gam­al­menni, sem ég hlakka vissu­lega til að verða. Og svo er það auð­vitað dauð­inn. Ég ætla mér að deyja í svefni. Ég er búinn að plana þetta allt sam­an. Ég er hins vegar afar róleg­ur; pabbi varð 100 ára, ég á mörg ár framund­an“

 Eft­ir­sjá og brostnar vonir

Margir eiga erfitt með að taka afstöðu í þessum fjöl­skyldu­harm­leik. Hver er að segja satt? Allen hef­­ur ít­rekað neitað því að hafa beitt dótt­ur sína kyn­­ferð­is­­­legu of­beldi þeg­ar hún var sjö ára göm­ul. Hann hefur sagt þess­ar ásak­an­ir tengj­­ast for­ræð­is­­deilu hans og Miu Far­row.  Eftir að þau skildi tók Al­len upp sam­­band við Soon-Yi Previn, ætt­­­leidda stjúp­dótt­­ur sína, þegar hún var 19 ára göm­ul. Þau giftu sig í kjöl­far­ið. Hún sat hjá honum í kvik­mynda­höll­inni í Cannes  þegar Café Soci­ety var for­sýnd á mið­viku­dag­inn.

Í  mynd­inni er lít­ill brand­ari um hversu flókin ásta­sam­bönd (þ.e. innan fjöl­skyldu) geta ver­ið. Margir velta nú vöngum yfir þessu í ljósi nýj­ustu upp­lýs­inga og svo auð­vitað í tengslum við ­sam­band hans við Soon-Yo Previn.  Allen ­segir um þetta: „Mér fannst þetta bara fynd­ið. Ef áhorf­endur hlæja, þá er það ­gott. Ég er alsæll ef þeir eru ánægð­ir.“

Þetta er í senn bæði fyndin og alvar­leg kvik­mynd sem fjallar um ást­ina og líf­ið, minn­ing­ar, brostnar von­ir. Eins og svo mörg önnur verk Woody Allen er hún um fólk sem hefur það í raun gott, en vill samt eitt­hvað ann­að. Fólk sem heldur að grasið sé grænna hinum meg­in, kemst svo að öðru, en getur ekki snú­ið til baka.

„Allir taka ein­hvern tím­ann rangar ákvarð­anir í líf­inu, sem þeir sjá eft­ir,“ – segir Woody Allen. Ein per­sónan í mynd­inni segir sömu­leið­is: „Fólk verður að fíflum þegar hjartað ræður för.“  

„Þetta er ekki bara grín­mynd,“ segir Allen. „Ég hefði örugg­lega ­sprellað meira - hefði ég gert hana fyrr á ferl­in­um. Nú þegar ég er eldri og bráðum að fara deyja er mér sama um allt. Þess vegna þori ég að taka meiri áhættu en áð­ur. Ég þarf ekki alltaf að vera fynd­inn. Sorgin og harm­ur­inn eru mik­il­vægir þættir í mann­líf­inu. Mig langar að fjalla meira um það.“ 

Café Soci­ety er því óvenju­leg kvik­mynd. Hún er und­ar­lega upp­byggð; byrj­ar varla né end­ar. Woody Allen leikur ekki í mynd­inni en er sögu­mað­ur. Hann hef­ur ­sjálfur sagt að myndin eigi meira skylt við skáld­sögur í frá­sagn­ar­stíl. Þetta er samt klisja, saga um ást­ar­þrí­hyrn­ing, en sam­töl­in, per­són­urn­ar, leik­ar­arn­ir – allt saman frum­legt og fram­úr­skar­andi.

„Eins og í Midnight In Paris þá lang­aði mig að leika aðal­hlut­verk­ið, en ég er bara orð­inn of gam­all, sem betur fer. Þessir gaurar sem eru að leika mig eru bara miklu betri en ég! Jesse Eisen­berg gerir þetta marg­falt bet­ur. Ég er bara grínisti. Hann er alvöru leik­ari með margar vídd­ir, býr til mun dýpri og flókn­ari per­sónur en ég er nokkurn tím­ann fær um að ger­a“   

Segir Allen og bætir við að myndin sé líka öðrum þræði um Hollywood og brans­ann. „Þeir skilja ekki kvik­myndir og ég skil ekki við­skipti. Ég er búinn að fara í milljón við­töl í dag, milljón á morg­un. Ég get ekki séð að það skipt­i ­neinu máli en fram­leið­end­urnir heimta þetta. Svo ég geri það.  Ég les ekki gagn­rýni, mér er sama um hana, ég yrði bara geð­veikur að velta mér upp úr henni. Held bara áfram að vinna. Vinn­an ­gerir manni gott.“