Hið svo­kall­aða Par­tyga­te-hneyksli, þar sem John­son og starfs­menn hans í for­sæt­is­ráðu­neyt­inu urðu ítrekað upp­vísir að því að brjóta reglur um sam­komu­tak­mark­anir sem rík­is­stjórnin hafði gert bresku þjóð­inni að fylgja til að halda drykkju­sam­kvæmi, fór langt með að ýta John­son út af svið­inu. John­son var meðal ann­ars sektaður fyrir að vera við­staddur eina veisl­una, eigin afmæl­is­veislu, og varð með því fyrsti for­sæt­is­ráð­herra Bret­lands frá upp­hafi til að verða sektaður fyrir lög­brot. 

Í kjöl­far þess var boðað til atkvæða­greiðslu um van­­traust­s­til­lögu á hendur John­son eftir að Gra­ham Brady, for­­maður 1922-­­­nefndar Íhalds­­­flokks­ins, sem sér um helstu for­yst­u­­­mál Íhalds­­­­­flokks­ins, greindi John­son frá því að nefnd­inni hefði borist bréf frá yfir 15 pró­­sent þing­­manna flokks­ins sem lýstu yfir van­­trausti á John­son. 54 bréf þurfa að ber­­ast til að ná 15 pró­­sent lág­­mark­inu.

John­son stóð þá van­traust­s­til­lögu af sér 6. júní síð­ast­lið­inn, en ein­ungis með naum­ind­um. Alls 148 þing­menn breska Íhalds­flokk­inn studdu til­lög­una en 211 greiddu atkvæði á móti henni. Það þýddi að ein­ungis um 60 pró­sent þing­manna studdu ráð­herrann, þar með talið þeir sem áttu allt vald sitt innan rík­is­stjórnar undir hon­um. 

John­son var þó víg­reifur eftir þetta og sagð­ist ætla að „leiða flokk­inn aftur til sig­ur­s“. 

Klíp­ar­inn fyllti mæl­inn

Það tók þó ekki langan tíma þangað til að enn eitt hneyksl­is­málið féll til. Það nýjasta snýr að skipun Chris Pincher í emb­ætti vara­for­manns þing­flokks Íhalds­flokks­ins. John­son á að hafa vitað af því að Pincher hafi áreitt menn kyn­ferð­is­lega þegar hann tók þá ákvörðun að skipa hann í emb­ætt­ið. Breskir fjöl­miðl­ar, sem þekktir eru fyrir mikla orða­leiki, hafa ekki látið það tæki­færi fram­hjá sér fara í umfjöllun um málið að tengja það saman að Pincher, sem þýðir á íslensku klíp­ari, hafi verið orðið upp­vís af því að vera „pincher“.

Eftir að þetta varð opin­bert hófst hrina afsagna á meðal ráð­herra rík­is­stjórn­ar­innar og aðstoð­ar­manna innan henn­ar. 

Í fjör­ugum fyr­ir­spurn­ar­tíma í neðri deild breska þings­ins sem hófst á hádegi á mið­viku­dag sagði John­son að hann væri stað­ráð­inn í að sitja áfram sem for­sæt­is­ráð­herra, það væri skylda sem lögð hefði verið á herðar hans í kjöl­far síð­ustu kosn­inga árið 2019. 

Í fyr­ir­spurna­tím­anum mætti John­son gagn­rýni frá þing­mönnum úr röðum ólíkra flokka þar á meðal þing­mönnum síns eigin flokks, Íhalds­flokks­ins.

Segja má að stemn­ingin í neðri deild­inni hafi sveifl­ast nokkuð í fyr­ir­spurna­tím­an­um. Tölu­vert var um frammíköll, hlátur og baul í þing­sal á meðan for­sæt­is­ráð­herra og þing­menn skipt­ust á orð­um. And­rúms­loftið var aftur á móti alvöru­þrungið þegar Keir Star­mer las upp lýs­ingu manns á meintri kyn­ferð­is­legri áreitni sem hann varð fyrir af hálfu Chris Pincher.

John­son skip­aði Pincher vara­for­mann þing­flokks Íhalds­flokks­ins í febr­úar á þessu ári. Fyrr í þess­ari vik­unni kom það í ljós að for­sæt­is­ráð­herr­ann vissi af hátt­semi Pincher þegar hann skip­aði hann í emb­ætti, líkt og áður seg­ir.

Pincher sagði af sér sem vara­for­maður 30. júní síð­ast­lið­inn eftir að hafa þuklað á tveimur mönnum á sam­komu vina­fé­lags íhalds­manna og Kýp­ur. Eftir að í ljós kom að John­son hafi vitað af sam­bæri­legum eldri málum þar sem Pincher átti í hlut hófu stjórn­mála­menn Íhalds­flokks­ins að segja sig af sér í stórum stíl. 

Yfir 50 sagt af sér

Í morgun var svo ljóst að tími John­son sem leið­togi íhalds­manna væri á enda runn­inn. Atburða­rásin hófst með því að Brandon Lewis, ráð­herra mál­efna Norð­ur­-Ír­lands sagði af sér. Alls sjö aðrir ráð­herrar fylgdu í kjöl­farið og stærsta höggið var áður­nefnd ákvörðun hins nýja fjár­mála­ráð­herra Zahawi, sem hefur ein­ungis gengt emb­ætt­inu í tvo daga, að snú­ast gegn John­son og segja honum að hann verði að fara. Alls hafa yfir 50 ein­stak­lingar sagt af sér emb­ættum á síð­ustu dögum vegna þess að þeir hafa misst trú á John­son sem leið­toga. Einn ráð­herra var rek­inn, Mich­ael Gove, en hann og John­son hafa lengi eldað grátt silfur sam­an. 

Enn sem komið er virð­ist John­son ætla að reyna að sitja áfram sem for­sæt­is­ráð­herra fram á haust. Það eru þó margir innan breskra stjórn­mála sem telja það ómögu­legt. Hann er fyrir það fyrsta ekki með starf­hæfa rík­is­stjórn eftir allar upp­sagn­irnar og röð þeirra sem eru til­búnir til að setj­ast í tíma­bundna rík­is­stjórn for­sæt­is­ráð­herra á útleið, sem er auk þess rúinn öllu trausti, er ekki löng. Nicola Stur­ge­on, fyrsti ráð­herra Skotlands og leið­togi Skoska þjóð­ar­flokks­ins er á meðal þeirra sem á þetta hafa bent. 

Aðrir helstu póli­tísku and­stæð­ingar John­son og Íhalds­flokks­ins munu heldur ekki taka það í mál að hann sitji áfram. Keir Star­mer, leið­togi Verka­manna­flokks­ins, sagði í yfir­lýs­ingu í morgun að það þyrfti ekki að skipta um Íhalds­mann á toppn­um, heldur að skipta um rík­is­stjórn. „Við Þurfum nýtt upp­haf fyrir Bret­land“. Með því er hann að kalla eftir nýjum kosn­ingum en síð­ast var kosið 2019 í Bret­landi.

Ef John­son verður gert að hætta sem for­sæt­is­ráð­herra má búast við því að dóms­mála­ráð­herr­ann Dom­inic Raab, sem er líka aðstoð­ar­for­sæt­isáð­herra, taki við taumunum tíma­bund­ið.

Það er ef ekki verður boðað til nýrra kosn­inga.