Stutt­myndin „Dr­ink My Life” segir frá Steina, óvirkum alkohólista sem hætti að drekka þegar hann eign­að­ist son með kærust­unni sinni. Hann vinnur í tveim vinnum til að ná endum saman fyrir fjöl­skyld­una en á sama tíma van­rækir hann sjálfan sig, til­finn­inga­lega og and­lega, enda ekki mikið fyrir að ræða til­finn­ingar né takast á við þær. Steini er í hálf­gerðu auka­hlut­verki í eigin lífi. Þegar afleið­ingar þess hold­gerf­ast í raun­heimi fer Steini að stíga dans við var­huga­verðan dans­fé­laga. ­Myndin er eftir Marzi­bil Sæmund­ar­dóttur og með aðal­hlut­verkið fer Ársæll S. Níels­son. 

Marzi­bil segir að „Dr­ink My Life“ sétragík­ó­mísk mynd vafin lykkju töfraraun­sæis með smá skvettu af súr­r­eal­isma. Myndin er að hennar sögn um margt í anda fyrri stutt­mynda Marzi­bilar þar sem hún nýt­ist frekar við mynd­málið en sam­töl, farið er út fyrir raun­veru­leik­ann inn í töfraraun­sæi, súr­r­eal­isma og skilin milli ólíkra heima eða vídda eru oft óljós. 

Hvernig vakn­aði hug­myndin að verk­efn­inu?

„Ég byrj­aði að skrifa þessa sögu fyrir u.þ.b. 9 árum þegar ég var í kvik­mynda­námi. Ég hætti við að gera hana þá enda fannst mér nokkuð öruggt að hún væri flókn­ari í fram­leiðslu en svo að hægt væri að fram­kvæma vel í námi fyrir engan pen­ing. Það var alveg rétt ályktað hjá mér. Hand­ritið hef ég svo heim­sótt og breytt af og til í gegnum tíð­ina og er loka­út­gáfan frá 2018. 

Hugmyndin kom reyndar til þegar ég var að spjalla við vin minn á Kaffi­barnum um hug­mynd að hand­riti fyrir skóla­mynd. Þessi vinur minn bendir þá á vin sinn sem stóð álengd­ar, súper­hress og hrókur alls fagn­aðar með hell­ing af gaurum í kringum sig, og segir “Mér finnst að þú ættir að skrifa hand­rit um hann!” Það var ekki aftur snú­ið, sagan byrjað bara að eign­ast eigið líf í hausnum á mér. Þessi vinur vinar míns er líka vinur minn í dag og veit af þessu. Hann hefur af og til í gegnum árin fengið að fylgj­ast með þess­ari löngu fæð­ingu. Reyndar frekar magnað að þessi saga hafi ekki viljað sleppa fyrr en hún fengi að útskrif­ast af blað­síð­un­um. Þeir fá báðir boðsmiða á for­sýn­ing­una að sjálf­sögð­u!“

Marzi­bil segir að Karol­ina Fund söfn­unin snú­ist um að fjár­magna síð­ustu metrana í eft­ir­vinnsl­unni. „Við stefndum á að fara inn á Kar­olína Fund í mars s.l. en okkur fannst það ekki alveg málið eins og staðan var þá vegna Covid 19. Bíó­húsum var lok­að, kvik­mynda­há­tíðum aflýst og sam­fé­lagið allt fór í pásu. Þannig lá kannski ekki heldur eins mikið á að klára mynd­ina þar sem ekki hefði verið hægt að sýna hana í neinu bíói. Nú vitum við svo sem að þetta ástand verður lík­lega við­var­andi í ein­hvern tíma og engar for­sendur fyrir því að reyna ekki að klára mynd­ina og sýna hana þegar aðstæður skapast, hér heima og á kvik­mynda­há­tíðum erlend­is. Við stefnum á að hafa sér­staka for­sýn­ingu í bíó þegar myndin er til­búin með aðstoð vel­unn­ara í gegnum Kar­olína Fund. Ég hlakka mikið til að sýna þeim og öðrum sem koma að verk­inu mynd­ina í bíó, það verður alveg 23 mín­útna rús­sí­bani. Það er ekki mikið logn í mynd­inni ef svo má að orði kom­ast.“

Hér er hægt að styrkja verk­efn­ið.