Lubbi kletta­skáld er maður sem eitt sinn var kall­aður ungskáld en stendur nú á fer­tugu og því

túlk­un­ar­at­riði hvort hann sé enn ungskáld. Hann er frá Fella­bæ, fyrir austan en hann hefur gefið

út 5 ljóða­bæk­ur, þá fyrstu er hann var aðeins 18 ára. Nú stendur hann fyrir söfnun á Karol­ina

fund en stefnir hann á að gefa út sína sjöttu ljóða­bók en það er Lára Garð­ars­dóttir sem sér um

hönnun á kápu­mynd og teikn­ingum í bók­inni.

Lubbi segir að hann hafi samið ljóð frá því að hann var 11 ára og hafi oft með koll­inn fullan af hug­myndum af ljóðum en svo hafi komið mislöng tíma­bil þar sem ekk­ert kom upp í hug­ann, eins og ger­ist hjá öllum skáldum og öðru lista­fólki. „Árið 2015 hætti ég í sam­bandi með unn­ustu minni eftir 9 ára sam­band en ef það er eitt­hvað sem getur fengið rit­stíflu til að bresta hjá mér er það þegar

skugga bregður yfir hug­ann en jafn­vel sum af mínum fyndn­ustu ljóðum eru samin í and­legri

lægð. Stíflan brast þó ekki fyrr en 2018 og er afrakst­ur­inn að sjá í nýju bók­inn­i.“

Hann segir að það sé þema í bók­inni. „En fyrst þarf ég að útskýra af hverju þema er í bók­inni og hvernig nafnið kom til sem teng­ist auð­vitað þem­anu. Fyrir þremur árum var dóttir mín, þá 7 ára, að skrifa afmæliskort handa bróður mín­um. Eftir að hafa skrifað kveðj­una teikn­aði hún hjarta á kort­ið. Dropi af vatni datt á hjartað og við það klesstist það svo­lít­ið. Í stað þess að henda kort­inu og gera nýtt, ákvað hún að skrifa afsök­un­ar­beiðni við hjart­að.

Ég sá afsök­un­ar­beiðn­ina og fannst hún svo frá­bær og ákvað þá að ég skyldi nota hana í eitt­hvað, var ekki viss í hvað en eitt­hvað skyldi það vera. Ári seinna hafði rit­stífla sem ég hafði glímt við í nokkur ár, brostið og ég samið sex ný ljóð. Eftir að hafa skoðað þau betur sá ég að þau fjöll­uðu öll um svipuð mál­efni, ást­ina, ást­ar­sorg og fleira í þeim dúr enda hafði ég glímt við eft­ir­köst sam­bands­slita við barns­móður mína síð­ustu árin. 

Ég tók þá ákvörðun að gera heila ljóða­bók um þessa hluti en aldrei áður hafði ég gert þema­bók þó vissu­lega séu ákveðin and­rúms­loft að finna í bók­unum mín­um. Eftir að hafa tekið þessa ákvörðun fór ég að spá í mögu­legt nafn á bók­ina og mundi þá eftir afsök­un­ar­beiðni dóttur minnar sem ég minnt­ist á hér fyrir ofan. Úr varð að bókin hlaut nafnið svo­lítið sóða­legt hjarta.

Bókin hefur í raun upp­haf, miðkafla og endi, fyrst er allt í blóma, ástin springur út og lífið er ljúft en svo kemur höfn­unin og allt myrkrið sem henni fylg­ir. Í lokin glittir svo í smá ljós­glætu og hjartað fer smá saman að slá nokkuð eðli­lega aft­ur.“

Á söfn­un­ar­síð­unni hjá Karol­ina fund segir Lubbi að bókin sé ljúfsár. Aðspurður hvað hann eigi við með því segir hann að þau sem þekki fyrri verk hans og stíl viti að það sé  ­yf­ir­leitt stutt í spaugið og kald­hæðn­ina hjá sér. „Þessi bók er þó að ein­hverju leiti öðru­vísi en mín fyrri verk. Yfir henni ligg­ur mis­þunn himna sem er frekar þung og sár, jafn­vel þó að sum ljóðin séu bros­leg en himnan gerir þau grát­bros­leg. Eða það finnst mér en auð­vitað mega les­endur túlka ljóðin algjör­lega eftir sín­u höfði. Að mínu mati skipt­ast ljóðin á að vera ljúf og sár og stundum bæði í senn.“

Hér er hægt að taka þátt í söfn­un­inni.