Guðni Bergsson, fyrrverandi formaður Knattspyrnusambands Íslands (KSÍ) segir í yfirlýsingu sem hann sendi frá sér nú síðdegis að hann hafi borið ábyrgð á viðbrögðum sambandsins, vegna þeirra ofbeldismála sem komu upp í formannstíð hans. Sömu sögu sé að segja um miðlun upplýsinga til fjölmiðla og almennings. „Þar hefði ég getað gert betur.“
Guðni segist hafa einblínt um of á formið og trúnað við málsaðila. „Ég reyndi þó eftir bestu getu í þeim tveimur málum sem komu til minnar vitundar að finna þeim réttan farveg. Annað var leyst með sátt á milli málsaðilanna sjálfra en hitt málið er nú loks komið í farveg hjá lögreglu. Sem samfélag erum við að stíga erfið en mikilvæg skref í samtalinu um kynferðisbrot og hvernig við tökumst á við þau. Verkefnið framundan hjá knattspyrnuhreyfingunni er að taka umræðu og fræðslu um það hvernig við fyrirbyggjum kynferðisofbeldi, og að brugðist verði við þeim málum sem upp kunna að koma af festu.“
Í niðurstöðum nefndar sem fengin var til gera úttekt á viðbrögðum og málsmeðferð KSÍ vegna kynferðisofbeldismála sem tengst hafa leikmönnum í landsliðum Íslands, og kynnt var í dag, kom fram að vitneskja hafi verið innan KSÍ um alls fjórar frásagnir um að leikmenn eða aðrir sem starfa fyrir sambandið hefðu beitt kynbundnu eða kynferðislegu ofbeldi árin 2010 til 2021. Í nefndinni sátu Kjartan Bjarni Björgvinsson, héraðsdómari, Rán Ingvarsdóttir og Hafrún Kristjánsdóttir.
Nefndin taldi ljóst að KSÍ hafi brugðist strax við þremur þessara frásagna. Annaðhvort með því að leikmaðurinn sem átti í hlut hafi verið sendur heim úr landsliðsverkefnum eða þannig að viðkomandi hafi ekki starfað aftur fyrir hönd KSÍ.
Yfirlýsing Guðna Bergssonar í heild sinni:
„Skýrsla úttektarnefndar ÍSÍ er nú komin út. Þau mál sem þar eru tekin fyrir hafa reynt á knattspyrnuhreyfinguna og alla viðkomandi. Við viljum öll berjast gegn ofbeldi í hvaða mynd sem það birtist, og ekki síst kynferðis- og kynbundnu ofbeldi.
Þessi mál eru alltaf erfið og ég sem formaður KSÍ bar ábyrgð á viðbrögðum sambandsins í þessum málum og miðlun upplýsinga um þau til fjölmiðla og almennings. Þar hefði ég getað gert betur. Ég einblíndi um of á formið og trúnað við málsaðila. Ég reyndi þó eftir bestu getu í þeim tveimur málum sem komu til minnar vitundar að finna þeim réttan farveg. Annað var leyst með sátt á milli málsaðilanna sjálfra en hitt málið er nú loks komið í farveg hjá lögreglu.
Sem samfélag erum við að stíga erfið en mikilvæg skref í samtalinu um kynferðisbrot og hvernig við tökumst á við þau. Verkefnið framundan hjá knattspyrnuhreyfingunni er að taka umræðu og fræðslu um það hvernig við fyrirbyggjum kynferðisofbeldi, og að brugðist verði við þeim málum sem upp kunna að koma af festu.
Að lokum vil ég segja þetta: Við getum verið stolt af því starfi sem unnið er í knattspyrnuhreyfingunni. Á sama tíma og við erum ávallt gagnrýnin á okkar starf innan vallar sem utan þá er líka mikilvægt að tileinka sér jákvæðni og bjartsýni sem drífur okkur áfram til betri árangurs og í þessu samhengi til betra samfélags.
Ég mun ekki tjá mig frekar um skýrslu úttektarnefndarinnar að svo stöddu.“
