Þröstur Jónsson, sveitarstjórnarfulltrúi Miðflokksins í Múlaþingi, hefur sent opið bréf til félaga sinna í sveitarstjórn, skólastjórnenda í sveitarfélaginu og yfirmanna Heilbrigðisstofnunar Austurlands, þar sem hann segist ekki ætla að taka „ábyrgð á fyrirhugaðri lyfjagjöf barna í grunnskólum Múlaþings eða í öðrum stofnunum sveitarfélagsins og undirstrikar að hann styðji á engan hátt slíkan gjörning.“
Arnar Þór Jónsson lögmaður, sem einnig er varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins, ritar þetta opna bréf fyrir hönd sveitarstjórnarmannsins, en það var birt á héraðsfréttamiðlinum Austurfrétt í morgun.
Í bréfinu er margháttuðum efasemdum um bólusetningar barna á aldrinum 5-11 ára varpað fram, auk þess sem þar segir að sú ákvörðun að nota húsnæði skóla, íþróttamannvirki eða húsnæði í eigu eða umsjá sveitarfélaga undir bólusetningarnar sé mjög gagnrýniverð.
„Börn gætu skipst í fylkingar og þau ósprautuðu lent utangarðs eða upplifað sig óhrein eða hættuleg. Þannig gætu þau orðið út undan í frímínútum, leikjum eða orðið fyrir einelti. Þess háttar félagsleg útskúfun gæti allt eins náð út fyrir veggi skóla og til athafna eftir skólatíma til dæmis til heimsókna, afmæla eða íþróttaiðkunar,“ segir í bréfinu frá Þresti.
Þar er einnig vísað til einnar rannsóknar um tíðni hjartavöðva- eða gollurhússbólgu hjá 12-15 ára drengjum í Hong Kong, nýlegrar greinar læknisins Jóns Ívars Einarssonar í Morgunblaðinu þar sem hann sagðist vera þeirra skoðunar að áhætta við bólusetningu „gæti hugsanlega verið meiri en ávinningurinn“ og fréttar af vef Reuters síðan í desember um að 8 væg tilfelli hjartavöðvabólgu hjá börnum á aldrinum 5-11 ára hefðu komið í ljós í Bandaríkjunum eftir að rúmlega sjö milljónir skammta af bóluefni hefðu verið gefnir þessum aldurshópi.
Vert er að taka fram að einn helsti sérfræðingur landsins í þessum efnum, Ingileif Jónsdóttir prófessor við læknadeild Háskóla Íslands og deildarstjóri hjá Íslenskri erfðagreiningu, ritaði grein í Kjarnann þar sem hún mælir heilshugar með bólusetningum barna á aldrinum 5-11 ára. Hún hefur sérþekkingu á þessu sviði, sem hvorki sveitarstjórnarfulltrúinn né lögmaður hans hafa.
Í grein Ingileifar segir að þeir sem leggi á sig að lesa og rýna í rannsóknir sem gerðar hafi verið á bóluefnum megi vera ljóst að nýjar og ábyggilegar rannsóknir sýni svart á hvítu, „að við eigum að tryggja 5-11 ára börnum sömu heilbrigðisþjónustu og þeim sem eldri eru, og sömu vernd gegn alvarlegum afleiðingum COVID-19 með bólusetningu.“
Þröstur spyr þó í bréfi sínu, eða Arnar Þór fyrir hans hönd, hvort viðtakendur bréfsins viti af þeim afleiðingum bólusetninga sem minnst er á í bréfinu.
„Munt þú, stofnunin, fyrirtækið, heilbrigðisstofnunin, leikskólinn, skólinn eða staðurinn sem þú vinnur hjá eða veitir forstöðu taka ábyrgð á veikindum og skaðlegum eftirköstum ef foreldrar svara hvatningu þinni um að mæta með börnin í sprautu?“ spyr sveitarstjórnarfulltrúinn og bætir síðan við þeirri spurningu, hvort viðtakendur bréfsins þekki efni Nürnberg-sáttmálans.
„Þar kemur meðal annars fram að það telst ekki málsvörn að hafa fylgt fyrirmælum og firrir engan ábyrgð. Í því samhengi er ljóst að menn geta ekki vikið sér undan ábyrgð með skírskotun til þess að slíkt hafi verið „fyrirskipað“. Siðferðilegir valkostir framkalla siðferðilega ábyrgð. Skorað er á þig að horfast í augu við þá ábyrgð og axla hana. Börnin eiga að njóta vafans,“ segir í bréfinu.
Þar er því einnig haldið fram að það hljóti að ganga í berhögg við siðareglur lækna „að sprauta börn með einhverju sem ekki er vitað hvaða áhrif hefur til langframa til að verja aðra“ og einnig segir að færa megi rök fyrir því að „fyrirhuguð aðgerð,“ þ.e. bólusetning barna, „stríði í ýmsu tilliti gegn siðareglum kennara.“
Í bréfinu segir að „við stöndum á krossgötum sem samfélag“ og kjörnir fulltrúar, skólastjórnendur og forstöðumenn HSA eru spurðir að því hvort þeir vilji skipa sér „í flokk með þeim sem hyggjast beita lyfjafræðilegum inngripum gagnvart börnum með ófyrirsjáanlegum afleiðingum“ eða hvort þeir vilji „gæta varúðar og bíða meðan minnsti efi er til staðar“.
